&ME
Recensie

&ME (2013)

Intrigerend en charmant sprookje van de maker van A’dam - E.V.A. die onconventionele relatievormen verkent en deze afzet tegen de Europese eenwordingsgedachte.

in Recensies
Leestijd: 2 min 54 sec
Regie: Norbert ter Hall | Cast: Mark Waschke (Eduard), Verónica Echegui (Edurne), Teun Luijkx (Richard), e.a. | Speelduur: 100 minuten | Jaar: 2013

Alweer een dikke twee jaar geleden trakteerde film- en televisiemaker Norbert ter Hall ons op het televisiepareltje A’dam – E.V.A.. Ondanks de wat gekunstelde titel, die zowel refereerde naar de namen van de hoofdpersonen als de vele andere personages die onze hoofdstad kleur geven, was deze dramaproductie niet alleen een lofzang op onze hoofdstad maar tevens op zijn inwoners. Als alles goed gaat en de helaas broodnodige subsidieader niet nog meer wordt dichtgeknepen kunnen we volgend jaar het vervolg tegemoet zien. Ter Hall is vooral bekend van zijn televisiewerk. Slechts één keer waagde hij zich aan een speelfilm. Ter Halls tweede, &Me, heeft ook al zo’n interessante titel en goochelt eveneens met de namen van de hoofdpersonages.

Er zijn meer grote parallellen aan te wijzen tussen A’dam - E.V.A. en het in Brussel gesitueerde complexe liefdesdrama. Ter Hall staat echter ook een bredere en vooral abstractere aanpak voor bij het vormgeven van de liefdesrelatie tussen de Berlijnse Eduard en de Spaanse Edurne. De twee lijken voor elkaar gemaakt en niet alleen omdat de eerste drie letters van hun voornamen overeenstemmen. Beiden zijn vers in Brussel gearriveerd en voelen zich ontheemd in de grote stad en bij de Europese Unie waar ze respectievelijk een baan en een stageplaats betrekken. Tijdens hun beider eerste werkdag knallen ze tegen elkaar op en breken elk een arm. Als hun paden zich blijven kruisen, besluiten ze uiteindelijk maar bij elkaar in te trekken. De botsing werd gadegeslagen door de Nederlandse verhuizer Richard, die de laatste drie letters van zijn naam met die van Eduard deelt. Langzaam voegt hij zich in het leven van Eduard en Edurne.

Er gaat een intrigerende werking uit van de complexe band tussen de jonge impulsieve Spaanse en haar veel oudere Duitse (homoseksuele) vriend. De eerste zoen is ongemakkelijk en doet je twijfelen of hun liefde niet meer op heeft van een zielsverwantschap. Ter Hall weet heel lang hun relatie ongrijpbaar en abstract te houden, zonder dat de aandacht ervoor verslapt. Hij laat zijn personages onverwachte dingen doen en bovendien elkaar continu tegenkomen. Dit wordt vormgegeven tegen een achtergrond van de eenwordingsdrang van Europa. Ironisch genoeg kan de Unie waarvoor Eduard en Edurne werken, niet eens besluiten waar kantoor te houden en verhuist daarom voor tweehonderd miljoen per jaar maandelijks heen en weer tussen Brussel en Straatsburg. Het staat symbool voor het ontheemde gevoel dat de personages in &Me ervaren, maar ook voor het gegeven dat je je bij meer mensen op je gemak kan voelen.

&Me, gebaseerd op een boek van Oscar van den Boogaard, grijpt aan door de dromerige vrijgevochten sfeer die associaties met The Dreamers van Bertolucci oproept. Ter Hall zet een modern sprookje neer waarbij hij afstapt van de conventionele relatievormen, maar durft ook de ballon dikwijls door te prikken. Op elke hoek ligt een nieuwe verrassing te wachten, maar Ter Hall gaat zich niet te buiten aan extremiteiten. Dat geloofwaardigheid soms is opgeofferd voor de romantiek wordt hem gemakkelijk vergeven. Wat betreft de casting van de hoofdpersonen is het drie keer raak. Luijkx, eveneens te zien in A’dam – E.V.A., blijft een grote ontdekking, wat eveneens geldt voor de uiterst charmante Spaanse Verónica Echegui die nog het meest weg heeft van een jonge Penélope Cruz. &Me is een ode aan de liefde waarin je je heerlijk kunt verliezen.