in Recensies
Update:
Ook al melden de makers van Maldoror keurig dat hun politiefilm losjes is gebaseerd op de beruchte zaak rond kinderverkrachter Marc Dutroux, de mate van sensatie verbluft alsnog. Het verhaal speelt in 1995, vlak voor een ingrijpende reorganisatie binnen de Belgische politie, waar de verschillende takken hopeloos langs elkaar heen werken. De jonge gendarme Paul Chartier raakt betrokken bij een onderzoek naar kinderontvoeringen. Gedreven door een sterk rechtvaardigheidsgevoel zoekt hij de grenzen van de wet op om de dader te grijpen. Wanneer hij aanwijzingen vindt voor een groter netwerk, raakt hij volledig geobsedeerd door de zaak - met verwoestende gevolgen voor zijn huwelijk.
Als pure thriller toont Maldoror meeslepend het afglijden van Chartier in een zelfvernietigende obsessie. Anthony Bajon geeft de onstuimige agent precies de juiste felheid mee. Charmant en sympathiek in de aanloop naar zijn huwelijk, akelig en explosief op de werkvloer als hij door zijn korte lontje zijn mandaat overschrijdt. Cinematograaf Manu Dacosse blijft met trillende camera dicht in zijn kielzog - het kinetische camerawerk voert de intensiteit alleen maar verder op. Ook Vincent Cahays soundtrack vol pompende synthesizers en openingstitels die agressief in beeld worden geramd, zwepen de boel op.
Het scenario van regisseur Fabrice du Welz en Domenico La Porta start met pit. Een authentiek aanvoelende Italiaans-Belgische schoonfamilie voert luide discussies over waar te bezuinigen op het trouwfeest. Ondanks de waarschuwing het niet nauw te nemen met de waarheid, ontspoort de film uiteindelijk in groteske taferelen. Zodra Chartier de contouren van een netwerk à la Jeffrey Epstein ontwaart, duiken professionele moordenaars op of vindt hij een beerput waar de varkens lichaamsresten opslobberen. Het voelt ver verwijderd van de werkelijkheid.
In de heftige weergave van extremiteiten past de film in het straatje van Gaspar Noé's Irréversible. Tegelijkertijd voltrekken de gebeurtenissen zich volgens een bekend stramien, van tegenwerkende bureaucraten die meer bezig zijn met hun carrière tot een onvermijdelijke schietpartij tussen agent en dader. De manier waarop Chartier de grip op zijn leven verliest, voegt weinig toe aan andere politiefilms waar de ware daders wegkomen, zoals Memories of Murder of Chinatown.
Een zaak die België op haar grondvesten deed schudden, leent zich vooral voor een vakkundig gemaakte thriller. Ook in werkelijkheid waren er aanwijzingen voor een breder netwerk rondom Dutroux - als werkloze bezat hij zeven huizen en een getuige werd vergiftigd. In Maldoror dienen zulke elementen vooral als een verteltruc om Chartiers missie moreel gewicht te geven. Schandalen zoals die rond Epstein kennen veel uitvloeisels - van bizarre complottheorieën over pizzatenten tot belastend beeldmateriaal van notabelen, zoals prins Andrew, met minderjarigen. Die aspecten komen niet goed uit de verf. Daardoor voelt Maldoror als een gemiste kans.
