Recensie

Fantastic Mr. Fox (2009)

De zesde film van Wes Anderson is vooral leuk. Heel erg leuk.

in Recensies
Leestijd: 2 min 52 sec
Regie: Wes Anderson | Stemmencast: George Clooney (Mr. Fox), Meryl Streep (Mrs. Fox), Jason Schwartzman (Ash), Bill Murray (Badger), Michael Gambon (Franklin Bean) e.a. | Speelduur: 87 minuten | Jaar: 2009

Weinig filmmakers zijn er door de jaren heen in geslaagd zo’n eigen stijl te ontwikkelen als Wes Anderson. Zijn films vallen altijd op door de lichtelijk excentrieke, maar altijd sympathieke personages, een heerlijke soundtrack vol muziek uit de jaren zestig en een kleurrijke art direction. Het nieuws dat Anderson zich zou wagen aan een stop-motionbewerking van Fantastic Mr. Fox van Roald Dahl deed dan ook wat wenkbrauwen fronsen. Zou de regisseur er wel in slagen de hem zo kenmerkende sfeer op te roepen in een animatiefilm, die bovendien op een geliefd jeugdboek is gebaseerd?

Hoewel de geest van Roald Dahl (en illustrator Quentin Blake) altijd voelbaar is in Fantastic Mr. Fox, hebben Anderson en scenarist Noah Baumbach (The Squid and the Wale) zich gelukkig ook enige vrijheden veroorloofd, waardoor de film het beste van twee werelden combineert. Het verhaal van het boek is in grote lijnen wel onveranderd gebleven. Meneer Fox, zijn vrouw en enige zoon Ash worden geterroriseerd door de boeren Boggis, Bunce en Bean, die wraak willen nemen op het feit dat Fox er voortdurend in slaagt hun kippen te stelen. Fox en zijn familie vluchten ondergronds en moeten keer op keer proberen uit de handen van deze drie boze boeren te blijven.

Fantastic Mr. Fox, heel toepasselijk geproduceerd door 20th Century Fox, is een film waar het plezier van afspat. Je zou bijna vergeten dat dit een strak geregisseerde animatiefilm is aangezien het merendeel van de scènes zo speels overkomt dat het aanvoelt alsof het ter plekke door de acteurs is geïmproviseerd. Dat komt mede door de voortreffelijke cast, met de opvallend herkenbare stemmen van George Clooney en Meryl Streep in de hoofdrollen, maar voornamelijk door het uitstekende scenario. Hoewel Wes Anderson nogal eens de neiging heeft zich te verliezen in voor het grote verhaal nutteloze terzijdes, zijn deze uitstapjes allemaal zo ontzettend geestig dat je het hem al snel vergeeft.

De grootste wijziging die Anderson en Baumbach hebben gemaakt ten opzichte van het boek is het terugbrengen van de vier zonen van Mr. Fox tot slechts één, Ash. De ‘small foxes’ hadden in het boek niet echt een grote rol, maar in de film is Ash misschien wel het belangrijkste personage. Zoals bijna altijd bij films van Anderson gaat het ook in Fantastic Mr. Fox namelijk om de relatie tussen vader en zoon. Ash probeert zich voortdurend te bewijzen ten opzichte van zijn succesvolle, charismatische vader, maar die heeft meer oog voor zijn neefje Kristofferson. Deze bewijsdrang van Ash (ingesproken door vaste Anderson-acteur Jason Schwartzman) vormt het emotionele hart van Fantastic Mr. Fox, een film die in al zijn enthousiasme ook regelmatig gas terugneemt om de relaties tussen de personages meer diepgang mee te geven.

Maar Fantastic Mr. Fox is bovenal toch een film die je met een grote grijns op je gezicht achterlaat. Van de prachtige animaties tot de heerlijke, Oscargenomineerde soundtrack van Alexandre Desplat, het is allemaal, bij gebrek aan een beter woord, zo ‘leuk’. De originele vondsten zijn niet op de vingers van een hand te tellen en als je de gehele familie Fox aan het eind van de film dan ook nog eens ziet dansen op de aanstekelijke klanken van Let’s Dance van de Bobby Fuller Four, weet je dat de lente echt is begonnen.