Pixar legt de lat voor westerse animatiefilms wederom een stukje hoger.
Nadat de eerste film een (commercieel) succes was, moest het concept natuurlijk uitgemolken worden.
The Host is een zeer effectieve, originele film uit Zuid-Korea, die alle genreconventies aan zijn laars lapt.
En oppervlakkig Frans liefdesdrama dat alleen de eerste helft weet te boeien.
Een oppervlakkig Frans liefdesdrama dat alleen de eerste helft weet te boeien.
Een effectief, angstaanjagend drama dat meer dan eens een flinke mokerslag uitdeelt.
Abe krijgt na een bijna-doodervaring de gave om te zien welke mensen zeer binnenkort zullen sterven.
Episodisch relaas van het onbezorgde leventje van een homoseksuele jongen die midden jaren tachtig aids krijgt en in rap tempo aftakelt.
Een film met een hart dus, die best nog wel eens een paar dagen door je hoofd kan spoken (al is het maar vanwege de scheerscène).
Twee stilistisch gefilmde registraties van moderne dans van elk een half uur, in zwart-wit.
Niet te volgen actie, helemaal volgens Michael Bay recept.
Roeierig Mexicaans drama waarin drie verhaallijntjes samenkomen.
Dé fantasy van elke nerd, euh, actiefanaat.
In de derde van de filmreeks barst het weer van de postmodernistische verwijzingen, maar gaat dat niet vervelen?
Sympathiek, maar overstijgt het conventionele drama niet.