De film dan eindelijk bekeken en ik moet zeggen dat de verwachtingen kennelijk te hoog waren opgelopen. Natuurlijk kijk je de film in 1 ruk uit en zijn er diverse herkenningspunten uit vorige films, wat 1 van de voordelen van de lange James Bond reeks is. Er zijn zaken waar men op kan teruggrijpen cq verder kan borduren. De film boeit maar haalt niet het niveau van Casino Royale, absoluut 1 van de besten uit de gehele reeks. Het verhaal is mij wat te rommelig en het kan niet echt overtuigen. Het typisch duistere SPECTRE sfeertje wordt af en toe benaderd, maar het verhaal is uiteindelijk te zwak. Aan Daniel Craig ligt het niet, die heeft zich in mijn ogen tot een voortreffelijke James Bond ontwikkeld, samen met Connery de beste in mijn ogen.
Jammer en onbegrijpelijk blijf ik het vinden dat James Bond soms als een passieve eregast op het toneel van de bad guy wordt rondgeleid. (ref. Goldfinger waar dat tot in het absurde werd doorgevoerd). Daar moet men nu echt eens mee ophouden. Zo vind ik Thunderball veel meer een lekkere James Bond actie film dan Goldfinger die in de overlevering veel beter is geworden dan in werkelijkheid, maar smaken zullen blijven verschillen. Deze film geef ik een 7/10. Ik hoop op een sterke comeback met opnieuw Daniel Craig.
Diamonds are Forever begint met een scène waarin Bond (woest over wat er met Tracy is gebeurd) Blofeld zoekt door een aantal mensen hardhandig te ondervragen. Dat gevoel dat het niet aansluit, komt waarschijnlijk door de twee verschillende acteurs.
In feite, afgezien van Casino en Quantum, en Skyfall en Spectre, sluiten geen van de films op elkaar aan.
Ik vind Diamonds are Forever leuk door bepaalde scènes waarin ik me echt afvroeg hoe Bond zich ergens uit redt, zoals wanneer hij bijna levend gecremeerd wordt. Het gevecht in de lift in Amsterdam vind ik ook een hoogtepunt. Maar ik kan snappen dat het niet als één van de sterkste wordt gezien.
Mijn probleem met Skyfall is dat de film té sterk gemodeleerd is naar The Dark Knight. Ik vind het jammer dat men in plaats van iets origineels met Bond's achtergrond te doen men elementen van Batman overneemt en de hele film in die stijl maakt - aan het einde staat hij zelfs net als Batman over de stad uit te kijken en je verwacht bijna een Bond Signal in de lucht, in plaats van een Bat Signal.
Er zijn wel overeenkomsten tussen Bond en Batman: beiden verloren hun ouders - bij de één een ongeluk, bij de ander vermoord; en ze hebben allebei een snelle auto en veel gadgets. Maar om nu gewoon de stijl van (Nolan's) Batman op een Bondfilm te plakken vind ik onnodig. Het zijn twee verschillende personages met een eigen wereld.
Ik vermoed dat ik Skyfall ook beter had gevonden als er meer actie in had gezeten - het is me echt te traag en dat heb ik verder bij geen enkele Bondfilm.
Ik vermoed dat de makers Spectre hebben terug gehaald omdat het publiek daar om vroeg. Het idee van Quantum was om een nieuwe organisatie op te zetten voor de Craig-films zoals Spectre dat was voor Connery/Lazenby. Maar het publiek bleef maar praten over Blofeld en Spectre. Nu is de Quantum verhaallijn niet goed afgerond en Spectre is onbevredigend geïntroduceerd. De vraag is nu of men Spectre terughaalt voor meer films, want de reactie van het publiek was niet erg enthousiast.
Nu ik hem weer zag op blu-ray blijf ik hem goed vinden. Qua gebruik van locaties en actie één van de sterkere Bonds. De scène in Mexico en auto-achtervolging in Rome vind ik twee hoogtepunten uit de serie als geheel. En het feit dat men in plaats van een ski-scène in de Alpen voor iets anders kiest vind ik ook zeer te prijzen.
Qua scenario's blijf ik de Craig films zwak vinden. Alleen Casino Royale heeft een heel sterk scenario, de andere drie zijn matig en zitten vol gaten. Waarom zou je geheime informatie in een HOTEL bewaren, waar zoveel kans is dat het door iemand ontdekt wordt? Een meteoriet krater is een veel te opvallende plek voor een basis - zoiets trekt juist de aandacht.
Jammer dat de blu-ray zo weinig extra's heeft. Het langste is twintig minuten over de openings-scène. En een paar superkorte videoblogs.
Mooi trouwens bij dat openings-shot hoe de camera eerst langs Bond en Estrella gaat - de enige twee die niet bewegen in de hele dansende mensenmassa. Dan zie je de schurk en komt de camera weer terug op Bond. Later is er nog een redelijk lange sequentie waarin je iemand volgt, al is dat niet één take, als Monica Bellucci thuis komt en door haar huis naar haar zwembad loopt.
Ik vermoed dat we net als bij Casino Royale pas een uitgebreidere blu-ray krijgen in de aanloop naar de volgende film.
Na de iets mindere 'Skyfall' is deze 'Spectre' toch wel weer beter.
Een typische Bond-film opnieuw, wat 'Skyfall' helemaal niet was.
Daniel Craig in goede doen maar wel spijtig dat Christoph Waltz zijn rol zo klein was.
Veel actie en spektakel, maar de gadgets, er zijn er een te verwaarlozen aantal, ontbreken toch nog steeds.
Maar ben best tevreden met deze film, al blijft 'Casino Royale' nog steeds de beste Bond film van Daniel Craig.
Ik vraag me trouwens wat Hinx betreft af of men vandaag de dag nog zou accepteren als hij zoiets had als de hoed van Oddjob of het metalen gebit van Jaws - het zijn die kenmerken die die twee tot de meest geliefde Bond henchmen maken. En zelfs Xenia Onatopp had een speciaal kenmerk door haar 'dodelijke dijen'. En Rosa Klebb had haar speciale schoenen.
Het lijkt dat men niet meer aandurft de henchmen iets buitenissigs mee te geven. De laatste keer was met de diamanten in het gezicht van Zao in Die Another Day, maar gezien de magere ontvangst daarvan lijkt men compleet afgestapt van zoiets.
Natuurlijk had niet iedere henchman/woman zoiets: Stamper uit Tomorrow Never Dies niet bijvoorbeeld.
Het lijkt niet echt meer te passen in de serieuzere aanpak van de films, maar het waren wel die elementen die Oddjob en Jaws en ook Xenia tot de meest geliefde henchmen/women maakten.
Edit: ik zie hier dat hij metalen vingernagels op zijn duimen heeft, dat was me niet direct opgevallen. Hij schijnt meer een referentie aan Jaws dan Oddjob te zijn.
Ik heb er wel van genoten en ben blij dat het echte 'Bond-gevoel' na twee films wat afwezig te zijn geweest, voor mij weer veel meer terug was bij deze film.
En 'Bond-gevoel' wil denk ik zeggen: veel avontuur, vaart, mooie locaties, veel actie met mooie/snelle voertuigen, een weelderige muziekscore (ik vond de muziek van deze erg sterk en opvallend - zat af en toe meer op de muziek te letten, maar dat heb ik sowieso vaak bij films)
Sam Mendes heeft (hoe ik dan verder ook over Skyfall denk) twee van de sterkste pre-title sequences geleverd. Zowel die van Skyfall als deze zijn prachtig en spectaculair. De introductie van Bond achter een masker is ook mooi - draagt een spion niet vaak een 'masker'? Ook om het begin als één lange camerabeweging te doen vind ik altijd mooi - doordat je dan in 'real time' zit, ben je gelijk meer betrokken bij wat er gebeurt.
De traagheid van Skyfall is volledig weg - slechts één scène vond ik vreselijk traag - de bekende scène met de vergadering van Spectre rond de tafel uit de trailer. Waarom dat zo traag ging, geen idee - leek een kunstmatige manier om de scène op te rekken, want feitelijk is er weinig bijzondere dialoog.
