Minuscule
Recensie

Minuscule (2013)

Insectenavontuur in een mix van animatie en live-action.

in Recensies
Leestijd: 2 min 8 sec
Regie: Hélène Giraud en Thomas Szabo | Speelduur: 89 minuten | Jaar: 2013

Ook in het klein vinden er grootse avonturen plaats. Als de camera maar ver genoeg inzoomt, valt er genoeg te ontdekken. Het leverde medio jaren negentig al een aantal vermakelijke films op. Nadat de poëtische documentaire Microcosmos lovend werd ontvangen, volgden vlot na elkaar de animatiefilms Antz en A Bug’s Life. Dat een vergelijkbaar idee jaren later nog steeds kan aanslaan, bleek een paar jaar geleden met Minuscule. De Franse kinderserie ging de hele wereld over. Korte geanimeerde verhaaltjes lieten insecten zien die allerlei avonturen beleefden. De filmpjes deden het vooral goed in het thuisland, maar werden ook op de Nederlandse televisie vertoond.

Een volle speelfilm was de volgende logische stap. Regisseurs Thomas Szabo en Hélène Giraud hebben er een onvervalste avonturenfilm van gemaakt, met spannende achtervolgingen en een epische strijd als finale. Wel allemaal duidelijk gemaakt met het oog op een jonge doelgroep.

Het hoofdpersonage in Minuscule is een lieveheersbeestje, dat in de eerste minuten wordt lastiggevallen door een groep ruige bromvliegen (die doen denken aan de Hell’s Angels) en in paniek neerstort. Hij wordt opgevangen door een mier, wiens grote familie net bezig is om een verlaten picknickplek te plunderen. Maar er zijn meer kapers op de kust. Een leger vijandige rode mieren heeft ook wel trek in de grote trommel met suikerklontjes. Het lieveheersbeestje belandt middenin een mierengeschil dat uitgroeit tot een ware oorlog.

De makers hebben het avontuur leuk verpakt. Minuscule is geen conventionele animatiefilm, maar mengt live-action met computertechnieken. Szabo en Giraud filmden een landschap of gleden met de camera langs grassprieten en rotsen, waarna de personages digitaal werden toegevoegd. Een fijne ludieke vormgeving, waarin terloops kleine knipogen naar Star Wars en The Lord of the Rings te vinden zijn.

De personages zeggen intussen geen woord. Ze communiceren alleen door toeter- of fluitgeluidjes te maken. Menselijke eigenschappen ontbreken dus volledig, en dat werkt prima. De vertelstijl is helder genoeg om de loop van het verhaal te begrijpen. Helemaal realistisch is die overigens niet. Een paar mieren kunnen natuurlijk nooit een hele koektrommel vervoeren en een vliegend lieveheersbeestje kan zeker geen luciferdoosje dragen. Maar daar moeten we niet al te moeilijk over doen. Minuscule is duidelijk bedoeld als vermaak, niet als educatief materiaal.

De animatiefilm is luchtiger en makkelijker dan een gemiddelde Pixar-film, waarmee hij vooral op de jongste kijkers mikt. Ouders die meegaan zullen zich dus misschien iets minder amuseren. Maar het is in ieder geval weer eens wat anders, de speelse stijl van deze kinderfilm.