Op de aftiteling van Eastern Plays zien we plotseling dat de film is opgedragen aan hoofdrolspeler Christo Christov die in 2008 op 39-jarige leeftijd overleed aan een overdosis drugs. Het geeft deze Bulgaarse film een wrange extra dimensie, vooral omdat het meer een documentaire is over het leven van een man die alle hoop verloren heeft dan een fictiefilm.
Eastern Plays, het debuut van de Bulgaarse regisseur Karmen Kalev, is een project dat ontstond vanuit de vriendschap tussen Kalev en hoofdrolspeler Christov. De twee waren jeugdvrienden en toen ze elkaar na jaren weer tegenkwamen, was Kalev gefascineerd door het leven van Christov en wilde daar een film over maken. Een goede hoofdrolspeler kon hij echter niet vinden, waardoor hij de rol van Itso maar aan Christov zelf gaf. Het feit dat meerdere elementen ook echt afkomstig zijn uit het leven van Christov draagt bij aan de authenticiteit van de film. We zien zijn appartement en de plaats waar hij werkt, en zelfs zijn vriendin in de film is ook zijn vriendin in het echte leven.
Itso is een man die herstellende is van een drugsverslaving, maar tijdens dat herstelproces de zin in het leven verloren lijkt te hebben. Hij heeft geen plezier in wat hij doet, heeft een vriendin die hij niet mag en heeft het contact met zijn familie verloren. Dat verandert als hij en zijn broer Georgi, die in contact is gekomen met neonazigroeperingen, betrokken raken bij een racistische aanslag op een Turks gezin. Georgi is een van de aanvallers en Itso is een passant die het gezin juist helpt. Naderhand wordt Itso verliefd op Isil, het Turkse meisje dat hij redt, en krijgt hij het gevoel dat er misschien een uitweg is uit zijn grauwe bestaan in Sofia.
Minimalisme viert de laatste jaren hoogtij in de arthousecinema en dat is met Eastern Plays niet anders. Hoe kleiner, hoe beter lijkt het devies en dat kan interessante films opleveren mits de uitwerking bijzonder genoeg is. Dat is in Eastern Plays helaas niet het geval. De film is hermetisch en ontoegankelijk, enerzijds doordat Christov geen professionele acteur is en de nuances van zijn rol niet altijd weet over te brengen, anderzijds doordat we het thema van een man die vastzit in een leven dat hij niet wil veel vaker en veel beter uitgewerkt hebben zien worden. En wie aan dat genre iets nieuws wil toevoegen moet origineler te werk gaan dan Karmen Kalev in Eastern Plays.
