in Recensies
Update:
Niet alleen in Nederland heerste er de afgelopen vijf jaar een grote huizencrisis voor jongeren. In Zuid-Korea voelden veel twintigers en dertigers de druk om all-in te gaan met hun lening. Maak kennis met Woo Seong: een assistent manager die alles inzet op een appartement met 101 gebreken en een tergende geluidsoverlast. Deze hallucinante psychologische thriller start sterk. De regisseur benut alle vindingrijke claustrofobische camerahoeken en paranoia uitlokkende buren. Maar daarna laat een wel heel stereotiepe slechterik de protagonist alle hoeken van de kamer zien. Kan deze sociaal bewogen thriller tippen aan Parasite of verzandt het verhaal in een soort B-horrorfilm?
Woo Seong gaat gebukt onder een zware hypothecaire lening. In een poging om aan de druk te ontsnappen, sluit hij zich aan bij een 'pump en dump' cryptofraude groep. De Zuid-Koreaanse hoofdstad Seoul, zijn job, de economie: alles voelt gejaagd. Voor millennials en twintigers wereldwijd een herkenbaar gevoel. Ook in zijn hallucinante appartementencomplex wordt alles gaandeweg grimmiger: lekken, vandalisme, verduisterde steekpenningen door de eigenaar van de blok. Maar het wordt pas echt eng wanneer alle buren zich plots onverklaarbaar tegen hem keren.
De kijker gluurt mee door het verticale kolomraam, in de lift, van bovenaf en zelfs door de deurbrievenbus. De regisseur speelt knap met de ruimte in de eerste helft van de film. En zeker wanneer Woo Seong op zoek gaat naar de ware bron van de grote geluidsoverlast. Net zoals in de sociaal bewogen gevangenisfilm El Hoyo zijn de verdiepingen er georganiseerd op basis van klassenverschillen. De eigenaars wonen in het penthouse. En kopers wonen hoger dan huurders.
Ook de financiële druk is voelbaar onhoudbaar. Gaandeweg wordt duidelijk dat hij even gevangen zit in een bepaald leven als in zijn miskoop van een appartement. Veel onbekende voorbijgangers benadrukken dat het geen goed idee is om dit moment te verkopen. Op een dwingende manier. Tot dit moment voelt de film nooit uitleggerig of geforceerd.
Daarna neemt de film een wending wanneer er meer aan de hand blijkt te zijn dan alleen geluidsoverlast. Is het de stijgende paranoia van de hoofdpersoon of is er echt een stalker - of erger - in het gebouw? En wordt hij zelf geframed als gevaarlijk in het spel van iemand anders? De suspense stijgt tot er een stereotiepe schurk verschijnt die zichzelf te veel aankondigt. Door uitspraken als 'hoe meer doden, hoe meer sensatie' verliest de film een flinke dosis geloofwaardigheid.
Komt het tot een bloederige finale of zat het allemaal in het hoofd van de hoofdpersoon? Vast staat dat het frauduleuze koppel eigenaren meer levensechte slechteriken zijn. Op het eerste zicht gewone en aardige mensen. Maar de geldhonger zwengelt koelbloedigheid aan. Het is de stille moordenaar die de draagkracht van de bewoners langzaam doodknijpt.
In Wall to Wall zijn de premisse en het eerste deel beter dan de finale. Een knappe psychologische thriller met een tegenstrever om snel te vergeten. Op het einde krijgen we wel eindelijk een vleugje frisse lucht na de claustrofobische trip. En tijd om na te denken. Wat is er beter: een leven vol status quo en rust of een bestaan vol vooruitgangskansen en stress? De keuze van de hoofdpersoon lijkt pas helemaal op het einde duidelijk.
Wall to Wall is te zien bij Netflix.
