Filmfestivals draaien uiteraard om films, maar er is meestal meer te doen en zien dan alleen films. Op CinemAsia is dat onder andere het lekkere Aziatische eten dat je kunt krijgen in de bioscopen waar de films draaien. Samen met de bazaar in het weekend van 5 en 6 maart en de karaoke-avond op 4 maart is dit één van de elementen die van CinemAsia een cultureel feestje maken. Een andere meerwaarde is de aanwezigheid op van filmmakers en andere mensen die bij de productie van een film betrokken waren. Die hun film van toelichting voorzien en na afloop vragen beantwoorden, waardoor de belevenis van de film interactiever wordt.

Gouden paarden en groene eilanden
Zo was er op maandagavond de feestelijke opening van het speciale focus programma rondom de Golden Horse Awards, de Chinese Oscars (waar ook even een impressie van vertoond werd), waarbij Murmur of the Hearts werd gedraaid. De avond werd eerst leuk ingeleid door festivaldirectrice Lorna Tee, waarna Sylvia Chang de film inleidde. Chang is namelijk zowel de huidige voorzitster van de Golden Horse Awards als regisseuse van Murmur of the Hearts. Na afloop volgde er uiteraard ook een Q&A met haar. Waarbij Chang vragen over het maken van de film en over haar gevarieerde carrière – naast de twee hierboven genoemde functies acteert ze in zowel films als op de planken en schrijft en produceert ze ook films én toneelstukken – openhartig en met gevoel voor humor beantwoordt, inclusief leuke anekdotes.

Een vraag over de interpretatie van bepaalde surrealistische scènes in Murmur of the Hearts wil ze echter niet beantwoorden: Ze wil het publiek dat zelf laten interpreteren en “van het mysterie laten genieten.” Waar ze helemaal gelijk in heeft. Murmur of the Hearts bevat een aantal mysterieuze momenten, maar een letterlijke uitleg van de maakster hebben die niet nodig. Ze passen heel mooi in het geheel over drie dolende zielen die hun plek in de wereld proberen te vinden. Daarbij schipperen ze door verscheurde familierelaties tussen Taipei, hoofdstad van Taiwan, en het afgelegen “Green Island” Taitung. Een mooi gefilmd en ontroerend drama over het maken, breken en repareren van (familie-)connecties.

Transparante kantoormusical
Sylvia Chang keerde dinsdagavond terug voor de officiële openingsfilm Office, de nieuwste film van Johnnie To (Exiled, Drug War, Sparrow, Running Out of Karma). Niet alleen speelt Chang een van de hoofdrollen, ze produceerde Office ook samen met To en schreef het script – gebaseerd op haar eigen toneelstuk Design for Living uit 2008. To vroeg aan Chang of zij niet alleen een filmscript kon schrijven maar ook nog eens een musical ervan kon maken. Eerst dacht Chang dat To een grap maakte – onder andere omdat To nog nooit een musical maakte – maar toen vroeg de regisseur enkele maanden later aan haar hoe het script vorderde. En dus werd haar drama over de machtsstrijd binnen een groot bedrijf ten tijde van de kredietcrisis een fantastisch geregisseerde musical.

Dat Johnnie To met elk genre uit de voeten kan blijkt wederom uit Office. Aan onder andere misdaadthrillers, actiefilms (waar hij vooral om bekend staat in het westen), romantiek (wat hem het meeste geld oplevert in Azië), drama, fantasy en komedie kan hij nu musical toevoegen
aan genres die hij zich meester heeft gemaakt. Daarbij geholpen door de prachtige, transparante en theatrale sets (waarvoor terecht een Golden Horse Award werd uitgereikt). Met zijn typische gevoel voor visuele flair en compositie brengt To die sets en de leuke liedjes die daarin gezongen worden stijlvol en ritmisch in beeld. Een uitbundige, grappige musical die de financiële wereld op de hak neemt en aanstaande zaterdag in Rialto nog één keer te zien is op groot scherm.

Noodles en Indiase cinema
Voordat je vanavond kan genieten van Shoyu Ramen met ei, menma en Charsiu, in Kriterion ter plekke geserveerd door een afvaardiging van het Japanse restaurant Ramen-Ya, is vanmiddag al de bijzondere Indiase film Four Colors te zien. Een met aandacht voor detail gefilmd drama, met sterk geluidsdesign, over de onrechtvaardigheid van het kastenstelsel in India. Officieel mag dat dan misschien afgeschaft zijn, in ieder geval op het platteland van India bepalen de kasten nog altijd de levensloop van vele generaties mensen. Debuterend regisseur Bikas Ranjan Mishra laat vooral goed zien hoe terloops en genormaliseerd het geweld tegen en misbruik van de onaanraakbaren nog altijd is. En de hypocrisie van bijvoorbeeld het dorpshoofd, die wel een alleenstaande moeder tot een seksuele affaire dwingt, maar haar zoon zijn voeten niet eens laat aanraken.