Escape Plan
Recensie

Escape Plan (2013)

Stallone en Schwarzenegger zijn op hun best in een actiefilm die doet denken aan hun hoogtijdagen.

in Recensies
Leestijd: 2 min 46 sec
Regie: Mikael Håfström | Cast: Sylvester Stallone (Breslin), Arnold Schwarzenegger (Rottmayer), Jim Caviezel (Hobbes), Vinnie Jones (Drake), Vincent D’Onofrio (Lester Clark), Amy Ryan (Abigail), 50 Cent (Hush) , e.a. | Speelduur: 116 minuten | Jaar: 2013

Volgens Ray Breslin hangt een geslaagde ontsnappingspoging af van drie regels: het leren kennen van de instelling, het doorhebben van de routines van de bewaking en hulp van buitenaf. Breslin kan het weten, want als beveiligingsexpert laat hij zich opsluiten in gevangenissen met als doel door middel van een uitbraak hun veiligheid te testen. Zijn boek is een autoriteit op het gebied van gebouwbeveiliging. Als Ray zich laat opsluiten in een mysterieuze gevangenis bijgenaamd ‘De Tombe’, blijkt al snel dat er andere, minder frisse redenen zijn voor zijn opsluiting. Ontsnappen blijkt van groter belang dan ooit, maar laat de directeur nu net Rays boek in de boekenkast hebben staan.

De sleutel tot Rays ontsnapping blijkt Rottmayer, een politieke gevangene die onder druk staat van de directeur zijn kameraden erbij te lappen. In Escape Plan delen Stallone en Schwarzenegger voor het eerst een hoofdrol en de film doet dan ook meer dan eens denken aan het soort dat de twee in hun hoogtijdagen maakten. De samenwerking tussen de twee actie-iconen is dan ook het voornaamste bestaansrecht van Escape Plan. Stallone en Schwarzenegger hebben een grappige wisselwerking en maken elkaar en elkaars imago belachelijk.

Ook regisseur Håfstrom weet wat van hem verwacht wordt met deze twee acteurs aan boord. Ook al moeten de personages van Stallone en Schwarzenegger het meer van hun hersens dan hun spieren hebben, Håfstrom voert toch een aantal typerende momenten voor de twee sterren op. Zo is Schwarzenegger met een mitrailleur op een helikopter – uiteraard in slowmotion – een vertrouwd gezicht dat niet in één van zijn oudere films zou misstaan. Mede door zulk soort momenten weet Hafstrom precies de juiste toon aan te slaan. Hij brengt het geheel serieus genoeg, maar met een flinke knipoog.

De ontsnappingspoging van Breslin en Rottmayer wordt gedwarsboomd door gevangenisdirecteur Hobbes. Stallone had het in Lock Up al aan de stok met een niet bepaald vriendelijke bewaarder, directeur Hobbes is zo mogelijk nog een stukje erger. Hoewel gestoken in een net pak en zacht sprekend, verraden zijn tics een gewelddadig karakter. Caviezel maakt van Hobbes een regelrechte psychopaat, die geweld tegen zijn gevangenen, zowel fysiek als mentaal, niet schuwt. Vastberaden Breslin en Rottmayer het leven zuur te maken, is hij het type schurk van wie je hoopt dat hij een kopje kleiner wordt gemaakt.

Het is jammer dat het script niet zo secuur te werk gaat als Hobbes zelf. De Tombe mag dan bijna waterdicht zijn, het script maakt zich er op sleutelmomenten makkelijk vanaf. Zo wordt het Breslin en Rottmayer erg makkelijk gemaakt om te ontsnappen, en hoe dat zal uitpakken zal voor niemand een verrassing zijn. Spannend wordt het daardoor nergens. Daarnaast halen de scènes waarin Rays collega’s proberen uit te vinden wie hem er bij heeft gelapt regelmatig de vaart het uit verhaal. Amy Ryan heeft niet veel te doen en je kunt rapper 50 Cent wel een moeilijke bril opzetten, maar een overtuigende hacker wordt hij nooit. Het samenspel van Stallone en Schwarzenegger houdt het geheel echter aangenaam. Hun eerste echte samenwerking komt misschien wat laat, maar Escape Plan toont aan dat dat beter is dan nooit.