Langer Licht speelt zich af tijdens enkele lange zomerdagen in de onaantrekkelijke woonwijken van Amsterdam Noord. Boksschoolhouder Lucien (Raymond Thiry) en zijn vijftienjarige zoon Mitchell (Dai Carter) hebben twee-en-een-half jaar geleden iets meegemaakt, dat hen langzaam uit elkaar drijft. Alle ingehouden woede en frustratie komt langzaam naar boven en zet hun relatie op scherp.
Met een uitgebalanceerde, rustige beeldtaal dompelt Lammers de kijker onder in het lome gevoel van een eeuwige zomervakantie. In Amsterdam Noord is niets te doen, en de lange dagen duren maar en duren maar. De boksschool van Lucien is gewoon open, want de meeste kinderen gaan toch niet op vakantie. Ze hangen wat rond, gaan met het pontje over het IJ of brengen een bezoekje aan de afhaalchinees. De gebruikte muziek is een prima ondersteuning van deze loomheid, en doet sterk denken aan de score van Neil Young voor Dead Man van Jim Jarmusch. De wereld lijkt even stil te staan, maar er broeit van alles.
Lammers stuurt de blik van de kijker sterk door bijna de gehele film de voor- of achtergrond onscherp te laten, zoals de gebroeders Dardenne (Rosetta, Le Fils) dat veelvuldig doen. Dit stijlmiddel creëert in combinatie met close-ups een sterke nadruk op de gezichten van de personages, omdat de kijker nu eenmaal maar één beeldvlak scherp ziet. De gezichtsuitdrukking wordt enorm uitvergroot, waar in Langer Licht vooral Raymond Thiry gebruik van maakt om de ingehouden woede van zijn personage Lucien invoelbaar te maken. De onvermijdelijkheid van een uitbarsting tussen vader en zoon geeft de film een prettige ondertoon. Langer Licht is een zeer geslaagde film geworden, die weliswaar naast de Tiger Award greep, maar wel degelijk een groot publiek verdient.