Het was naar mijn idee ook een andere take van de tekst van Oberhauser tegen Bond - het klonk anders de trailer, vond ik.
De scène met White in de berghut, vond ik wel erg mooi. Maar het viel me tegen hoe men de verhalen van de verschillende films aan elkaar geknoopt had - ik had op meer verrassingen gehoopt, maar er wordt niks bijzonders mee gedaan. Het nadeel als je pas achteraf verhaallijnen aan elkaar gaat knopen en niet van te voren iets sterks uitdenkt.
Het aandeel van Bellucci viel me wat tegen, maar vaak heeft de ene Bondgirl in een Bondfilm veel meer aandacht dan de andere - zeker in Craig's films (in de films daarvoor is het vaak wat gelijkwaardiger).
Hinx was leuk, maar heeft toch niet de onvergetelijke uitstraling van Oddjob of Jaws. (Wel weer lekker dat er een treingevecht inzit.)
Madeleine Swann vond ik een goede Bondgirl. Ze deed me denken aan Melina Havelock (For Your Eyes Only - één van mijn favorieten uit de serie) in die zin dat ze net een ouder verloren had (Melina verloor allebei).
De kliniek locatie is erg mooi en de actie scène daana erg sterk (geen Bond op ski's verrassend genoeg).
Bij de basis van Oberhauser hoopte ik dat de film iets echt bijzonders zou worden. De scènes zijn geheimzinnig en zien er mooi uit, maar echt verrassend is het uiteindelijk niet wat er gebeurt en een echt grote actie-scène wordt het ook niet.
Om tenslotte weer terug te keren naar London vond ik wel een goede keuze. De finale is wel redelijk spannend en ook wel wat anders dan je eerder hebt gezien in een Bondfilm. Waarom men wederom aan het eind voor een helikopter kiest net als aan het begin, weet ik niet. Ik neem aan dat men nog steeds ergens in hun hoofd had dat Blofeld voor het laatst hangend aan een helikopter te zien was (wederom For Your Eyes Only) en dat men daarom maar veel met helikopters moest doen.
Al met al een leuke film en wel een 'echte Bondfilm', maar helaas qua scenario niet erg bijzonder.
Het nadeel van Craig is dat de lat erg hoog ligt doordat Casino Royale zijn eerste was en gelijk één van de allerbeste uit de serie. Daardoor verwacht je waarschijnlijk voortdurend wat te veel van zijn films.
Eindelijk, Bond 24, die de naam S.P.E.C.T.R.E. kreeg, is uit in onze bioscopen!
We kregen al sterke trailers en interessante foto's te zien. En dan bleek er nog een link te zijn met de vorige films? Dit kon weer een topper worden.
De film begint al onmiddellijk sterk. Een lang shot laat ons de festiviteiten zien in Mexico en laat ons de heer Bond, James Bond volgen naar z'n hotelkamer. Hij lijkt het weer goed te doen bij een mysterieuze vrouw, maar al gauw mond dit uit in een zeer indrukwekkende actie sequence. (zoals Mendes ons had beloofd)
De eerste actie sequence is voorbij en op de achtergrond horen we Sam SMith's Bond-song al afkomen. Mijn persoonlijke indruk over de song was niet zo zeer positief. Toch maakte de mooie opening credits de song al wat dragelijker. Het is eigenlijk voor de eerste keer dat het me opvalt dat de credits een verhaal vertellen. We krijgen een korte blik van de laatste 3 films en worden daarmee herinnerd aan het lief en leed van 007.
Maar het verhaal gaat verder. Bond gaat nogmaar eens dwarsliggen bij M en wordt weer op non-actief gezet. Dit hebben we jammergenoeg al eens ervaren bij Quantum of SOlace en Skyfall. Wanneer krijgen we een Craig film waar hij gewoon voor M werkt? (zoals Casino Royale). Maar neen, mr Bond doet ambetant en houdt z'n geheime agenda enkel voor Q en MoneyPoney.
Bond moet hierdoor achter de schermen te werk gaan zonder op al te veel hulp te rekenen van MI6.
M, die dit keer wordt neergezet door Ralph Voldemort Fienes, krijgt dan weer opnieuw te maken met iemand die MI6 wil opdoeken.
Hiermee krijgen we dus eigenlijk het punt, dat niet 007 het enigste hoofdpersonage is, maar ook M, Q, MoneyPoney en Tanner.
Langs een kant is dit leuk, zo zien dat Bond kan rekenen op een klein team. Maar hoelang zullen deze acteurs blijven? Want ik moet toegeven dat ik de 4 graag bezig zag naast 007. Maar wat als ze in de volgende film niet meer tevoorschijn komen? Net als mr Daniel Craig?
Het verhaal is jammergenoeg zeer voorspelbaar.
Je volgt 007 wel in z'n zoektocht wat wel nog interessant is. Maar de bad guys zie je van in het begin al zitten! Je weet het gewoon?! De film doet totaal geen moeite om onverwacht uit de hoek te komen en Bond in de val te lokken. Soms loopt Bond zelf expres in de val... zoals Sean Connery's 007 even op hotel ging bij Dr No.
Ook wordt dit deel dus ,zoals verwacht, gelinkt aan de vorige delen. Toch wordt het te simpel uitgelegd. De bad guy legt het in één zinnetje uit en zo is het! Ik vond dat er toch meer diepgang mocht zijn voor hun plan van de voorbij 4 films.
En dat is ook het jammere van dit vierde deel. De schrijvers hebben AL hun kaarten uitgespeeld. Het verhaal is na deze afgerond! In deel 5 kunnen ze moeilijk verder gaan met een nog hogere organisatie dan SPECTRE. Dit zal waarschijnlijk weer een stand-alone film worden.
Qua Bond Girls kregen we een aardig schoteltje opgediend, met als hoofd Léa Seydoux. Ze is zeer mooi en maakt het Bond niet altijd gemakkelijk. Het is leuk om haar heel die tijd naast Craig te zien.
Battista's Hinx is ook een waardige tegenstander voor 007. Met deze reus heeft 007 eindelijk een waardige, fysieke tegenstander.
Hoofd-bad-guy Oberhauser (Waltz) wordt zeer sterke en duister geintroduceerd. Ook naarmate het einde van de film blijft de man zeer mysterieus. Maar toch werd het met uiteindelijk zeer onduidelijk of de man nu gewoon een slechterik was die geld wou maken, of dit gewoon deed om persoonlijke dingen met 007.
De finale is , net als in Casino Royale, dubbel. Je krijgt twee finales voorgeschoteld, wat de film wat verlengd. En de finale was nog zeer spannend. Dit omdat niet enkel 007 op het bord staat t o v de vijand, maar ook M,Q,MoneyPoney en Tanner. Iedereen kan worden omgelegd in deze spannende finale.
Het uiteindelijke einde was grappig, maar had voor mij niet zó moeten eindigen. We hebben dit namelijk al in Casino Royale gehad (weer gestopt bij MI6)
De film was zeer vermakelijk. Het was een échte 007- film. Spannend, eens grappig, actie en drank,vrouwen en gadgets. Enkel het verhaal het beter gemogen voor mij. Daarmee blijft Casino Royale dus mijn favoriet! Goed geprobeerd SPECTRE!
Laat ik het maar kort houden. Het was een heerlijke Bond film, maar niet van het uitstekende type Casino Royale (het nieuwe Bond). Maar Casino Royale was een uitstekende prequel zal ik maar zeggen. Al met al zijn de Craig films een stuk beter dan de voorgaande Brosnan films Brosnan heeft dan wel mazzel met Goldeneye, maar eigenlijk had ik liever Timothy Dalton gezien in die film. Dan had echter Goldeneye wel een stukje eerder gemaakt moeten worden.
SPOILER ALERT:
Ik haat dit soort berichten. En dat is dus eigenlijk het meest negatieve punt wat kan bedenken. Niet meer dan logisch als je de rechten hebt om SPECTRE te gebruiken. En dan nog de finale. Natuurlijk ging Bond Blofeld niet doodschieten, want die wil je nog wel meer gebruiken. Zonde van je rechten om hem te vermoorden.
