Op een manier die duizelingwekkend maar nooit verwarrend is, wisselt de film voortdurend van gedaante, van speelfilm naar documentaire naar halve tekenfilm en weer terug.
Het is even schrikken, maar ook de grote gebroeders Coen blijken niet onfeilbaar!
De filmmakers maken het ons makkelijk: ze laten de duistere, gevaarlijke kant van Luther achterwege. Een betreurenswaardige keuze.
Dit keer is er een nieuwe regisseur, Alfonso Cuarón, en dat is te merken. The Prisoner of Azkaban is veel donkerder van sfeer dan zijn voorgangers.
Voldoet volledig aan de regels die Emmerich zelf heeft helpen definiëren: slap verhaal, spectaculaire special effects.
Met Bright Young Things, gebaseerd op een boek van Evelyn Waugh, levert Stephen Fry een geslaagd regiedebuut af.
De acteurs doen hun best, maar kunnen het middelmatige script en een ondermaatse regie niet naar een hoger niveau tillen.
Deze film is niet zozeer een educatief of ecologisch statement, als wel een puur zintuiglijke ervaring, die iedere liefhebber van natuurdocumentaires zal willen ondergaan.
Pacino en de rest van de cast ontstijgen het slecht uitgewerkte plot, maar kunnen de film jammer genoeg niet redden.
De film stelt enigszins teleur, niet omdat hij anders is dan het boek, maar juist omdat die momenten waarop hij wél de tragiek van het eeuwenoude epos wil benaderen, tekort schieten
Het beeld van de 'jongeren' is nogal eenzijdig, en daarmee preekt deze film voor eigen parochie.
De romantiek neemt een zure, verbitterde vorm aan, net als Allens kijk op de wereld.
Monsterjager Gabriël van Helsing neemt het op tegen onder meer Dracula, The Wolfman en het monster van Frankenstein toch niet de minsten. Helaas is het resultaat zwaar teleurstellend.
Touching The Void is een boeiende documentaire.
Na de hit uit 1987 is er een nieuwe uitvoering van Dirty Dancing gemaakt met een vergelijkbaar verhaal maar met een nieuwe setting; Cuba net voor de revolutie.