De nieuwe Woody Allen is een zeer aangenaam tussendoortje, dat draait om het ontmaskeren van een charmant charismatisch medium door een zelfingenomen illusionist.
Klein en fijn drama over een moeder en haar vijftienjarige zoon die volwassen begint te worden.
Matig horrorvehikel dat zich in een Colombiaanse herberg afspeelt die een duister geheim verbergt. Alles valt en staat met hoe de vaste horroringrediënten worden samengevoegd.
Een schaamteloze meelifter op de Vijftig Tinten Grijs-hype. Koste wat kost vermijden.
Gemoedelijke dansfilm, waarbij uitgerekend Nick Forst de voetjes van de vloer gooit. Dit doet hij niet onverdienstelijk in een poging zijn bazin te versieren.
Marvels grootste gok resulteert in misschien wel hun beste film tot nu toe.
Deel drie van de serie over uitgebluste actiehelden trekt een blik jonge vechters open en dat had bedenker en scenarist Sly Stallone nou net niet moeten doen.
De nieuwe Ken Loach duikt na The Wind That Shakes the Barley opnieuw in de Ierse geschiedenis. Met een mooi klein verhaal dat de hoofdpersoon iets te veel ophemelt.
Twee vreemdelingen proberen de zin van het leven te vinden en hun uitzichtloze bestaan te ontvluchten. De één door een weloverwogen beslissing, de ander door het lot.
Flauwe komedie over wat voor lol je allemaal wel niet kan trappen als je je met je beste maatje voordoet als politieagent. Halverwege is de koek wel op.
Cameron Diaz en Jason Segel als uitgeblust stel dat per ongeluk hun zelfgemaakte seksvideo digitaal verspreidt.
Vijfenzestigpluskomedie met Diane Keaton en Michael Douglas. Als buren die elkaar niet kunnen uitstaan worden ze in elkaars armen gedreven door de komst van een kind.
Drie sterke hoofdrollen voorkomen helaas niet dat André Techinés nieuwste een zeer onevenwichtige indruk maakt.
Rommelige en amateuristische bewerking van een kort verhaal van Tolstoj, vertaald naar een moderne setting.
De hoofdpersonen zijn niet de enigen die nauwelijks een idee hebben waar ze mee bezig zijn.