Helaas voorspelbare dingen.
Gelukkig maakt de actie veel goed en de zeer fijne casting.
Spectre begint direct al met een zeer intense en indrukwekkende openingsscène, waarin James Bond ( Daniel Craig ) tijdens de viering van de Mexicaanse feestdag Día de Muertos leden van een criminele organisatie achternazit. Nadat de fraaie titelsong van Sam Smith gepasseerd is, verplaatst de film zich naar het nieuwe MI6-hoofdkwartier in Londen. Max Denbigh ( Andrew Scott ), het nieuwe hoofd van het Centre for National Security, twijfelt flink aan de gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden toen Bond in Mexico was. Hij vraagt zich ook af wat nog precies het doel is van de MI6, geleid door M ( Ralph Fiennes ).
Nadat Bond tijdelijk op non-actief is gezet door wat er plaatsvond in Mexico, krijgt hij een nogal vreemde boodschap die hem op het spoor zet van een geheimzinnige organisatie onder de naam Spectre. Madeleine Swann ( Léa Seydoux ), de dochter van Bonds oude aartsvijand Mr. White, is mogelijk de sleutel voor het ontrafelen van de geheimen rondom Spectre. Op zijn zoektocht naar de niet makkelijk te vinden organisatie, blijken er connecties te zijn met Bond's verleden en alle gebeurtenissen die plaatsvonden in de vorige drie films.
Waar de vorige drie Bondfilms met Daniel Craig voor een meer duistere toon gingen, toont Spectre meer verwantschap met de films met Sean Connery en Roger Moore. Als ik eerlijk ben moest ik daar even aan wennen, maar uiteindelijk wist ik het wel te waarderen. Spectre combineert namelijk de serieuze aspecten uit de vorige drie Bondfilms met de meer herkenbare aspecten uit de Bondfilms van de jaren 60 en 70. Veel films verliezen daardoor het evenwicht, maar Spectre wordt hier juist beter door. Een prachtig voorbeeld van welbekende aspecten in een nieuw jasje.
Spectre is wederom een prachtig ogende film met fantastisch camerawerk, op een manier zoals je dat eigenlijk nooit zag, tot de Britse dramaregisseur Sam Mendes ( American Beauty, Road to Perdition, Jarhead ) drie jaar geleden met Skyfall het stokje overnam. Die film werd zowel een artistiek als commercieel succes, zelfs bekroond met twee Oscars. Na het nogal sombere Skyfall, grijpen Mendes en Craig dit keer terug naar een meer lichtere Bondfilm, al is het plot nog altijd serieus en aangrijpend.
Een van de grote vragen is natuurlijk: is de langverwachte schurkenrol van Christoph Waltz geslaagd? Allereerst is de introductie van zijn personage uitstekend: lange tijd blijft het gezicht van de geheimzinnige Oberhauser volledig in de schaduwen gehuld. Op een enkele glimp na tijdens een geheime S.P.E.C.T.R.E. vergadering in Rome zien we Waltz niet meer terug tot ongeveer de helft van de film, maar als hij eenmaal ten tonele verschijnt is het genieten. Oberhauser is een schurk die heel wat psychische pijn veroorzaakt bij Bond. Hij is minder angstaanjagend dan Javier Bardem uit Skyfall en minder sympathiek dan Mads Mikkelsen uit Casino Royale, maar toch is het een zeer sterke en bijzondere rol. Oberhauser is namelijk een schurk die nog een appeltje met Bond te schillen heeft vanwege iets uit het verleden. Hij kent Bond beter dan je in eerste instantie dacht en heeft zelf ook nog psychische schade overgehouden door Bond.
Buiten Waltz springen de optredens van Léa Seydoux, Ralph Fiennes, Ben Whishaw en Dave Bautista het meest eruit. Seydoux is een uitstekende Bondgirl en houdt zich uitstekend staande in een film die voornamelijk is bevolkt door mannen. Fiennes heeft met zijn rol als M wederom bewezen een van de beste acteurs van onze tijd te zijn. Hij heeft geen uiterst grote rol in Spectre, maar wanneer hij te zien is op het scherm zie je duidelijk dat hij plezier heeft in zijn werk. Whishaw is misschien nog wel het beste bijpersonage in de film. Als de charismatische computerdeskundige Q, weet hij zich goed op te meten tegenover Bond. Hij voorziet Bond van handige technische snufjes en zorgt ervoor dat zijn vriend niet in de knoei komt te zitten. Tenslotte is er nog de zwijgzame huurmoordenaar Hinx, gespeeld door worstelaar Dave Bautista. De beginnend acteur zegt maar één woord in de gehele film, maar toch weet hij zeer dreigend over te komen. Keert dit personage terug in toekomstige Bondfilms? Ik denk het eerlijk gezegd niet, maar ik hoop het wel.
De grote hoeveelheid tijd en geld die deze film heeft gekost wordt goed besteed aan de meest spectaculaire actiescènes. Van een indrukwekkende autorace langs de Tiber tot een vliegtuigachtervolging over de bergen van Zwitserland en een heftig vuurgevecht in het midden van de woestijn. Vervelen zul je je niet snel doen tijdens Spectre, de film zit vol met actie en vermaak. Het is dan ook duidelijk dat het vermaak van de kijker hoger op Bonds agenda is komen te staan. Toch weet de film de actie goed te combineren met een zeer intelligent en interessant plot. Dat is soms zeer moeilijk om te doen, helemaal als het gaat om de nieuwe James Bond film, dus chapeau Sam Mendes!
Spectre is de 24ste Bondfilm en de tweede Bondfilm geregisseerd door Sam Mendes die ook de vorige Bondfilm Skyfall regisseerde, wat mijn favoriete Bondfilm is gevolgd door Casino Royale en Goldeneye. Ik moet ook eerlijk toegeven dat ik in het begin best wat moeite had met de Bondfilms waarin Daniel Craig de rol vertolkte. Niet vanwege Craig, maar omdat die films en met name James Bond zelf toch echt anders was dan de vorige Bonds. Craigs Bond is een killer, een man die zijn werk op de eerste plek zet en de vrouwen op de tweede plek. Ook waren er lang geen gadgets, Q of Moneypenny te zien. Alles wat ik van een Bondfilm verwachte was er niet of nauwelijks. Totdat ik Skyfall bekeek die me volledig wegblies en vervolgens Casino nog eens terugkeek vanuit een ander oogpunt. Het is dan wel anders maar Daniel Craig zette een hele menselijke Bond neer. Een man van vlees en bloed ipv een superheld wat hij af en toe toch wel werd. Het eind van Skyfall maakte duidelijk dat ze met Craigs Bond nu toch echt bij het punt gekomen zijn dat hij de James Bond is die iedereen kent. Moneypenny was weer van de partij, net als Q met zijn gadgets, en een mannelijke M stuurde Bond op zijn volgende missie. En ziehier Spectre een klassieke James Bond film die precies doet wat je ervan verwacht.
