Fantastisch regiedebuut van Neill Blomkamp versmelt overbekende sciencefictionelementen in een smakelijke en energieke film die van het witte doek af knalt.
Twee mensen raken hun kind kwijt bij de aanslagen van 2005 in Londen. Wat een spannende confrontatie had kunnen zijn, blijft steken in goede bedoelingen.
Speelfilmdebuut van regisseur Danyael Sugawara is een prachtig humanistisch portret over een gecompliceerde relatie tussen een moeder en haar zoon.
De veelbewegende camera simuleert een spektakel, maar door het gebrek aan een interessante cast blijft Fame een lege huls.
Een kijkje op Winnipeg...en op de neuroses van Guy Maddin.
De Belgische Oscarinzending weet te overtuigen, maar een Oscar voor Beste Niet-Engelstalige Film kunnen onze zuiderburen vergeten.
Neveldine en Taylor houden zich met dit adrenaline verhogende spel te veel in, waardoor het niet veel meer wordt dan een halfgeslaagd broertje van de [i]Crank[/i]-films.
Pixars tiende is weer een feest van op hoog niveau uitgevoerde creativiteit.
Een hier en daar wat rommelige afsluiting van een unieke, gedurfde trilogie rondom een grote familie en een aantal andere deelgenoten.
The Ugly Truth gaat over mannen en vrouwen en de manier waarop zij elkaar het hof maken. Deze romantische komedie is er een van vele, maar pretendeert ook niet meer te zijn dan dat.
Dit is niet meer het laagdrempelige pamflet met simplistische synthesizermuziek dat je kent als Wit Licht.
Geen liefdesverhaal of romantische komedie, maar een heerlijke onconventionele tragikomedie over liefde.
Een clash tussen stad en platteland plus een rouwende overvaller en zijn opgekropte wraakgevoelens leveren een eigenzinnig psychologisch drama op.
Deze veelbelovende romkom wordt neergehaald door oppervlakkige personages en gebrek aan originaliteit.
Walgelijke mix van seksistische grappen, racistische grappen en heel veel leedvermaak. De Wayans Brothers bewijzen definitief door hun inspiratie heen te zijn.