Zoals zo veel Italiaanse films van de laatste jaren, is La Nostra Vita vermakelijk en goed gemaakt, maar ook te oppervlakkig om lang te beklijven.
Diego Luna vervolgt zijn carrière achter de camera met een zwaar thema, maar hij laat de schaduwzijde niet overheersen.
Daklozen krijgen een gezicht in No et Moi, een aardige film over een dakloze tiener en een nog jonger, eenzaam meisje.
Een film die met zijn documentairestijl eerlijkheid en integriteit aanbrengt in een eenvoudig plot, met ontroerende scènes als gevolg.
Masterclass acteren van Colin Firth en Geoffrey Rush.
Natalie Portman had na Black Swan blijkbaar behoefte aan iets luchtigers en het resultaat is deze inwisselbare romantische komedie.
De regisseur van Chalet Girl heeft geen moeite gedaan om origineel te zijn en slaat op ieder front de plank mis.
Romeo en Julia met tuinkabouters is net zo grappig als op basis van deze pitch mag worden verwacht. Helaas alleen niet zo romantisch.
Een luchtige en typisch Franse komedie, die enkel teleurstelt in haar simplistische boodschap.
Hij begon zo veelbelovend met Vet Hard, maar regisseur Tim Oliehoek trekt de dalende lijn die begon met Spion van Oranje helaas door.
De balans op het cv van Nicolas Cage tussen goede en slechte films begint steeds meer door te slaan naar de laatste categorie.
De nieuwste film van de Coens is wederom vakmanschap, maar mist de scherpzinnigheid of diepgang die we gewend zijn.
Een mooie film over het zoeken naar verborgen schoonheid in een wereld vol lelijkheid en narigheid.
Een speurtocht naar twee verloren gewaande familieleden, verpakt als een spannende thriller: Incendies is een zeldzaam meesterwerk.
Met een hoop flauwe humor en voorspelbare situaties is Gullivers Travels niet voor iedereen weggelegd. Alleen vermakelijk als je hem totaal niet serieus neemt.