Met deze hilarisch vulgaire oorlogsfantasie laat Quentin Tarantino weer een fraai staaltje van zijn kunnen zien.
Na het meesterlijke Volver bezwijkt de nieuwste film van Pedro Almodóvar onder zijn eigen ambitie, maar weet op het visuele vlak wel te imponeren.
Bandslam is een verrassing van jewelste. Geen Amerikaanse formulefilm, maar een oprechte en lieve tienerkomedie.
Uitermate donkere film die vanaf de openingsscène fascineert maar uiteindelijk vooral weet te irriteren.
Een gedreven Jim Sturgess blijft overeind in een conventionele verfilming van Martin McGartlands autobiografische verhaal ten tijde van het Iers-Britse conflict in de jaren tachtig.
Heerlijke Italiaanse film is een hartverwarmende ode aan de ouderdom.
Als film inadequaat en oninteressant, maar als bevreemdend (pop)cultureel fenomeen van onze tijd toch nog boeiend.
Een kat-en-muisspel zonder pretenties, maar met een hoge concentratie mooie actie en fantastische cinematografie zoals we van Tony Scott gewend zijn.
Missie op de automatische piloot met personages die net zo plastic zijn als de poppetjes van Hasbro.
In een aangenaam tussendoortje schetst Sam Mendes voor de verandering eens een positief beeld van het Amerikaanse gezin.
Mozaïekvertelling over immigratie in Amerika vliegt alle kanten op en blijft uiteindelijk aan de oppervlakte steken.
Hoewel er genoeg valt te genieten aan Unmade Beds, voelt de film een beetje aan als een Ikeakast.
Uitstekende Zweedse thriller die de toon van het succesvolle boek van Stieg Larsson perfect op het witte doek weet over te brengen.
Droevig, minimalistisch drama over de gemarginaliseerden van de Amerikaanse samenleving, met een sterke genuanceerde acteerprestatie van Michelle Williams.
Michael Manns nieuwste onderscheidt zich door een hoog authenticiteitsgehalte en een stralende Marion Cotillard.