Io, l'Altro
Recensie

Io, l'Altro (2006)

Geef een onbestemd gevoel de ruimte om te groeien en Medea is los.

in Recensies
Leestijd: 1 min 57 sec
Regie: Mohsen Melliti | Cast: Raoul Bova (Giuseppe), Giovanni Martorana (Yousef) | Speelduur: 80 minuten | Jaar: 2007

Het debuut van de Tunesische regisseur Mohsen Melliti heeft als setting de idyllisch uitziende azuurblauwe Middellandse zee, een vissersboot en twee vissers: één van Siciliaanse en één van Tunesische afkomst. Als achtergrond is gekozen voor de terroristische aanslagen op 11 maart 2004 in Madrid. Zelfs op volle zee slaat de angst voor islamitisch terrorisme toe.

De knappe kapitein Giuseppe, bekend van de Bacardi-reclame (“Last train? Not so bad…”), en scheepsmaat Yousef zijn bevriende vissers die al meer dan tien jaar kromliggen voor hun baas en tiran Troina. Ze nemen het risico om voor zichzelf te beginnen en kopen het schip Medea (in de Griekse mythologie een wrede prinses die dood en verderf zaaide toen ze door Jason werd verlaten). Om het schip af te kunnen betalen en van Troina af te zijn, hebben ze nog één grote vangst nodig. Het lot beslist echter anders.

Hun vissersbestaan bestaat uit het eindeloos herhalen van netten uitgooien, inhalen, zeveren over Troina en sloffen sigaretten wegroken. De enige connectie met de buitenwereld is de krakerige radio. Als uit het nieuws blijkt dat er aanslagen zijn gepleegd in Spanje en een verdachte terrorist exact dezelfde naam draagt als Yousef, dollen ze er aanvankelijk om. De situatie wordt echter grimmig wanneer blijkt dat Yousef precíes aan de beschrijving van de terrorist voldoet en belastend bewijsmateriaal bij zich draagt. Wat volgt is een kat-en-muisspel op een claustrofobisch klein schip. Het is aan Giuseppe om midden op volle zee zijn angst te lijf te gaan.

Io, l’Altro (ik, de ander) speelt in op de hype van islamisering, de verspreiding van het wij-zijgevoel. Deze belerende ondertoon die wordt getypeerd als een strijd der beschavingen overheerst af en toe, maar wordt gelukkig qua vormgeving en spanningsopbouw haast in zijn geheel teniet gedaan. Doordat het ritme van het verhaal en de montage in pas lopen met het eentonige werk en bestaan van de vissers is er flink wat geduld vereist, maar als stilte voor de storm werkt dit zeer effectief. De innerlijke storm van Giuseppe en de consequenties van zijn acties lopen parallel met de huidige mediaberichtgevingen over het oprukkende terrorisme. Geef een onbestemd gevoel de ruimte om te groeien en Medea is los.



[doemaarrood]Io, L’Altro is onderdeel van het NICE-festival, waar hier meer over te lezen is.[/doemaarrood]