Het Holland Animation Film Festival, oftewel het HAFF, beleeft vanavond zijn opening met een programma van negen korte films. Deze werden geselecteerd uit de ruim vierhonderd films die van woensdag 16 tot en met zondag 20 maart te zien zijn in het Louis Hartlooper Complex en CineMec in Utrecht. Naast heel veel korte films zijn er ook langere films te zien, waaronder de negen titels in de Competitie Feature Films en enkele hoogtepunten uit het afgelopen animatiefilmjaar zoals Charlie Kaufmans Anomalisa en Pixars Inside Out.

Het competitieprogramma bevat onder andere een aantal oorlogsfilms: 25 April is een geanimeerde documentaire over Nieuw-Zeelandse soldaten die deelnamen aan de invasie van Gallipoli in 1915, een poging van de Britten om een nieuw front te openen in de Eerste Wereldoorlog.Cafard is geen documentaire, maar speelt eveneens tijdens de Eerste Wereldoorlog en is gebaseerd op de ervaringen van een echte Belgische worstelaar, die de verkrachting van zijn dochter door Duitse soldaten wil wreken. Battle of Surabaya presenteert een stukje vaderlandse geschiedenis - maar dan vanuit Indonesisch in plaats van Hollands perspectief - over de onafhankelijkheidsstrijd van Indonesië in 1945 tegen de Britten en Nederlanders, die direct na de capitulatie van Japan de eilandengroep weer proberen over te nemen.

Ten slotte is er ook nog La Montagne Magique, een animatiedocudrama over het leven van de Pool Adam Jacek Winker, die onder andere in Afghanistan met de moedjahedien vocht tegen de Russen. Het valt op dat bijna alle competitietitels op het verleden zijn gericht. De documentaire NUTS! van Penny Lane gaat over een experiment in 1917 van een arts die dacht dat hij onvruchtbaarheid bij mannen kon genezen door het transplanteren van geitenballen. Miss Hokusai vertelt het verhaal van de dochter en medeschilder van de negentiende-eeuwse kunstenaar Katsushika Hokusai en zowel Little from the Fish Shop als Extraordinary Tales zijn bewerkingen van negentiende-eeuwse verhalen (respectievelijk van Hans Christian Andersen en Edgar Allen Poe).

Het officiële openingsprogramma van vanavond bestaat uit korte films uit Rusland, Nederland, Frankrijk, Estland, Engeland, Canada en de Verenigde Staten, variërend in lengte van drie tot bijna twintig minuten. Het programma wordt afgetrapt door de wereldpremière van Igor Kovalyovs Before Love, met negentien minuten de langste short in het programma. Before Love wordt aangeschreven als melancholische beschouwing die rijk is aan grafische details, maar die melancholie komt niet zo over en met die details valt het wel mee. Zoals de meeste kortfilmprogramma's bevat ook de openingsavond goede en matige shorts. Helaas behoort Before Love tot de laatste categorie.

De andere wereldpremière, het Nederlandse Ticking Away, is een stap in de goede richting, met leuke animatie dankzij onder andere het spel met perspectief. De droomachtige, surrealistische stijl wekt de spanning goed op en zou niet misstaan in een programma met de Edgar Allen Poe-verfilmingen in Extraordinary Tales. Dieptepunten van de avond zijn het experimentele doch nietszeggende Six Portraits of Clara Schumann - ondanks de mooie pianomuziek van haarzelf – en Little Girl. De vertelde anekdote in die laatste lijkt op een podcast of een item dat zo uit radioprogramma This American Life had kunnen komen (het wordt dan ook voorgelezen door de presentator daarvan, Ira Glass), maar de lelijke, simpele animatie voegt daar niets aan toe, waardoor het geheel als film weinig voorstelt.

Hoogtepunt van de avond is zonder twijfel Edmond, dat het hele programma de moeite waard maakt (ook als fijne filmpjes als Velodrool en Chez Moi zouden ontbreken). De prachtige poppenanimatie, met poppen van breisels en vilt, past perfect bij de tragikomische toon van de short. In minder dan tien minuten herinnert Edmond zich de sleutelmomenten van zijn leven waarin hij telkens niet voldeed aan sociale normen, verbeeld middels de grappige metafoor dat hij zijn liefde voor zijn medemens uit door hen op te eten (of dat probeert). Maar onder die herhaalde grap sluimert een onvermogen tot het maken van menselijke connecties en het begrijpelijk maken van gevoelens, waar hij steeds wanhopiger van is geworden. Een sterke, mooi gemaakte verbeelding van depressie (of althans een aspect daarvan).