Recensie

Planes 2: Redden & Blussen (2014)

Deel twee in de animatietrilogie over een sportvliegtuigje is meer van hetzelfde en ontstijgt maar tenauwernood het al erbarmelijke niveau van de voorganger.

in Recensies
Leestijd: 2 min 38 sec
Regie: Roberts Gannaway | Stemmencast: Huub Dikstaal (Dusty), Leona Philippo (Dipper), Jeroen Spitzenberger (Cad Spinner), Arnold Gelderman (Skipper), Pieter Derks (Sparky), Sanne Wallis de Vries (Dottie), e.a. | Speelduur: 83 minuten | Jaar: 2014

Amper een jaar na het verschijnen van de Cars-spin-off Planes, waarin we kennis maakten met de duizelingwekkende ambities van sproeivliegtuig Dusty, vonden de makers bij Disney het alweer hoog tijd voor een vervolg. Wederom dringt zich het gevoel op dat de avonturen van het competitief ingestelde vliegtuigje toch het best tot hun recht komen op een dvd'tje in de huiskamer. De setting is dit keer weliswaar compleet anders dan in het eerste deel, veel van de verhaal- en karakterelementen lijken rechtstreeks gekopieerd van de voorganger.

Waar Dusty eerst zijn hoogtevrees moest overwinnen om de beste en snelste luchtpiraat te worden, komt hij dit keer voor hele andere uitdagingen te staan. Er blijkt iets goed mis met zijn versnellingsbak, waardoor het voormalige sproeivliegtuig zich niet al te veel mag opwinden. Te veel inspanning zou hem namelijk wel eens fataal kunnen worden en de onderdelen die hij nodig heeft om er weer bovenop te komen worden niet meer geproduceerd. Er zit dus niets anders op voor Dusty dan zijn carrière als snelheidsduivel aan de wilgen te hangen. Als hij het helemaal niet meer ziet zitten, vindt Dusty plotsklaps een nieuwe roeping. Er is namelijk werk aan de winkel bij het blussen van een gigantische bosbrand bij het Piston Peak National Park.

Ook al blijft deze tweede Planes een behoorlijk slap aftreksel van twee delen Cars (die trouwens ook al niet tot het beste van Pixars imposante catalogus behoren), er komen toch sporadisch best een aantal aardige ideetjes voorbij vliegen. Deze zijn echter hoofdzakelijk van visuele aard en lijken overblijfselen van Cars die op de tekentafel zijn blijven liggen. Het vervelende is echter dat dit tweede Dusty-avontuur nergens de middelmatigheid weet te overstijgen. Er wordt wederom een keur aan kleurrijk bedoelde bijfiguren opgevoerd en het verhaal is aan elkaar gelast door actie en af en toe komisch of emotioneel bedoelde opvulsels die worden gedomineerd door dialoog. Voor de doelgroep is het bovendien verwarrend dat veel van de bijfiguren uit het eerste deel naar de zijlijn zijn gedirigeerd of helemaal het veld hebben moeten ruimen.

In deze formulematige aanpak is helaas weinig nieuws en verrassends te bespeuren, op een enkel leuk grapje na. En dan te bedenken dat regisseur Roberts Gannaway nog wel van plan was om het accent te verleggen gezien Dusty’s drastische carrièremove. Visueel ziet het er allemaal vrij aardig uit en lijkt er zelfs wat verbetering te zijn opgetreden ten opzichte van de voorganger. Dit komt met name tot uitdrukking in de scènes waarin er een brandje te blussen valt. Wellicht dat de afsluiter van de geplande trilogie hierin nog een stapje verder gaat, al valt te bezien of er verhaaltechnisch nog veel meer uit te persen valt. Als alleenstaande animatiefilm zal Planes 2, dat enkel in een Nederlandse versie zal worden uitgebracht, de kinderen die toch vakantie hebben nog best kunnen bekoren. Het vehikel gaat echter gebukt onder creatieve armoe en het te overduidelijke oogmerk om met gemakkelijke middelen en minimale inspanningen even lekker te cashen.