Het is echt waar: de beste manier om een Fransman uit het zuiden de stuipen op het lijf te jagen is hem te vertellen dat hij naar het noorden moet verhuizen. Naar de regio Nord-Pas-de-Calais om precies te zijn. Dit verschrikkelijke lot overkomt postkantoordirecteur Philippe. Het zal niemand verbazen dat de ervaring uiteindelijk helemaal niet zo vreselijk blijkt te zijn, maar met de premisse werd de komedie Bienvenue Chez Les Chtis de meest succesvolle Franse film in Frankrijk ooit.
De Chtis, dat zijn de noorderlingen wier rare accent voor veel van de grappen zorgt. Dat is gelijk het nadeel van de film voor mensen die, zoals wij, nog noordelijker wonen: de vertaler heeft zijn best gedaan, maar de taalgrapjes zijn niet echt te volgen of grappig als je Frans niet meer dan een vage of pijnlijke middelbareschoolherinnering is. Gelukkig leunt de film niet alleen op taalgrappen, maar ook op herkenning. Omdat ieder land wel een achtergebleven regio heeft, zijn de vooroordelen en het wederzijdse onbegrip universeel herkenbaar.
Zo denken de mensen uit de Provence dat het in het noorden altijd regent, dat s winters je tenen eraf vriezen en dat de bewoners een soort verwilderde, bierdrinkende barbaren zijn. Als Philippe ernaartoe wordt verhuisd is het dan ook bedoeld als straf (een welverdiende zoals we het in het begin van de film kunnen zien). Zijn toch al depressieve vrouw Julie durft niet eens met hem mee en dus arriveert hij helemaal in zijn uppie, van onder tot boven ingepakt, in Bergues. De interactie met zijn nieuwe ondergeschikten vormt de hoofdmoot van de film en zorgt voor veel komische situaties die weliswaar voorspelbaar en regelmatig flauw zijn, maar toch hun effect niet missen.
De humor in Bienvenue Chez Les Chtis is niet verfijnd te noemen of origineel. Maar in tegenstelling tot het gros van de huidige Hollywoodkomedies is de humor haast nooit gemeen en dat is op zichzelf al verfrissend genoeg. Voeg daar de affectie voor de personages en de liefde van de regisseur voor zijn thuisregio aan toe en je hebt een goede reden om voor je wekelijkse portie humor eens naar een Franse film te gaan.
