Opvolger van Pranzo di Ferragosto is alweer zon voortkabbelende Italiaanse zomerfilm, voornamelijk gericht op een wat oudere doelgroep.
J.J. Abrams brengt een ode aan de sf-klassiekers van Spielberg. Het gaat niet om de actie, maar om de fijne sfeer en de uitmuntende groep jeugdige acteurs.
Intens, onontkoombaar en complex. De Iraanse winnaar van de Gouden Beer is een van de beste films van dit jaar.
Klassieke kinderboekverfilming blijft ondanks Jim Carrey een typische Disney-achtige kinderfilm.
Tweehonderd miljoen pompte Warner Bros. in Green Lantern, maar dat geld ging helaas niet in de kwaliteit van de film zitten.
Wie de geschiedenis kent zal zich door het verhaal niet kunnen laten verrassen, maar onder de oppervlakte is het historische rechtbankdrama van Robert Redford nog altijd actueel.
Deens familiedrama heeft een sterke cast en een aantal mooie momenten, maar echt pakkend wordt het zelden.
Met de animaties zit het wel smurf maar het plot getuigt niet bepaald van veel creativiteit. Gelukkig smurft de film zichzelf niet al te serieus.
Visueel uitstekend verzorgd spektakel, dat jammer genoeg clichématig in elkaar is gezet.
Meerdere lagen waarin complexe themas worden aangehaald, subtiel geregisseerd, en met een glansrol voor Pierre Bokma.
Het lijkt zon simpel verhaal, maar Le Gamin au Velo is een meesterwerk en een van de beste films van dit jaar.
De meeste aandacht zal ongetwijfeld uitgaan naar Mel Gibson met zijn handpop, maar het zijn twee andere acteurs die de meeste indruk achterlaten in The Beaver.
Het uitgangspunt van deze sci-fi komedie is erg leuk gevonden, maar het lukt debuterend regisseur Joe Cornish niet altijd de film in balans te houden.
Vol actie en flashbacks is de laatste Harry Potter bijna geheel bevredigend.
Goed acteerwerk in deze suggestieve kijk achter de schermen bij de verkiezingsstrijd van Sarkozy, maar actuele kritiek wordt helaas achterwege gelaten.