Recensie

Asterix & Obelix in het Middenrijk (2023)

Prima vermaak voor kinderen en hun ouders, ook al is er veel op aan te merken.

in Recensies
Leestijd: 2 min 59 sec
Regie: Guillaume Canet | Scenario: Julien Hervé, Philippe Mechelen | Cast: Guillaume Canet (Asterix), Gilles Lellouche (Obelix), Vincent Cassel (Julius Caesar), Marion Cotillard (Cleopatra), Julie Chen (Prinses Fu Yi), Leanna Chea (Tat Han), e.a. | Speelduur: 112 minuten | Jaar: 2023

De twee legendarische helden uit het Gallische dorpje dat niet buigt voor Romeinen, worden door een Chinese prinses verzocht om haar keizerrijk en de ontvoerde keizerin te redden. Op weg naar het Verre Oosten hebben Asterix en Obelix steeds meer aandacht voor de prinses en haar lijfwacht, maar minder voor elkaar. Terwijl de vriendschap scheurtjes begint te vertonen, lopen de spanningen in China op waar Julius Caesar de slechteriken helpt om het hele land te veroveren.

Sommige films zijn niet al te best, maar vermaken je prima. Vooral als ze zichzelf niet al te serieus nemen en er wat te lachen valt. Asterix & Obelix in het Middenrijk is er zo een. Met een productiebudget van ruim zeventig miljoen is dit een dure film, ook voor Franse begrippen, maar toch kozen de makers voor pure lol.

Het gehalte aan grapjes is extreem hoog. Ze zijn meestal erg flauw, maar komen in zo'n rap tempo voorbij dat ze de aandacht erbij houden en de sfeer prettig. Sommige richten zich op de kinderen, andere gaan aan ze voorbij en zijn bedoeld voor hun volwassen begeleiders.

Heel wat humor moet het hebben van verwijzingen naar moderne cultuur en technologie. Berichten worden verstuurd via postduiven, maar wanneer zo'n vogel arriveert blijft die net zo lang trillen als een smartphone totdat iemand het briefje opent. Of neem de bekende vals zingende bard uit het dorpje die zijn muzikale neef introduceert: Remix.

Opmerkingen of personages die niet meer van deze tijd zijn, ontbreken gelukkig of zijn althans in mindere mate aanwezig dan had gekund. Ook al was het misschien niet kwaad bedoeld, er zaten soms wat dialogen of accenten in de oude strips van Asterix & Obelix die geschreven waren vanuit de gedachte dat je zomaar alles kunt zeggen over andere culturen.

Het helpt dat Asterix & Obelix in het Middenrijk niet is gebaseerd op een bestaande strip. Het verhaal is volledig bedacht voor de film. Foute grappen beperken zich tot een paar namen zoals Deng Tsing Qin, fonetisch verhaspeld tot 'Dancing Queen'. Nogmaals, het had erger gekund.

Toch is de film niet al te best. Het plot is erg simpel, de personages zijn niet erg diep, het camerawerk is niet indrukwekkend en de computereffecten zijn veel te zichtbaar. Zelfs de groeiende ruzie tussen de twee beste vrienden wordt uitermate oppervlakkig uitgewerkt. Het is alsof de scriptschrijvers vonden dat een kinderfilm het simpel moet houden, terwijl een schokkende breuk tussen Asterix & Obelix toch echt de nodige aandacht verdient.

En dan is er de lengte: bijna twee uur. Prima te doen voor grote mensen, maar voor de kleintjes is zo lang stil zitten geen pretje. De overvloed aan dialoog helpt daar niet bij. Er wordt maar doorgeklept, complete stukken zijn voor kinderen niet te volgen. Frankrijk heeft een rijkere cinemacultuur dan Nederland, maar de filmregel 'laat het zien' hanteren ze hier niet.

Gelukkig zit de vaart er flink in. Het plot gaat snel van start en raast in hoog tempo door. Zelfs al zijn daar letterlijk wat onzinnige zijwegen voor nodig, zoals de omweg via Afrika. Zo duurt het wat langer duurt voordat ze in China zijn om de boel af te ronden.

Op filmisch gebied is het niet al te best, op onderhoudend niveau zullen jong en oud over het algemeen dik tevreden zijn. Beide leeftijdscategorieën zullen zich vermaken, en dat is waar Asterix & Obelix in het Middenrijk voor gemaakt is.