De prachtig aangeklede, goed geacteerde gangsteractie wordt in de weg gezeten door de mager uitgewerkte personages en de verwoede pogingen à la Tarantino cool te doen.
Lichtkomisch, historisch drama gezien door de ogen van de maîtresse van Franklin D. Roosevelt. De grootste troef is de charmante vertolking van Bill Murray als de president.
Een bovennatuurlijke thriller die zich afspeelt in een oud landhuis. Valt daar nog eer aan te behalen?
Frans drama waarin het voor de hoofdpersoon alleen maar armoediger en uitzichtlozer wordt. De vraag is of het de kijker veel kan schelen.
Een Japans drama van de vermaarde Iraanse cineast Abbas Kiarostami over de bijzondere band tussen een meisje en een oudere heer. Lief en ingetogen, maar niet helemaal consequent.
Nog altijd even charmant en ontroerend als tien jaar geleden. De 3D voegt alleen niet veel toe.
De Vikingthriller van Lasse Hallström is een plotmatig rommeltje. De ruwe visuele toon en de nadruk op de mannelijke karakterontwikkelingen gaan niet samen.
Een muzikale komedie met duidelijke pieken en dalen.
Eerste deel van een trilogie over de vrouw en de wanhoop van haar bestaan. Op ruwe, liefdeloze wijze verbeeldt de regisseur van Hundstage het Keniaanse sekstoerisme.
Het duistere stadje heeft ditmaal meer mist, enge wezens en slachtpartijen, maar minder sfeer dan de voorganger.
Tom Cruise luidt het Nederlandse bioscoopjaar uit, maar niet met een daverende knal.
Hoe langer je nadenkt over deze visueel indrukwekkende film, hoe roerender en aangrijpender hij wordt.
Het acteerwerk van Jan Smit is nog het minst grote probleem van deze Titanic-kloon. De finale kan niet meer goed maken dat de oorlog is gedegradeerd tot bijzaak.
De musicalklassieker, nu fantastisch gerestaureerd. Een recensie met een persoonlijk tintje.
Inspiratieloze komedie is grappig noch geloofwaardig.