Wat ik best jammer vind omdat ik net gewend was aan de nieuwe richting en de nieuwe Bond die Daniel Craig heet. Maar in deze film lijkt hij juist ontzettend op Sean Connery. De komedie en oneliners liggen er niet te dik op zoals bij Roger Moore en Pierce Brosnan. Maar die knipoog is wel aanwezig. Soms iets te veel wat mij betreft. Ook de komedie tussen Q en Bond en met name de irritatie van Q richting Bond is aanwezig en dat vind ik wel leuk om te zien omdat het echt werkt. Ben Wishaw is een geweldige Q en zijn Q werkt ook onwijs goed in deze tijd omdat hij geen oude man in een witte jas is maar een jonge nerd. Daarnaast krijgen zowel Q als M in deze film wat meer te doen dan alleen Bond van gadgets en een nieuwe missie voorzien en ook dat kan ik zeer waarderen. Ook introduceert Spectre een nieuwe Jaws alleen dit keer zonder metalen gebit maar strak in het pak vertolkt door Dave Bautista (o.a. bekend als Drax The Destroyer uit Guardians Of The Galaxy). Daar doet hij zo erg aan denken omdat hij net als Jaws geen woord zegt en alleen een fysieke bedreiging is voor Bond. Dat werkt wel aangezien Bautista gigantisch is! Christophe Waltz zet in deze film de slechterik Oberhauser neer, en Waltz is een fantastisch acteur maar ik had verwacht dat hij meer indruk op me zou maken. Hij zet een erg kalme en beheerste slechterik neer en juist omdat hij zo kalm was en ook niet heel veel te zien is in de film sprong hij er niet echt uit voor mij. En de doelen van Oberhauser (Waltz) en de Organisatie Spectre vind ik niet zo interessant als de doelen van vorige slechteriken Silva (Javier Bardem in Skyfall) en Mads Mikkelsens Le Chifre uit Casino Royale. Voor die 2 was het persoonlijk en voor Le Chifre zelfs noodzakelijk aangezien zijn leven ervan afhing. Spectre wil echter de wereld veroveren en dat ken ik nou wel.
Spectre is een goede film, en ontzettend vermakelijk, heeft ook geweldige actiescenes, en de acteurs leveren prima werk maar na Skyfall had ik gehoopt dat ze die nieuwe lijn met Craig zouden voortzetten maar ipv zijn ze toch weer terug bij het oude. Tot slot wil ik ook nog even zeggen dat de film fantastisch in beeld gebracht is waar ik me een tikkeltje zorgen over maakte aangezien Roger Deakins die daar in Skyfall verantwoordelijk voor was en fenomenaal werk afleverde niet terugkeerde voor deze film. Nederlander Hoyte van Hoytema neemt in deze film het stokje over, en levert net zon prachtig werk af! De openingsscène alleen al wat 1 lang shot is ziet er erg tof uit! Mocht je de vorige 3 Bondfilms met Daniel Craig niet gezien hebben kan ik je dat wel aanraden aangezien Spectre een vervolg is op die films en een aantal punten uit die films terugkomen in deze. Het is niet noodzakelijk maar het geeft je wel wat extras. Spectre krijgt van mij een 7.
Het zal geen verrassing zijn dat er bij een Bond film verwachtingen zijn. De vraag is dus, worden deze verwachtingen waar gemaakt? Is het het waard om naar deze film te gaan? Het korte antwoord, ja. Het lange antwoord, de rest van de tekst.
Spectre gaat gelukkig gewoon verder waar Skyfall geïndigd is. Moderne Bond met momenten van toen. Ook worden hier en daar momenten van de vorige Craig films voor de geest gehaald. Natuurlijk heerlijk om ze te herkennen. De film zit vol met actie, heerlijke muziek, fanatastische vlammen en nog veel meer. Zo veel actie en toch vliegen de uurtjes voorbij. Het enige min puntje is toch dater hier en daar plot holes te vinden zijn. Soms is het gewoon net is te veel van het goede en heb je toch zoiets van: 'Km op nou, dit was veel logischer geweest.' Maar kop op, het is en blijft een Bond film. Daar komt nog bij dat Daneil Craig, wederom!, gewoon heerlijk speelt als onze James. Zijn pakken zijn om jaloers op te zijn.
Kortom, gewoon een heerlijke Bond film, echt een avondje uit. Maar Skyfall is toch net een stukje beter, nou ja, een 9mm kogel stukje beter.
De verwachtingen voor SPECTRE waren bij menigeen torenhoog na het voortreffelijke Skyfall. Persoonlijk probeerde ik die verwachtingen al wat te temperen, want meestal valt de Bondfilm die ná zon goed deel in de reeks komt wat tegen, zoals met Quantum of Solace het geval was. Helaas is dit ook met SPECTRE het geval, al zal ik in het begin weer de onpopulaire mening hebben, de liefhebbers willen natuurlijk graag dat deze film goed is en zien dan niet direct wat eraan scheelt. En eerlijk, ik benijd jullie, want dat had ik ook liever gehad.
De film is ook niet helemaal slecht. Daniel Craig zit wederom erg goed in de titelrol, welke nu wat meer charme en humor heeft, waar Craig ook erg goed mee uit de voeten komt. De muziek van Thomas Newman is ook weer enorm goed en daarbij zijn er genoeg spannende of goed uitziende momenten. Maar waar gaat het fout?
Op de eerste plaats het scenario. Deze is flinterdun en vaak te onlogisch of ongeloofwaardig. De plot, de personages en diens motivatie of logica is niet iets waar de schrijvers veel aandacht hebben gestoken en zorgt ervoor dat de film erg rommelig en onnozel is op momenten. Ze proberen alle Craig-films aan elkaar te linken, maar doen dit simpelweg door te zeggen dat het zo is, zonder goed uit te leggen hoe dit zit. Een gepoogde verweving zonder enig effect dus.
Ook onze Nederlandse trots achter de camera, cinematograaf Hoyte van Hoytema, is op cruciale momenten een zwaktepuntje. Waar hij fantastische beelden kan schieten, lijkt hij niet zo goed met actiescènes overweg te kunnen. Door de ogenschijnlijk te kiezen voor lange lenzen met een groot diafragma zijn de actiescènes vaak te close gedraaid met teveel (bewegings)onscherpte, waardoor de actie vrij onoverzichtelijk en daardoor ook minder spannend is. Maar ik moet hem nageven, Roger Deakins opvolgen na zijn Oscargenomineerde werk in Skyfall is ook absoluut geen makkie!
De bekendmaking van Christoph Waltz als de schurk zal vele mensen blij gemaakt hebben, zo ook mij. Echter kan ik er toch niet omheen dat Waltz wederom dezelfde rol speelt die we al zo vaak van hem gezien hebben en daardoor toch niet echt weet te overtuigen. Deels heeft dit ook te maken met het zwakke scenario, want zijn schurk heeft een achtergrondverhaal zonder diepgang en zijn motivatie of meesterplan worden nooit duidelijk. Ook Bondgirl Monica Bellucci, de oudste Bondgirl ooit waarmee men ook uitgebreid aan het promoten was, zit maar maximaal vijf minuten in de film met een erg ondankbare rol. Dave Bautista zijn Hinx is een Bondschurk met een toffe introductie én een gimmick zoals een Bondschurk beaamt, echter komt hij de rest van de film te pas en te onpas opdagen waarbij deze gimmick geen enkele keer meer lijkt terug te komen.
Casino Royale was een nieuwe versie van Bond: hard, serieus en van deze tijd. Hier miste ik iets klassieks, een bepaalde charme, ondanks dat de film enorm goed was. Skyfall wist de juiste brug te maken, door Bond modern te houden maar wel die klassieke touch terug te brengen. SPECTRE slaat helaas te ver door in dat oude Bondgevoel, maar dan meer in de richting van de campy Roger Moore films. De pogingen tot humor zijn niet altijd geslaagd, terwijl het wél onbedoeld lachwekkend is hoe Bond de dames weer in no time op totaal ongepaste momenten in bed krijgt. Al met al is de film te vaak wat onnozel en wankelend qua toon. Al met al gewoon erg zonde, want er zitten zeker genoeg goede elementen in deze film, maar uiteindelijk komt het over het algemeen gewoon niet helemaal uit de verf. De thematiek en plotelementen uit SPECTRE zagen we de afgelopen jaren reeds in andere films voorbij komen, maar dit werd in de meeste gevallen beter uitgevoerd. Sterker nog, het vijfde deel in de Mission Impossible reeks dit jaar kent vele gelijkenissen met SPECTRE maar was aanzienlijk beter. En eerlijk waar, ik had liever gehad dat deze nieuwe Bond beter was.
Leuk zo'n discussie over wie de betere Bond is en welke films beter zijn :D Ik persoonlijk heb veel meer met Roger Moore zijn James Bond en ook zijn films kunnen mij over het algemeen meer bekoren dan die van Connery. Connery heeft twee toppers op zijn naam staan, namelijk From Russia With Love en Goldfinger. Thunderball en Dr. No zijn gewoon goed, You Only Live Twice is prima en Diamonds Are Forever blijft de slechte film uit de gehele reeks.
