Sean Baker brak vorig jaar door met zijn film Tangerine. Compleet opgenomen met een iPhone liet de filmmaker zien dat je niet altijd een groot budget nodig hebt om een goede film te maken. Hij werd uitgeroepen tot een van de grote talenten om in de gaten te houden, waardoor er extra veel druk lag op zijn opvolger The Florida Project .
We maken daarin kennis met een aantal bewoners van een motel, die net buiten de poorten van Disney World proberen het hoofd boven water te houden. Het jonge meisje Moonee en haar vriendjes lijken nog niet te beseffen dat ze aan het kortste eind hebben getrokken qua sociale status. Zij brengen de dagen door met kattenkwaad uithalen en geld lospeuteren van rijke toeristen voor softijsjes. Maar de ouders van Moonee en co dromen niet langer van een beter bestaan, omdat ze in het hier en nu moeten leven om de huur van het motel wekelijks voor elkaar te krijgen. Moonees moeder Halley verkoopt parfums aan toeristen, maar al snel blijkt dat ze er ook iets naast zal moeten doen om een dak boven hun hoofd te houden.
We zien naast de bewoners ook de conciërge van het appartementencomplex de revue passeren. Deze Bobby is een sympathieke man, die de minder leuke taak heeft om de bewoners achter de vodden te zitten voor de huur. Ondanks zijn strenge manier van doen heeft hij duidelijk een zwak voor de kinderen. Hij probeert hen waar hij kan te beschermen en vindt zijn taken (zoals wanbetalers eruit zetten) niet altijd even leuk.
Baker kiest ervoor om deze wereld van ongelijkheid te laten zien vanuit het perspectief van de kinderen. Er wordt vaak gekozen voor een laag camerastandpunt en in sommige scènes laat hij bewust niet zien wat de volwassenen doen door de camera bij Moonee te houden. Hierdoor vul je veel zelf in, waardoor je nog meer betrokken raakt bij het verhaal. In principe gaat de film nergens heen. Het is geen verhaal dat bestaat uit drie aktes, maar kabbelt net als het leven rustig voort. We zien glimpen uit het leven van deze personages en de keuzes die zij in een korte tijd maken. De gekozen locatie met droomfabriek Disney World op de achtergrond geeft een briljante lading aan alles. Juist het feit dat verderop kinderen met hun rijke ouders de tijd van hun leven hebben, maakt de situatie van Moonee nog schrijnender.
De gekozen stijl heeft bijna wat weg van een documentaire, mede dankzij het natuurlijke spel van de acteurs. Brooklynn Prince is ontwapenend als de kleine Moonee. Ze is niet altijd schattig en je kunt zien aankomen dat ze een behoorlijke lastpak zal worden. Maar juist die dimensies binnen dat kleine personage maken haar rol zo mooi. Nieuwkomer Bria Vinaite als jonge moeder Halley is eveneens goed, maar van de volwassenen steelt Willem Dafoe de show. Een prachtige scène waarin hij een pedofiel denkt te spotten op het terrein wordt prachtig opgebouwd en vormt het moment dat zijn personage (waar je tot dan toe niet veel over te weten bent gekomen) echte diepgang krijgt. Hij is dan ook absoluut een waardige kandidaat om de Oscar voor beste mannelijke bijrol in ontvangst te nemen.
The Florida Project is verrassend en meeslepend. Hij vervalt nergens in clichés en blijft wrang maar puur. Juist de natuurlijke ontwikkeling van de omstandigheden zorgt ervoor dat het authentiek blijft aanvoelen. Er gebeurt misschien niet veel, maar de film houdt op briljante wijze een maatschappelijke spiegel voor zonder ooit met een moralistisch vingertje te zwaaien over de mogelijke oplossingen. Die zijn er in het echte leven namelijk ook niet altijd.
