Regie: Tim Travers Hawkins | Scenario: Tim Travers Hawkins, Robin Ockleford | Speelduur: 94 minuten | Jaar: 2022

Zelf bekende verpleegkundige Charles Cullen dat hij direct en indirect verantwoordelijk was voor ten minsten negenentwintig moorden. Onderzoekers vermoeden dat het er weleens vierhonderd of zelfs meer kunnen zijn. Cullen hield gedurende vijftien jaar huis in negen ziekenhuizen en een verpleeghuis tot hij in 2003 tegen de lamp liep.

Zoals beroepsgenoten van Cullen zeggen in de documentaire Capturing the Killer Nurse zijn verplegers wel en ook niet aanwezig. De beroepsgroep is van fundamenteel belang voor de gezondheidszorg, maar wordt ook vaak voor lief genomen. Dit was wellicht de voornaamste reden dan niemand vraagtekens zetten bij de vele doden die vielen tijdens de diensten die Cullen draaide. Zorgzaamheid zit in de professie ingebakken, dus het kwam in niemands hoofd op dat een verpleegkundige zelf de hand in de dood van patiënten kon hebben.

Cullen was zelfs het officieuze boegbeeld van het Somerset Medical Center in de staat New Jersey, omdat hij prijkte in een wijdverspreide folder. Zoals de buren van misdadigers vaak vertellen nadat deze zijn opgepakt was ook Cullen een rustige man en een gewaardeerd en vakkundig collega. Met de kennis van nu was zijn fascinatie voor de werking van geneesmiddelen op zijn zachtst gezegd opvallend.

Streamingdienst Netflix barst van de truecrimedocu's die vrijwel allemaal een vergelijkbare aanpak hebben: omstanders en betrokkenen in alle mogelijke hoedanigheden worden geïnterviewd tegen het licht van de gebeurtenissen die chronologisch worden opgesomd. Capturing the Kiler Nurse biedt met ditzelfde stramien dan ook weinig verrassends. Kennelijk vond de maker, Tim Travers Hawkins, het gegeven van een moordzuchtige verpleger sterk genoeg.

De aanpak die Hawkins voorstaat is dan ook een weinig creatief, zelfs klinisch en heeft louter een informatieve functie. Misschien dat wij Nederlanders nog een link zien met de geruchtmakende zaak van Lucia de Berk, al betrof dat een vrouw die de schijn en bewijzen tegen zich had maar uiteindelijk onschuldig bleek. Een leven werd verwoest en het land was een schandalige gerechtelijke dwaling rijker.

Niets van dit soort nuances in de documentaire over Charles Cullen, die een uitgemaakte zaak verbeeldt. Veruit het meest verheffende dat we te zien krijgen is een afspraak tussen hem een oud-collega die voorzien van een microfoontje een bekentenis probeert los te peuteren. Grotere vraagstukken, zoals het wegkijken van de autoriteiten en het onvermogen om verbanden te zien, worden aangestipt maar niet uitgediept.

Dit laat onverlet dat deze documentaire een fascinerend feitenrelaas is van misschien wel de grootste seriemoordenaar uit de Amerikaanse geschiedenis. Oud-collega's verzuchten dat Cullen er niet eens op uit was om zijn patiënten uit een ondraaglijk lijden te verlossen. Het gaat hier om een gewetenloze killer die zelf zijn handelen eigenlijk ook niet kan verklaren. Het maakt het mysterie van zijn motieven alleen maar groter.

Capturing the Killer Nurse is te zien bij Netflix.