Gisteren heb ik met mijn vader nog A View To A Kill zitten kijken en dat is naar mijn mening een zeer ondergewaardeerde Bond-film, net als eigenlijk alle Bond-films van Roger Moore. Hij is geen Sean Connery, maar dat was dan ook nooit de intentie van de makers, omdat Connery en Moore qua persoonlijkheid zo verschillend zijn dat de makers wel een andere richting met het personage op móesten om hem geloofwaardig te maken. Ik vind het dan ook nogal onterecht dat de films van Connery en Moore (en ook hun personages) telkens met elkaar vergeleken worden.
Als je de films van Roger Moore niet goed vindt is dat vanzelfsprekend prima, maar zoals MovieMazzter al zegt: het lijkt tegenwoordig een beetje in de mode te zijn om Roger Moore en zijn films af te kraken en de films van Sean Connery de hemel in te prijzen, omdat hij zogenaamd de enige echte James Bond is. Je merkte dat in 1969 ook met On Her Majesty's Secret Service (ontegenzeggelijk nog steeds een van de beste Bond-films ooit). De films met Connery werden op de markt gebracht met de slogan Sean Connery IS James Bond, waardoor George Lazenby toentertijd de schuld kreeg van het minder grote succes van OHMSS.
Er bestaat niet één echte James Bond. Elke acteur heeft een personage een andere invulling gegeven en de vergelijking die altijd tussen de acteurs en films gemaakt wordt is dan ook zeer onterecht. Als je de films van een bepaalde acteur niet kan waarderen is dat natuurlijk helemaal prima, maar ga niet zeggen dat dat komt omdat ze "in vergelijking met (...)" minder goed zijn. James Bond gaat nu eenmaal met zijn tijd mee en als de producenten altijd dezelfde succesformule hadden aangehouden was hij al snel in de vergetelheid belandt.
MovieMazzter
Jammer en onbegrijpelijk blijf ik het vinden dat James Bond soms als een passieve eregast op het toneel van de bad guy wordt rondgeleid. (ref. Goldfinger waar dat tot in het absurde werd doorgevoerd). Daar moet men nu echt eens mee ophouden. Zo vind ik Thunderball veel meer een lekkere James Bond actie film dan Goldfinger die in de overlevering veel beter is geworden dan in werkelijkheid, maar smaken zullen blijven verschillen. Deze film geef ik een 7/10. Ik hoop op een sterke comeback met opnieuw Daniel Craig.
Spider-fan
In feite, afgezien van Casino en Quantum, en Skyfall en Spectre, sluiten geen van de films op elkaar aan.
Ik vind Diamonds are Forever leuk door bepaalde scènes waarin ik me echt afvroeg hoe Bond zich ergens uit redt, zoals wanneer hij bijna levend gecremeerd wordt. Het gevecht in de lift in Amsterdam vind ik ook een hoogtepunt. Maar ik kan snappen dat het niet als één van de sterkste wordt gezien.
Mijn probleem met Skyfall is dat de film té sterk gemodeleerd is naar The Dark Knight. Ik vind het jammer dat men in plaats van iets origineels met Bond's achtergrond te doen men elementen van Batman overneemt en de hele film in die stijl maakt - aan het einde staat hij zelfs net als Batman over de stad uit te kijken en je verwacht bijna een Bond Signal in de lucht, in plaats van een Bat Signal.
Er zijn wel overeenkomsten tussen Bond en Batman: beiden verloren hun ouders - bij de één een ongeluk, bij de ander vermoord; en ze hebben allebei een snelle auto en veel gadgets. Maar om nu gewoon de stijl van (Nolan's) Batman op een Bondfilm te plakken vind ik onnodig. Het zijn twee verschillende personages met een eigen wereld.
Ik vermoed dat ik Skyfall ook beter had gevonden als er meer actie in had gezeten - het is me echt te traag en dat heb ik verder bij geen enkele Bondfilm.
Ik vermoed dat de makers Spectre hebben terug gehaald omdat het publiek daar om vroeg. Het idee van Quantum was om een nieuwe organisatie op te zetten voor de Craig-films zoals Spectre dat was voor Connery/Lazenby. Maar het publiek bleef maar praten over Blofeld en Spectre. Nu is de Quantum verhaallijn niet goed afgerond en Spectre is onbevredigend geïntroduceerd. De vraag is nu of men Spectre terughaalt voor meer films, want de reactie van het publiek was niet erg enthousiast.
Spider-fan
Qua scenario's blijf ik de Craig films zwak vinden. Alleen Casino Royale heeft een heel sterk scenario, de andere drie zijn matig en zitten vol gaten. Waarom zou je geheime informatie in een HOTEL bewaren, waar zoveel kans is dat het door iemand ontdekt wordt? Een meteoriet krater is een veel te opvallende plek voor een basis - zoiets trekt juist de aandacht.
Jammer dat de blu-ray zo weinig extra's heeft. Het langste is twintig minuten over de openings-scène. En een paar superkorte videoblogs.
Mooi trouwens bij dat openings-shot hoe de camera eerst langs Bond en Estrella gaat - de enige twee die niet bewegen in de hele dansende mensenmassa. Dan zie je de schurk en komt de camera weer terug op Bond. Later is er nog een redelijk lange sequentie waarin je iemand volgt, al is dat niet één take, als Monica Bellucci thuis komt en door haar huis naar haar zwembad loopt.
Ik vermoed dat we net als bij Casino Royale pas een uitgebreidere blu-ray krijgen in de aanloop naar de volgende film.
Tarkus
Een typische Bond-film opnieuw, wat 'Skyfall' helemaal niet was.
Daniel Craig in goede doen maar wel spijtig dat Christoph Waltz zijn rol zo klein was.
Veel actie en spektakel, maar de gadgets, er zijn er een te verwaarlozen aantal, ontbreken toch nog steeds.
Maar ben best tevreden met deze film, al blijft 'Casino Royale' nog steeds de beste Bond film van Daniel Craig.
Spider-fan
Het lijkt dat men niet meer aandurft de henchmen iets buitenissigs mee te geven. De laatste keer was met de diamanten in het gezicht van Zao in Die Another Day, maar gezien de magere ontvangst daarvan lijkt men compleet afgestapt van zoiets.
Natuurlijk had niet iedere henchman/woman zoiets: Stamper uit Tomorrow Never Dies niet bijvoorbeeld.
Het lijkt niet echt meer te passen in de serieuzere aanpak van de films, maar het waren wel die elementen die Oddjob en Jaws en ook Xenia tot de meest geliefde henchmen/women maakten.
Edit: ik zie hier dat hij metalen vingernagels op zijn duimen heeft, dat was me niet direct opgevallen. Hij schijnt meer een referentie aan Jaws dan Oddjob te zijn.
Spider-fan
Ik heb er wel van genoten en ben blij dat het echte 'Bond-gevoel' na twee films wat afwezig te zijn geweest, voor mij weer veel meer terug was bij deze film.
En 'Bond-gevoel' wil denk ik zeggen: veel avontuur, vaart, mooie locaties, veel actie met mooie/snelle voertuigen, een weelderige muziekscore (ik vond de muziek van deze erg sterk en opvallend - zat af en toe meer op de muziek te letten, maar dat heb ik sowieso vaak bij films)
Sam Mendes heeft (hoe ik dan verder ook over Skyfall denk) twee van de sterkste pre-title sequences geleverd. Zowel die van Skyfall als deze zijn prachtig en spectaculair. De introductie van Bond achter een masker is ook mooi - draagt een spion niet vaak een 'masker'? Ook om het begin als één lange camerabeweging te doen vind ik altijd mooi - doordat je dan in 'real time' zit, ben je gelijk meer betrokken bij wat er gebeurt.
De traagheid van Skyfall is volledig weg - slechts één scène vond ik vreselijk traag - de bekende scène met de vergadering van Spectre rond de tafel uit de trailer. Waarom dat zo traag ging, geen idee - leek een kunstmatige manier om de scène op te rekken, want feitelijk is er weinig bijzondere dialoog.
