Regie: Kivanç Baruönü | Scenario: Murat Disli, Yasemin Erturan | Cast: Bensu Soral (Azra), Halit Özgür Sari (Burak), Helin Kandemir (Hande), Rami Narin (Utku), e.a. | Speelduur: 89 minuten | Jaar: 2022

Tegen de ouders van tienermeiden zegt privédocente Azra dat ze privéles ('özel ders') in bijvoorbeeld dramaturgie geeft, maar in werkelijkheid helpt ze jongeren met het opbouwen van een reputatie of het daten van jongens. Tienermeisje Hande heeft haar zinnen gezet op de onbereikbare Utku en dringt zich aldus bij Azra op voor haar hulp. Als Azra zelf een knappe nieuwe bovenbuurman krijgt, lijk je alle ingrediënten te hebben voor een clichématige romkom. Maar Özel Ders stijgt boven zijn genregenoten uit vanwege het strakke script, geestige personages en verrassende cinematografie.

Özel Ders is een film die maar net de anderhalf uur aantikt, maar waarin toch heel veel gebeurt. Dit komt vooral door het excellent geschreven script, waarin niets te veel wordt gezegd. Zo komt bijvoorbeeld elke zin van het gesprek dat Hande in de toiletten afluistert later terug wanneer Hande Azra chanteert voor haar hulp. Ook wordt de nieuwsgierige onderbuurvrouw in de eerste akte een paar keer genoemd als terugkomende grap, maar verschijnt ze aan het einde van de tweede akte opeens als reddende engel die wat broodnodige wijsheid in de hoofden van de hoofdpersonages stopt.

Het efficiënte schrijfwerk wordt duidelijk in de tweede scène, maar de interessante cinematografie is al duidelijk in de eerste minuut. De shots en montagetrucjes zijn niet revolutionair, maar wel excellent toegepast. Technieken als een 'match cut', 'tracking shot', 'overhead shot' of 'jump cut' vind je normaal gesproken in films waarin de invloed van de regisseur duidelijk voelbaar is, zoals in de films van Quentin Tarantino, en niet in een 'simpele' romantische komedie. In Özel Ders worden ze echter allemaal in de eerste scènes al toegepast.

Verassend veel films gebruiken ingewikkelde shots en interessante montage in de eerste paar minuten om de kijker te lokken, maar helaas is die inventiviteit in de rest van de film meestal ver te zoeken. Dan blijft de camera statisch en altijd op dezelfde hoogte, waardoor de scènes in elkaar overvloeien en de film monotoon aan kan voelen. Özel Ders is de verfrissende uitzondering op deze regel. Tijdens de rest van de film worden eerdergenoemde technieken namelijk veelvuldig gebruikt waardoor elke scène zich onderscheidt van de vorige en de film nooit verveelt.

Behalve dat hij technisch sterk is, schittert de film ook door zijn personages. Hande is enthousiast en slim, maar mist sociale intelligentie. Azra is gedreven en temperamentvol en heeft een sterk moederlijk instinct. Burak is de knappe fotograaf met een hart van goud en goed gevoel voor humor. De relatie tussen Burak en Azra ontstaat doordat ze samen Hande uit de problemen (proberen te) houden, maar toch kunnen clichés blijkbaar niet worden ontlopen. Een beetje cliché is oké, maar een over-the-top romantisch diner op het dak van het gebouw met honderden kaarsjes is niet nodig en nog minder geloofwaardig.

Deze ene pijnlijk geromantiseerde scène verpest de andere boodschappen over relaties niet. De climax wordt bijvoorbeeld in gang gezet doordat een klant van Azra wordt gechanteerd met naaktfoto's en hoewel dat niet in het Hollywoodplaatje van romantiek valt, is het voor veel jongeren helaas wel een hedendaagse realiteit. Özel Ders snijdt wel meer van dit soort onderwerpen aan, maar zoekt niet de diepte op. Het is dan ook geen documentaire, maar een romantische komedie. Als je er naderhand toch dieper over wilt converseren, heb je na deze relatief korte film nog de hele avond de tijd.

Özel Ders is te zien bij Netflix.