Ben Whittaker is een zeventigjarige weduwnaar die zich geen raad weet met zijn status als gepensioneerde. Hij probeert van alles om de verveling tegen te gaan, van deelname aan een Tai Chi clubje tot het nemen van lessen Mandarijn, want: retirement is an ongoing relentless effort in creativity. Als hij op een dag een vacature ziet voor senior stagiair bij een hip modebedrijf, besluit hij die kans met beide handen aan te pakken. Hij komt direct te werken voor bazin Jules Ostin, een ambitieuze en hardwerkende moderne vrouw. In eerste instantie ziet Jules Ben liever gaan dan komen, maar het duurt niet lang voordat Ben zich opwerpt als een onmisbare kracht, vaderfiguur én goede vriend van de drukke dame.
The Intern is een prent van Nancy Meyers, bekend van films als It's Complicated, The Holiday en Something's Gotta Give. Films met een hoog Net5-gehalte dus. Voor haar nieuwste film heeft ze met Robert De Niro en Anne Hathaway de beschikking over twee Oscarwinnaars die nog nooit eerder samen in een film speelden. Robert De Niro krijgt de laatste jaren vaak kritiek op zijn acteerwerk, omdat hij tegenwoordig in veel films op de automatische piloot werkt. Ook in The Intern hoeft hij nooit diep echt diep te gaan, maar dat werkt nu eigenlijk wel in zijn voordeel. Het teren op zijn charisma en ervaring past namelijk prima bij zijn rol van de sympathieke Ben. Ook Anne Hathaway is op haar plek als de workaholic die achter haar uitstraling van harde zakenvrouw vol onzekerheden zit. Er is sprake van een goede chemie tussen de twee Oscarwinnaars. Het is aangenaam kijken naar de zich ontwikkelende relatie tussen hun personages, bijvoorbeeld in de scène waarin de twee laat op kantoor doorwerken en met elkaar binden bij een pizza en een paar biertjes. Daarnaast is er een stoet aan aimabele bijpersonages, zoals de masseuse Fiona op wie Ben een oogje heeft, en het handjevol jonge hippe collega's die al snel voor Bens charmes vallen.
Met twee uur is The Intern wel iets aan de lange kant; het had geen kwaad gekund als er hier en daar wat overtollig vet was weggesneden. Nu komen enkele subplotjes nooit helemaal uit de verf, zoals de romance tussen Ben en Fiona of die over de moeilijke relatie tussen Jules en haar moeder. Hoewel dit laatste subplotje wel tot één van de grappigste scènes leidt wanneer Ben en wat jonge medewerkers van het bedrijf zich even in Ocean's Eleven wanen, omdat ze een per abuis verstuurde e-mail van Jules aan haar moeder stiekem moeten wissen.
Het leeuwendeel van The Intern is door de personages waar je om gaat geven en de lichtvoetige humor dus erg genietbaar. Helaas raakt na de sterke eerste twee aktes een beetje de klad erin. The Intern is vooral een feelgoodfilm, maar regisseuse Meyers kiest er in de derde akte voor om de focus te verleggen naar Jules' relatieproblemen, en wil en passant in de bres staan voor carrièrevrouwen. Hoewel haar intenties goed zijn, leidt dat in plaats van tot krachtig pleidooi voor meer gelijkheid tot een abrupt einde waarbij alle problemen uit de voorgaande twee uur in een vloek en een zucht worden opgelost. Als de aftiteling begint, blijf je daardoor even verdwaasd naar het scherm staren: was dit het? Het even daarvoor aangestoken vuurwerk loopt zo met een sisser af.
