Het kan dus toch nog, een originele rampenfilm.
Nightwatching is een goede eerste kennismaking met deze interessante en bijzondere filmmaker.
Zeer goed gemaakte doch voorspelbare actiethriller.
Een slimme, fijne, ontroerende en uiterst geestige tragikomedie die niet verzandt in moralisme en sentiment.
Deels roadmovie, deels psychologische thriller, maar vooral een vaardig gemaakte film die de uitstraling van Theo Maassen ten volle benut en haast geen dode momenten kent.
Ontroerende jongetjes, prachtige shots, een aandoenlijk hondje.. en natuurlijk die etalagepoppen.
Het lijkt of de filmscènes zelf gewoon herhaald worden, tot vervelens toe.
Mio Fratello is een heerlijke, luchtige film over een turbulente periode in de Italiaanse geschiedenis.
De kijker verlaat misselijk de zaal en zodoende is de film uiteindelijk te veel een horrorverhaal en te weinig een indringende aanklacht.
Het is een slice of life met goed acteerwerk, maar het gaat ondanks de mooie shots van Parijs uiteindelijk toch vervelen omdat er geen enkel doel of vorm in zit.
De gebroeders Coen weer helemaal terug met hun nieuwste werk.
Niet Wes Andersons beste werk, maar desalniettemin een puike film
Helaas blijven de personages ondoorgrondelijk en vreemd, en levert de anderhalf uur beklemming uiteindelijk niets op.
Een organisch geheel, dat meer inzicht geeft in de kameleontische Dylan dan een conventionele biopic ooit zou kunnen doen.
Het bewijs dat een experimentele film niet per se saai of ontoegankelijk hoeft te zijn, maar dat het ook een ervaring vol verwondering en ontdekking kan zijn.