Op 9 september vorig jaar ging het zesde cabaretprogramma van Theo Maassen in première in (uiteraard) Eindhoven. Na een tour van een jaar verschijnt een gefilmde versie van een van de laatste voorstellingen landelijk in de bioscoop. Half september 2009 werd de voorstelling van Maassen in het Oude Luxor Theater te Rotterdam met tien cameras vastgelegd en nog geen twee maanden later draait de film in de bios. Op de show van Maassen zelf valt niets af te dingen, deze is grappig, scherp en onderhoudend. Maar het is waarschijnlijk toch net iets leuker om bij zijn optreden aanwezig te zijn dan het in de bioscoop te zien.
Door de manier waarop Maassen is gefilmd, zou hij, volgens de website van de film, in de bioscoopzaal nog dichterbij komen dan live op het podium. Dit is helaas niet waar. De interactie die Maassen heeft, is duidelijk met het publiek in het Oude Luxor en niet met de mensen in de bios. Het blijft een registratie van een voorstelling die uiteindelijk niet heel anders is dan eerdere registraties die op televisie te zien waren. Er is hooguit wat meer aandacht aan montage en camerawerk besteed, waardoor het allemaal wat dynamischer overkomt dan bij de eerdere televisieshows. Maar veel dichter kom je er als toeschouwer niet bij. Daarvoor zul je een echte toneelvoorstelling moeten bijwonen.
Mocht je echter niet dat genoegen hebben gehad, dan is een bioscoopbezoek wel een goed alternatief (en een stuk goedkoper). Een volle, lachende zaal komt toch net iets dichterbij de werkelijkheid dan de uiteindelijke uitzending op televisie, die ongetwijfeld ooit nog eens zal volgen. En gelachen zal er worden, want Zonder Pardon is ook op deze manier nog altijd een hilarische voorstelling waarin Maassen flink op dreef is.
Met de nodige zelfspot en een flinke dosis zwarte humor gaat hij de moderne tijd te lijf door onder andere de Nederlandse maatschappij onder de loep te nemen. Hij vertelt over zijn verrassende politieke keuze, zijn problemen met het paspoort, man-vrouwverhoudingen en nog veel meer Nederlandse én wereldse zaken. Hij ontleedt zijn eigen relatie en recente vaderschap zonder een greintje sentimentaliteit en is daarin even scherp als over bijvoorbeeld Frans Bauer (die volgens Maassen de vinger op de zere plek van onze samenleving legde). Op Zonder Pardon als komedietheatervoorstelling valt niets aan te merken.