Het was naar mijn idee ook een andere take van de tekst van Oberhauser tegen Bond - het klonk anders de trailer, vond ik.
De scène met White in de berghut, vond ik wel erg mooi. Maar het viel me tegen hoe men de verhalen van de verschillende films aan elkaar geknoopt had - ik had op meer verrassingen gehoopt, maar er wordt niks bijzonders mee gedaan. Het nadeel als je pas achteraf verhaallijnen aan elkaar gaat knopen en niet van te voren iets sterks uitdenkt.
Het aandeel van Bellucci viel me wat tegen, maar vaak heeft de ene Bondgirl in een Bondfilm veel meer aandacht dan de andere - zeker in Craig's films (in de films daarvoor is het vaak wat gelijkwaardiger).
Hinx was leuk, maar heeft toch niet de onvergetelijke uitstraling van Oddjob of Jaws. (Wel weer lekker dat er een treingevecht inzit.)
Madeleine Swann vond ik een goede Bondgirl. Ze deed me denken aan Melina Havelock (For Your Eyes Only - één van mijn favorieten uit de serie) in die zin dat ze net een ouder verloren had (Melina verloor allebei).
De kliniek locatie is erg mooi en de actie scène daana erg sterk (geen Bond op ski's verrassend genoeg).
Bij de basis van Oberhauser hoopte ik dat de film iets echt bijzonders zou worden. De scènes zijn geheimzinnig en zien er mooi uit, maar echt verrassend is het uiteindelijk niet wat er gebeurt en een echt grote actie-scène wordt het ook niet.
Om tenslotte weer terug te keren naar London vond ik wel een goede keuze. De finale is wel redelijk spannend en ook wel wat anders dan je eerder hebt gezien in een Bondfilm. Waarom men wederom aan het eind voor een helikopter kiest net als aan het begin, weet ik niet. Ik neem aan dat men nog steeds ergens in hun hoofd had dat Blofeld voor het laatst hangend aan een helikopter te zien was (wederom For Your Eyes Only) en dat men daarom maar veel met helikopters moest doen.
Al met al een leuke film en wel een 'echte Bondfilm', maar helaas qua scenario niet erg bijzonder.
Het nadeel van Craig is dat de lat erg hoog ligt doordat Casino Royale zijn eerste was en gelijk één van de allerbeste uit de serie. Daardoor verwacht je waarschijnlijk voortdurend wat te veel van zijn films.
8/10
Secret1994goesFilm
We kregen al sterke trailers en interessante foto's te zien. En dan bleek er nog een link te zijn met de vorige films? Dit kon weer een topper worden.
De film begint al onmiddellijk sterk. Een lang shot laat ons de festiviteiten zien in Mexico en laat ons de heer Bond, James Bond volgen naar z'n hotelkamer. Hij lijkt het weer goed te doen bij een mysterieuze vrouw, maar al gauw mond dit uit in een zeer indrukwekkende actie sequence. (zoals Mendes ons had beloofd)
De eerste actie sequence is voorbij en op de achtergrond horen we Sam SMith's Bond-song al afkomen. Mijn persoonlijke indruk over de song was niet zo zeer positief. Toch maakte de mooie opening credits de song al wat dragelijker. Het is eigenlijk voor de eerste keer dat het me opvalt dat de credits een verhaal vertellen. We krijgen een korte blik van de laatste 3 films en worden daarmee herinnerd aan het lief en leed van 007.
Maar het verhaal gaat verder. Bond gaat nogmaar eens dwarsliggen bij M en wordt weer op non-actief gezet. Dit hebben we jammergenoeg al eens ervaren bij Quantum of SOlace en Skyfall. Wanneer krijgen we een Craig film waar hij gewoon voor M werkt? (zoals Casino Royale). Maar neen, mr Bond doet ambetant en houdt z'n geheime agenda enkel voor Q en MoneyPoney.
Bond moet hierdoor achter de schermen te werk gaan zonder op al te veel hulp te rekenen van MI6.
M, die dit keer wordt neergezet door Ralph Voldemort Fienes, krijgt dan weer opnieuw te maken met iemand die MI6 wil opdoeken.
Hiermee krijgen we dus eigenlijk het punt, dat niet 007 het enigste hoofdpersonage is, maar ook M, Q, MoneyPoney en Tanner.
Langs een kant is dit leuk, zo zien dat Bond kan rekenen op een klein team. Maar hoelang zullen deze acteurs blijven? Want ik moet toegeven dat ik de 4 graag bezig zag naast 007. Maar wat als ze in de volgende film niet meer tevoorschijn komen? Net als mr Daniel Craig?
Het verhaal is jammergenoeg zeer voorspelbaar.
Je volgt 007 wel in z'n zoektocht wat wel nog interessant is. Maar de bad guys zie je van in het begin al zitten! Je weet het gewoon?! De film doet totaal geen moeite om onverwacht uit de hoek te komen en Bond in de val te lokken. Soms loopt Bond zelf expres in de val... zoals Sean Connery's 007 even op hotel ging bij Dr No.
Ook wordt dit deel dus ,zoals verwacht, gelinkt aan de vorige delen. Toch wordt het te simpel uitgelegd. De bad guy legt het in één zinnetje uit en zo is het! Ik vond dat er toch meer diepgang mocht zijn voor hun plan van de voorbij 4 films.
En dat is ook het jammere van dit vierde deel. De schrijvers hebben AL hun kaarten uitgespeeld. Het verhaal is na deze afgerond! In deel 5 kunnen ze moeilijk verder gaan met een nog hogere organisatie dan SPECTRE. Dit zal waarschijnlijk weer een stand-alone film worden.
Qua Bond Girls kregen we een aardig schoteltje opgediend, met als hoofd Léa Seydoux. Ze is zeer mooi en maakt het Bond niet altijd gemakkelijk. Het is leuk om haar heel die tijd naast Craig te zien.
Battista's Hinx is ook een waardige tegenstander voor 007. Met deze reus heeft 007 eindelijk een waardige, fysieke tegenstander.
Hoofd-bad-guy Oberhauser (Waltz) wordt zeer sterke en duister geintroduceerd. Ook naarmate het einde van de film blijft de man zeer mysterieus. Maar toch werd het met uiteindelijk zeer onduidelijk of de man nu gewoon een slechterik was die geld wou maken, of dit gewoon deed om persoonlijke dingen met 007.
De finale is , net als in Casino Royale, dubbel. Je krijgt twee finales voorgeschoteld, wat de film wat verlengd. En de finale was nog zeer spannend. Dit omdat niet enkel 007 op het bord staat t o v de vijand, maar ook M,Q,MoneyPoney en Tanner. Iedereen kan worden omgelegd in deze spannende finale.
Het uiteindelijke einde was grappig, maar had voor mij niet zó moeten eindigen. We hebben dit namelijk al in Casino Royale gehad (weer gestopt bij MI6)
De film was zeer vermakelijk. Het was een échte 007- film. Spannend, eens grappig, actie en drank,vrouwen en gadgets. Enkel het verhaal het beter gemogen voor mij. Daarmee blijft Casino Royale dus mijn favoriet! Goed geprobeerd SPECTRE!
YOLO
Laat ik het maar kort houden. Het was een heerlijke Bond film, maar niet van het uitstekende type Casino Royale (het nieuwe Bond). Maar Casino Royale was een uitstekende prequel zal ik maar zeggen. Al met al zijn de Craig films een stuk beter dan de voorgaande Brosnan films Brosnan heeft dan wel mazzel met Goldeneye, maar eigenlijk had ik liever Timothy Dalton gezien in die film. Dan had echter Goldeneye wel een stukje eerder gemaakt moeten worden.
SPOILER ALERT:
Ik haat dit soort berichten. En dat is dus eigenlijk het meest negatieve punt wat kan bedenken. Niet meer dan logisch als je de rechten hebt om SPECTRE te gebruiken. En dan nog de finale. Natuurlijk ging Bond Blofeld niet doodschieten, want die wil je nog wel meer gebruiken. Zonde van je rechten om hem te vermoorden.
