Tweeëndertig jaar na oprichting, met tien studioalbums in de platenkast, acht Grammy's op de schoorsteenmantel en ruim dertig tours achter de rug waar ruim drieënhalf miljoen fans op afkwamen lijdt Metallica allesbehalve aan metaalmoeheid. De metalformatie, opgericht door drummer Lars Ulrich en frontman James Hetfield, zingt nog steeds de stembanden schor en verslijt tonnen plectrums. De enige kritiek die de viermansformatie uit Los Angeles te verduren heeft gekregen, is dat ze gedurende haar bestaan wat meer richting mainstream is opgeschoven. Helemaal radiovriendelijk is Metallica echter nooit geworden en hun apocalyptische concertavontuur Metallica Through the Never is voornamelijk bedoeld voor de diehard headbanger.
Om niet alleen de devoten, maar ook de outsider over de streep te trekken werden kosten nog moeite gespaard om een onvergetelijke muzikale trip af te leveren. Voor Metallica Through the Never, waarvan de titel verwijst naar het gelijknamige nummer van het album Metallica uit 1991, werd een speciaal optreden gearrangeerd dat geen deel uitmaakte van een lopende tour van de band. Het doel was om een nog grotere en magischere show neer te zetten dan wat het publiek al gewend was. Het moest fris en anders dan anders zijn. Een documentaire had de band zeven jaar geleden met Some Kind of Monster immers al gehad. Voor de regie van het spektakel werden Charlotte Huggins, een 3D-specialist uit de filmindustrie, en Predators-regisseur Nimród Antal aangetrokken.
Wat betreft opzet hinkt deze concertregistratie op twee gedachten. Antal komt met een twijfelachtige opzet weg zolang je het fictieve dialoogloze verhaaltje dat de muziek omlijst wegzet als één lange videoclip. Veel chocola valt er namelijk niet te maken van de beangstigende belevenissen van tourhulpje Trip. Als hij net lekker in het concert zit wordt hij door zijn baas op pad gestuurd om een gestrande truckchauffeur de helpende hand te bieden. Als zijn eigen truck wordt aangereden vliegt de jongen over de kop. Hij belandt midden in een confrontatie tussen een woeste, rellende menigte en de politie. Over de straten waart bovendien een mysterieuze gemaskerde beul rond die te paard een klopjacht op Trip aanvangt. De roadie is in een inferno terechtgekomen, waar lijken aan viaducten bungelen en wolkenkrabbers instorten. Mijlen verderop speelt Metallica ruig door, maar wat er zich buiten afspeelt gaat meer en meer hun show beïnvloeden. Het leidt tot een geënsceneerde, theatrale apotheose in de muziektempel waar de teksten van Metallica over hel en verdoemenis feilloos op aansluiten.
De zestien nummers tellende setlist van de metalband is grotendeels opgebouwd uit de ruigere nummers waar de bandleden zelf én hun fans zo prat op gaan. Het zijn echter de nummers met een rustige start zoals One en megahit Nothing Else Matters die in combinatie met de belevenissen van Trip de sterkste momenten opleveren. Ook het stevigere werk als The Memory Remains, Master of Puppets en Enter Sandman zal de liefhebber kunnen plezieren, al klinken deze nummers voor het ongetrainde oor wat te veel hetzelfde. Het camerawerk en setting zijn spectaculair en het valt de band te prijzen dat ze niet enkel hebben willen volstaan met een voor de fans ongetwijfeld muzikaal hoogstandje. De vier muzikanten hebben een riant podium tot hun beschikking met oplichtende projecties en tegen de finale wordt er zelfs een gigantisch ronddraaiend beeld van Vrouwe Justitia opgericht. Metallica Through the Never gaat net dat ene stapje verder dan de reguliere, maar wat afgezaagde concertfilm. Toch blijft het vooral een gigantisch cadeautje voor de fans.
