Bad Luck Banging or Loony Porn is alweer de derde Roemeense film in negen jaar tijd die de Gouden Beer won (de prestigieuze hoofdprijs van de Berlinale). De Roemeense New Wave is na bijna twintig jaar nog springlevend, zo blijkt wederom. Zoals veel films uit die stroming is ook Bad Luck Banging or Loony Porn een gortdroge, scherpe satire die (een aspect van) de Roemeense samenleving op de hak neemt. Hoewel de moraliteit en hypocrisie rondom een sekstape van een lerares met kleine aanpassing ook zo over andere Europese en/of westerse landen had kunnen gaan.
Regisseur Radu Jude hoorde vanaf het begin bij de Roemeense New Wave, hoewel hij in eerste instantie niet zoveel succes had als collega's Christi Puiu, Christian Mungiu en Corneliu Porombiu. Zijn eerste langspeelfilm was in 2009 The Happiest Girl in the World. Enkele jaren terug gooide hij nog hoge ogen met I Do Not Care If We Go Down in History as Barbarians en nu heeft hij met de Gouden Beer voor Bad Luck Banging or Loony Porn zijn naam definitief gevestigd.
De film met de opvallende titel zal echter niet bij iedereen in de smaak vallen. Niet alleen omdat de Roemeense droge humor niet voor iedereen is weggelegd, maar ook omdat Jude zijn prijswinnaar opent met een zeer expliciete sekstape van drie minuten. Dit blijkt een privé-opname van Emilia Cilibiu, een lerares op een prestigieuze school, en haar man, die op het internet beland is. In de eerste helft reist zij door de stad terwijl ze probeert hiermee om te gaan.
Ze bezoekt het schoolhoofd ter voorbereiding van een moeilijk gesprek met de ouders van haar leerlingen, probeert een kalmeringsmiddel te kopen en maakt een ietwat verslagen, reddeloze indruk. Duidelijk een film die vorig jaar is opgenomen; iedereen draagt mondkapjes - het gezicht van de hoofdpersoon krijgen we nooit geheel te zien. Ze loopt voortdurend langs grote plakkaten met seksueel getinte reclames, van opgepompte, geoliede halfnaakte mannen tot een vrouw die heel suggestief een langwerpig voorwerp consumeert. Voor wat zij hier suggereert, wordt de lerares later door de ouders veroordeeld. Het zijn hints naar de morele hypocrisie die wordt blootgelegd. Want de tweede helft van Bad Luck Banging or Loony Porn bestaat uit een gesprek tussen het schoolhoofd, lerares Emilia en de ouders van haar leerlingen, wat al snel een soort tribunaal wordt.
Tussen die twee helften zit een montage van een soort visuele encyclopedie, waarin allerlei termen worden aangestipt met een visuele en soms ook woordelijke uitleg. Soms zijn dit vrij willekeurige grappen, soms worden er oorlogsmisdaden uit het verleden mee aangekaart en soms zijn de beelden weer vrij expliciet (pijpen keert bijvoorbeeld weer terug, om uit te leggen dat dit het meest opgezochte woord is in een online woordenboek. Het tweede is empathie). Opvallend is dat de begeleidende teksten alleen als tekst in beeld verschijnen, waar je misschien een voice-over zou verwachten. Teksten die soms druipen van die typische droge humor, en soms zinnen bevatten als "Het bioscoopscherm is het opgepoetste schild van Athene" (verwijzend naar de mythe waarin Perseus dat schild gebruikt als spiegel om Medusa te verslaan).
Tijdens deze montage wordt heel wat Roemeense propaganda als leugen ontmaskerd of sarcastisch becommentarieerd. Dit komt terug tijdens het 'tribunaal': één van de ouders die Emilia het vuur aan de schenen legt is een luitenant. De discussie tussen de ouders, het schoolhoofd en Emilia neemt al snel absurde vormen aan als één van de ouders op haar tablet de sekstape nog eens in zijn geheel aan iedereen laat zien. De droge humor, intellectuele, morele en hypocriete argumenten die volgen doen denken aan het einde van Police, Adjective.
Hier worden echter nog veel meer sociale onderwerpen aangesneden. De discussie over of de lerares schuldig is aan het blootstellen van haar seksuele privéleven aan haar jonge leerlingen (zij heeft de video niet op het internet gezet en het zijn juist ook de verontwaardigde ouders die het filmpje verspreiden, maar de leerlingen hebben wel alles gezien nu) ontspoort bijvoorbeeld al snel tot Holocaustontkenning en antisemitisme. De ouders willen niet dat de geschiedenis van de Roemeense rol in de Holocaust aan hun kinderen wordt onderwezen. Toch blijft de hoofdmoot de manier waarop de ouders Emilia de les lezen over wat ze wel en niet in haar eigen slaapkamer zou mogen doen, terwijl vooral de mannen daar tegelijk schunnige grappen over blijven maken. Het absurdisme wordt langzaam opgevoerd, totdat het explodeert in het verrassende, hilarische einde.