Helaas voorspelbare dingen.
Gelukkig maakt de actie veel goed en de zeer fijne casting.
Olrik
Nadat Bond tijdelijk op non-actief is gezet door wat er plaatsvond in Mexico, krijgt hij een nogal vreemde boodschap die hem op het spoor zet van een geheimzinnige organisatie onder de naam Spectre. Madeleine Swann ( Léa Seydoux ), de dochter van Bonds oude aartsvijand Mr. White, is mogelijk de sleutel voor het ontrafelen van de geheimen rondom Spectre. Op zijn zoektocht naar de niet makkelijk te vinden organisatie, blijken er connecties te zijn met Bond's verleden en alle gebeurtenissen die plaatsvonden in de vorige drie films.
Waar de vorige drie Bondfilms met Daniel Craig voor een meer duistere toon gingen, toont Spectre meer verwantschap met de films met Sean Connery en Roger Moore. Als ik eerlijk ben moest ik daar even aan wennen, maar uiteindelijk wist ik het wel te waarderen. Spectre combineert namelijk de serieuze aspecten uit de vorige drie Bondfilms met de meer herkenbare aspecten uit de Bondfilms van de jaren 60 en 70. Veel films verliezen daardoor het evenwicht, maar Spectre wordt hier juist beter door. Een prachtig voorbeeld van welbekende aspecten in een nieuw jasje.
Spectre is wederom een prachtig ogende film met fantastisch camerawerk, op een manier zoals je dat eigenlijk nooit zag, tot de Britse dramaregisseur Sam Mendes ( American Beauty, Road to Perdition, Jarhead ) drie jaar geleden met Skyfall het stokje overnam. Die film werd zowel een artistiek als commercieel succes, zelfs bekroond met twee Oscars. Na het nogal sombere Skyfall, grijpen Mendes en Craig dit keer terug naar een meer lichtere Bondfilm, al is het plot nog altijd serieus en aangrijpend.
Een van de grote vragen is natuurlijk: is de langverwachte schurkenrol van Christoph Waltz geslaagd? Allereerst is de introductie van zijn personage uitstekend: lange tijd blijft het gezicht van de geheimzinnige Oberhauser volledig in de schaduwen gehuld. Op een enkele glimp na tijdens een geheime S.P.E.C.T.R.E. vergadering in Rome zien we Waltz niet meer terug tot ongeveer de helft van de film, maar als hij eenmaal ten tonele verschijnt is het genieten. Oberhauser is een schurk die heel wat psychische pijn veroorzaakt bij Bond. Hij is minder angstaanjagend dan Javier Bardem uit Skyfall en minder sympathiek dan Mads Mikkelsen uit Casino Royale, maar toch is het een zeer sterke en bijzondere rol. Oberhauser is namelijk een schurk die nog een appeltje met Bond te schillen heeft vanwege iets uit het verleden. Hij kent Bond beter dan je in eerste instantie dacht en heeft zelf ook nog psychische schade overgehouden door Bond.
Buiten Waltz springen de optredens van Léa Seydoux, Ralph Fiennes, Ben Whishaw en Dave Bautista het meest eruit. Seydoux is een uitstekende Bondgirl en houdt zich uitstekend staande in een film die voornamelijk is bevolkt door mannen. Fiennes heeft met zijn rol als M wederom bewezen een van de beste acteurs van onze tijd te zijn. Hij heeft geen uiterst grote rol in Spectre, maar wanneer hij te zien is op het scherm zie je duidelijk dat hij plezier heeft in zijn werk. Whishaw is misschien nog wel het beste bijpersonage in de film. Als de charismatische computerdeskundige Q, weet hij zich goed op te meten tegenover Bond. Hij voorziet Bond van handige technische snufjes en zorgt ervoor dat zijn vriend niet in de knoei komt te zitten. Tenslotte is er nog de zwijgzame huurmoordenaar Hinx, gespeeld door worstelaar Dave Bautista. De beginnend acteur zegt maar één woord in de gehele film, maar toch weet hij zeer dreigend over te komen. Keert dit personage terug in toekomstige Bondfilms? Ik denk het eerlijk gezegd niet, maar ik hoop het wel.
De grote hoeveelheid tijd en geld die deze film heeft gekost wordt goed besteed aan de meest spectaculaire actiescènes. Van een indrukwekkende autorace langs de Tiber tot een vliegtuigachtervolging over de bergen van Zwitserland en een heftig vuurgevecht in het midden van de woestijn. Vervelen zul je je niet snel doen tijdens Spectre, de film zit vol met actie en vermaak. Het is dan ook duidelijk dat het vermaak van de kijker hoger op Bonds agenda is komen te staan. Toch weet de film de actie goed te combineren met een zeer intelligent en interessant plot. Dat is soms zeer moeilijk om te doen, helemaal als het gaat om de nieuwe James Bond film, dus chapeau Sam Mendes!
9.0 / 10
jaime91
Spectre is de 24ste Bondfilm en de tweede Bondfilm geregisseerd door Sam Mendes die ook de vorige Bondfilm Skyfall regisseerde, wat mijn favoriete Bondfilm is gevolgd door Casino Royale en Goldeneye. Ik moet ook eerlijk toegeven dat ik in het begin best wat moeite had met de Bondfilms waarin Daniel Craig de rol vertolkte. Niet vanwege Craig, maar omdat die films en met name James Bond zelf toch echt anders was dan de vorige Bonds. Craigs Bond is een killer, een man die zijn werk op de eerste plek zet en de vrouwen op de tweede plek. Ook waren er lang geen gadgets, Q of Moneypenny te zien. Alles wat ik van een Bondfilm verwachte was er niet of nauwelijks. Totdat ik Skyfall bekeek die me volledig wegblies en vervolgens Casino nog eens terugkeek vanuit een ander oogpunt. Het is dan wel anders maar Daniel Craig zette een hele menselijke Bond neer. Een man van vlees en bloed ipv een superheld wat hij af en toe toch wel werd. Het eind van Skyfall maakte duidelijk dat ze met Craigs Bond nu toch echt bij het punt gekomen zijn dat hij de James Bond is die iedereen kent. Moneypenny was weer van de partij, net als Q met zijn gadgets, en een mannelijke M stuurde Bond op zijn volgende missie. En ziehier Spectre een klassieke James Bond film die precies doet wat je ervan verwacht.
Wat ik best jammer vind omdat ik net gewend was aan de nieuwe richting en de nieuwe Bond die Daniel Craig heet. Maar in deze film lijkt hij juist ontzettend op Sean Connery. De komedie en oneliners liggen er niet te dik op zoals bij Roger Moore en Pierce Brosnan. Maar die knipoog is wel aanwezig. Soms iets te veel wat mij betreft. Ook de komedie tussen Q en Bond en met name de irritatie van Q richting Bond is aanwezig en dat vind ik wel leuk om te zien omdat het echt werkt. Ben Wishaw is een geweldige Q en zijn Q werkt ook onwijs goed in deze tijd omdat hij geen oude man in een witte jas is maar een jonge nerd. Daarnaast krijgen zowel Q als M in deze film wat meer te doen dan alleen Bond van gadgets en een nieuwe missie voorzien en ook dat kan ik zeer waarderen. Ook introduceert Spectre een nieuwe Jaws alleen dit keer zonder metalen gebit maar strak in het pak vertolkt door Dave Bautista (o.a. bekend als Drax The Destroyer uit Guardians Of The Galaxy). Daar doet hij zo erg aan denken omdat hij net als Jaws geen woord zegt en alleen een fysieke bedreiging is voor Bond. Dat werkt wel aangezien Bautista gigantisch is! Christophe Waltz zet in deze film de slechterik Oberhauser neer, en Waltz is een fantastisch acteur maar ik had verwacht dat hij meer indruk op me zou maken. Hij zet een erg kalme en beheerste slechterik neer en juist omdat hij zo kalm was en ook niet heel veel te zien is in de film sprong hij er niet echt uit voor mij. En de doelen van Oberhauser (Waltz) en de Organisatie Spectre vind ik niet zo interessant als de doelen van vorige slechteriken Silva (Javier Bardem in Skyfall) en Mads Mikkelsens Le Chifre uit Casino Royale. Voor die 2 was het persoonlijk en voor Le Chifre zelfs noodzakelijk aangezien zijn leven ervan afhing. Spectre wil echter de wereld veroveren en dat ken ik nou wel.
