Regie: Jesús Font | Scenario: José Pérez Quintero | Cast: Óscar Casa (Javi), Isa Montalbán (Sara), Jordi Sánchez (Fernando), Carlos Suárez (Diego), Lara Boedo (Carmen), e.a. | Speelduur: 87 minuten | Jaar: 2022

Nu de moeilijk te negeren Twilight-reeks ervoor heeft gezorgd dat vampiers vooral worden ingezet voor mild erotische tienerfantasieën, zijn de bloedzuigers natuurlijk ook makkelijker voer voor belachelijkmakerij. In Vampires Suck kon actrice Jenn Proske vermakelijk losgaan op de uitvergrote zenuwtrekken van Kristen Stewart en in The Simpsons werd liefdevol doch onvergetelijk uitgepakt met Milhouse als weerwolfpoedel. Dat zijn niet de minsten om tegen op te boksen, maar toch waagden de makers van HollyBlood zich aan het subgenre van vampierparodie. Helaas is deze spoof veel minder geslaagd dan zijn voorgangers.

De Spaanse tienerkomedie speelt zich af rond een katholieke school. Wie toevallig in ruraal Spanje is opgegroeid en naar de nonnenschool ging, zal veel herkennen: de strenge nonnen, de kitscherige plastic Mariabeeldjes met wijwater en natuurlijk de latente homofobie. Vooral in het begin van de film zijn de opmerkingen opvallend, wat de kijker zal doen afvragen of deze film echt in 2022 is gemaakt of uit een andere tijd stamt.

Ook de Nederlandse ondertitelaar kan er wat van: wanneer personage Fernando het voor homoseksuele mannen beledigende woord 'mariquita' (lieveheersbeestje) gebruikt, wordt dit vreemd genoegd vertaald met het woord 'queer', wat natuurlijk door niemand als beledigend wordt bestempeld. Een flinke misser, vooral omdat personage Javi hem onmiddellijk verbetert door te zeggen dat hij het woord 'gay' hoort te gebruiken. 'Queer' is blijkbaar niet goed, 'gay' wel? Laten we dit incident vergeten en ons richten op waar we voor kwamen: heerlijke vampiernonsens.

Toch blijft het knagen. Wat ook opvalt is dat rolstoelgebruiker Carmen enkel onderhevig is aan clichématige grappen en verder geen persoonlijkheid of verhaalontwikkeling van zichzelf heeft, maar louter bestaat om het vrouwelijke hoofdpersonage Sara te ondersteunen. Een soort excuusgehandicapte, ware het niet dat aan het eind van de film blijkt dat ze kan lopen (wat we hadden kunnen weten aangezien de actrice haar benen beweegt). HollyBlood slaat hierdoor op gebied van diversiteit flink de plank mis en dat leidt jammerlijk af van alle vampierhumor.

Nu valt het met die vampierhumor ook behoorlijk tegen. De grappen worden te traag uitgemeten en uitgevoerd door acteurs zonder komisch talent en soms zelfs zonder acteertalent. Het lijkt eerder om de knappe koppies te gaan: hoofdrolspeler Óscar Casa heeft iets weg van Taylor Lautner en concurrent Piero Mendez heeft heel goed naar Robert Pattinson gekeken voor zijn rol als Azrael. Met deze tienerdroomarchetypes is HollyBlood geen parodie, maar eerder plagiaat. Een luchtige middelbareschool-romkom waar tieners lekker bij kunnen wegdromen. Behalve als je queer of gehandicapt bent.

HollyBlood is te zien bij Netflix.