Scotoe
Recensie

Scotoe (2024)

Hoofdrolspelers Mohammed Chaara en Sinan Eroglu redden deze flauwe politiekomedie van de middelmatigheid.

in Recensies
Leestijd: 2 min 30 sec
Regie: Jamel Aattache, Mohammed Chaara en Sinan Eroglu | Scenario: Mohammed Chaara, Sinan Eroglu en Tijs van Marle | Cast: Mohammed Chaara (Mo), Sinan Eroglu (Sino), Esra (Melisa Asli Pamuk), Daphne Deckers (hoofdcommissaris), e.a. | Speelduur: 85 minuten | Jaar: 2023

Van politieseries en films waarin een bijzondere band tussen twee dienders bestaat/ontstaat, zijn er misschien wel meer dan je lief is. Soms gaat het om een oude rot in het vak die wordt gekoppeld aan een groentje, maar net zo vaak hebben we te maken met twee agenten die kunnen lezen en schrijven met elkaar. In die laatste categorie vallen de Turkse Sino en de Marokkaanse Mo. Ze zijn in dezelfde Amsterdamse buurt opgegroeid en hebben zich bekwaamd in het maken van een teringbende.

In de politiekomedie Scotoe, waarvan de titel verwijst naar het straattaalwoord voor politie, worden ze vaker dan wenselijk ernstig toegesproken door hun hoofdcommissaris. Deze bijrol, 'gespeeld' door voormalig topmodel Daphne Deckers, bewijst maar weer eens dat schoenmakers zich beter bij hun leest houden. Het agentenduo heeft zichzelf weer eens in de nesten gewerkt, juist nu Sino en Mo een grote cocaïnesmokkel op het spoor zijn gekomen. Het gevolg van hun acties is dat ze op non-actief worden gesteld.

Scotoe is het resultaat van de gezamenlijke inspanningen van De Tatta's-regisseur Jamel Aattache en de hoofdrolspelers Mohammed Chaara en Sinan Eroglu. Deze laatste twee tekenden samen met Tijs van Marle eveneens voor het kolderieke scenario. Er is niet veel tijd voor nodig voor de eigengereide rechercheur en hun onconventionele straatmethoden het publiek om hun vingers hebben gewonden. Het is dan ook de geslaagde dynamiek tussen Chaara en Eroglu die al deze flauwigheden nog enigszins verteerbaar maken.

Want dat deze vaderlandse komedie bol staat van kluchtige verwikkelingen die door een matig plot aan elkaar zijn gelast staat als een paal boven water. Ondanks al deze zwakheden weten Sino en Mo met hun brutale voorkomen toch best progressie te boeken in hun onderzoek. De cocaïnehandel wordt ergens in Dubai geïnitieerd door een Vlaming en zijn mode ontwerpende hulpje die niet hadden misstaan in een Austin Powers-film.

De scenaristen laten de op handen zijnde drugsdeal die zijn weerga kennelijk niet kent regelmatig naar de achtergrond verdwijnen ten faveure van een-tweetjes tussen de agenten. Daarnaast moeten ze ook nog zien te dealen met hun liefdesleven of juist het gebrek hieraan. Sino's vrouw heeft er genoeg van dat ze nooit op hem kan rekenen. Mo probeert op zijn beurt het aan te knopen met een oogappel van vroeger.

Al deze verwikkelingen leiden enorm af van de misdaad die het tweetal moet zien te bestrijden. Alles komt uiteindelijk samen tijdens een decadente modeshow. Pas dan wordt er eindelijk wat - zij het gehaaste - actie tegenaan gegooid. Om tot die redelijk geslaagde finale te komen moet het publiek zich door een boel onzinnigheden en vergetelijke bijfiguren heen worstelen. Oscar Aerts spant in zijn bijrol als collega-agent de kroon. Na een soortgelijke rol in de reboot van Costa lijkt de voormalige soapie veroordeeld tot de eeuwige clownsrol.