Komedie over terrorisme is erg geestig, maar heeft wel wat problemen de juiste toon te vinden.
Horrorregisseur Alexandre Aja is terug met wat best eens de boeken in zou kunnen gaan als de bloedigste film ooit. En het is nog leuk ook.
Eén van de verrassendste, origineelste en grappigste films van het jaar.
Japanse machthebbers, gangsters en Amerikaanse spionnen: in het Shanghai van Mikael Håfström is het helaas vooral een rommeltje.
Speelfilmdebuut van Johan Timmers is een vleeswording van een absurde realiteit. En dat is in dit geval positief.
Waargebeurde verhalen uit het Parijs van 1942. Helaas is het ene minder interessant dan het andere.
Martijn Maria Smits schetst in zijn eerste speelfilm een rauw en mistroostig portret van een arbeidersgezin in een Belgische industriestad.
Tilda Swinton straalt zoals nooit tevoren in dit prachtige Italiaanse melodrama, nu al dé verrassing van dit filmjaar.
Winnaar van de Oscar voor beste niet-Engelstalige film combineert op indrukwekkende wijze spannende misdaadelementen met zinderende romantiek.
Spannende thriller die beter was geweest als er minder vragen onbeantwoord waren gebleven.
Een aardige komedie die redelijk vermaakt, maar door een hypocriete benadering en te veel flauwe grappen niet helemaal geslaagd is.
Hersenloze film van hersenloze makers. Bezint eer ge je laat uitzuigen.
Stallone doet de jarentachtig-B-actiefilm herleven in een schaamteloos doch heerlijk nostalgisch feest van herkenning.
M. Night Shyamalans nieuwste film is vooral erg teleurstellend.
Tragikomische sciencefiction in de stijl van Charlie Kaufman. Zelfs qua kwaliteitsniveau gaat de vergelijking helemaal op.