Spectre is een goede film, en ontzettend vermakelijk, heeft ook geweldige actiescenes, en de acteurs leveren prima werk maar na Skyfall had ik gehoopt dat ze die nieuwe lijn met Craig zouden voortzetten maar ipv zijn ze toch weer terug bij het oude. Tot slot wil ik ook nog even zeggen dat de film fantastisch in beeld gebracht is waar ik me een tikkeltje zorgen over maakte aangezien Roger Deakins die daar in Skyfall verantwoordelijk voor was en fenomenaal werk afleverde niet terugkeerde voor deze film. Nederlander Hoyte van Hoytema neemt in deze film het stokje over, en levert net zon prachtig werk af! De openingsscène alleen al wat 1 lang shot is ziet er erg tof uit! Mocht je de vorige 3 Bondfilms met Daniel Craig niet gezien hebben kan ik je dat wel aanraden aangezien Spectre een vervolg is op die films en een aantal punten uit die films terugkomen in deze. Het is niet noodzakelijk maar het geeft je wel wat extras. Spectre krijgt van mij een 7.
Tilimo
Spectre gaat gelukkig gewoon verder waar Skyfall geïndigd is. Moderne Bond met momenten van toen. Ook worden hier en daar momenten van de vorige Craig films voor de geest gehaald. Natuurlijk heerlijk om ze te herkennen. De film zit vol met actie, heerlijke muziek, fanatastische vlammen en nog veel meer. Zo veel actie en toch vliegen de uurtjes voorbij. Het enige min puntje is toch dater hier en daar plot holes te vinden zijn. Soms is het gewoon net is te veel van het goede en heb je toch zoiets van: 'Km op nou, dit was veel logischer geweest.' Maar kop op, het is en blijft een Bond film. Daar komt nog bij dat Daneil Craig, wederom!, gewoon heerlijk speelt als onze James. Zijn pakken zijn om jaloers op te zijn.
Kortom, gewoon een heerlijke Bond film, echt een avondje uit. Maar Skyfall is toch net een stukje beter, nou ja, een 9mm kogel stukje beter.
8/10
Shifty777
De film is ook niet helemaal slecht. Daniel Craig zit wederom erg goed in de titelrol, welke nu wat meer charme en humor heeft, waar Craig ook erg goed mee uit de voeten komt. De muziek van Thomas Newman is ook weer enorm goed en daarbij zijn er genoeg spannende of goed uitziende momenten. Maar waar gaat het fout?
Op de eerste plaats het scenario. Deze is flinterdun en vaak te onlogisch of ongeloofwaardig. De plot, de personages en diens motivatie of logica is niet iets waar de schrijvers veel aandacht hebben gestoken en zorgt ervoor dat de film erg rommelig en onnozel is op momenten. Ze proberen alle Craig-films aan elkaar te linken, maar doen dit simpelweg door te zeggen dat het zo is, zonder goed uit te leggen hoe dit zit. Een gepoogde verweving zonder enig effect dus.
Ook onze Nederlandse trots achter de camera, cinematograaf Hoyte van Hoytema, is op cruciale momenten een zwaktepuntje. Waar hij fantastische beelden kan schieten, lijkt hij niet zo goed met actiescènes overweg te kunnen. Door de ogenschijnlijk te kiezen voor lange lenzen met een groot diafragma zijn de actiescènes vaak te close gedraaid met teveel (bewegings)onscherpte, waardoor de actie vrij onoverzichtelijk en daardoor ook minder spannend is. Maar ik moet hem nageven, Roger Deakins opvolgen na zijn Oscargenomineerde werk in Skyfall is ook absoluut geen makkie!
De bekendmaking van Christoph Waltz als de schurk zal vele mensen blij gemaakt hebben, zo ook mij. Echter kan ik er toch niet omheen dat Waltz wederom dezelfde rol speelt die we al zo vaak van hem gezien hebben en daardoor toch niet echt weet te overtuigen. Deels heeft dit ook te maken met het zwakke scenario, want zijn schurk heeft een achtergrondverhaal zonder diepgang en zijn motivatie of meesterplan worden nooit duidelijk. Ook Bondgirl Monica Bellucci, de oudste Bondgirl ooit waarmee men ook uitgebreid aan het promoten was, zit maar maximaal vijf minuten in de film met een erg ondankbare rol. Dave Bautista zijn Hinx is een Bondschurk met een toffe introductie én een gimmick zoals een Bondschurk beaamt, echter komt hij de rest van de film te pas en te onpas opdagen waarbij deze gimmick geen enkele keer meer lijkt terug te komen.
Casino Royale was een nieuwe versie van Bond: hard, serieus en van deze tijd. Hier miste ik iets klassieks, een bepaalde charme, ondanks dat de film enorm goed was. Skyfall wist de juiste brug te maken, door Bond modern te houden maar wel die klassieke touch terug te brengen. SPECTRE slaat helaas te ver door in dat oude Bondgevoel, maar dan meer in de richting van de campy Roger Moore films. De pogingen tot humor zijn niet altijd geslaagd, terwijl het wél onbedoeld lachwekkend is hoe Bond de dames weer in no time op totaal ongepaste momenten in bed krijgt. Al met al is de film te vaak wat onnozel en wankelend qua toon. Al met al gewoon erg zonde, want er zitten zeker genoeg goede elementen in deze film, maar uiteindelijk komt het over het algemeen gewoon niet helemaal uit de verf. De thematiek en plotelementen uit SPECTRE zagen we de afgelopen jaren reeds in andere films voorbij komen, maar dit werd in de meeste gevallen beter uitgevoerd. Sterker nog, het vijfde deel in de Mission Impossible reeks dit jaar kent vele gelijkenissen met SPECTRE maar was aanzienlijk beter. En eerlijk waar, ik had liever gehad dat deze nieuwe Bond beter was.
6.9/10
JamesBond
Gisteren heb ik met mijn vader nog A View To A Kill zitten kijken en dat is naar mijn mening een zeer ondergewaardeerde Bond-film, net als eigenlijk alle Bond-films van Roger Moore. Hij is geen Sean Connery, maar dat was dan ook nooit de intentie van de makers, omdat Connery en Moore qua persoonlijkheid zo verschillend zijn dat de makers wel een andere richting met het personage op móesten om hem geloofwaardig te maken. Ik vind het dan ook nogal onterecht dat de films van Connery en Moore (en ook hun personages) telkens met elkaar vergeleken worden.
Als je de films van Roger Moore niet goed vindt is dat vanzelfsprekend prima, maar zoals MovieMazzter al zegt: het lijkt tegenwoordig een beetje in de mode te zijn om Roger Moore en zijn films af te kraken en de films van Sean Connery de hemel in te prijzen, omdat hij zogenaamd de enige echte James Bond is. Je merkte dat in 1969 ook met On Her Majesty's Secret Service (ontegenzeggelijk nog steeds een van de beste Bond-films ooit). De films met Connery werden op de markt gebracht met de slogan Sean Connery IS James Bond, waardoor George Lazenby toentertijd de schuld kreeg van het minder grote succes van OHMSS.
Er bestaat niet één echte James Bond. Elke acteur heeft een personage een andere invulling gegeven en de vergelijking die altijd tussen de acteurs en films gemaakt wordt is dan ook zeer onterecht. Als je de films van een bepaalde acteur niet kan waarderen is dat natuurlijk helemaal prima, maar ga niet zeggen dat dat komt omdat ze "in vergelijking met (...)" minder goed zijn. James Bond gaat nu eenmaal met zijn tijd mee en als de producenten altijd dezelfde succesformule hadden aangehouden was hij al snel in de vergetelheid belandt.