Luttele weken na de Netflix-release van het uitstekend ontvangen Untamed komt hoofdrolspeler Eric Bana zowaar nóg eens online voorbij. Dat Jane Harper's Force of Nature vooralsnog lang niet zoveel aandacht heeft gekregen als de miniserie (de Australische bioscooprelease dateert al van begin 2024), ligt helaas niet alleen aan het label van de toonaangevende streamingdienst. In het zog van voorganger The Dry, eveneens met Bana op het affiche, oogt deze vervolgthriller futlozer en haastiger uitgewerkt.
De oerdegelijke Eric Bana speelt in beide films Aaron Falk, een ernstige inspecteur die zijn zaken aanvliegt met geduld en vasthoudendheid. Falk is geen typische dossierverslinder: als hij iets op het spoor komt, is de aanleiding eigenlijk altijd persoonlijk. Zo ook in Jane Harper's Force of Nature (Harper schreef het boek dat het scenario inspireerde), waarin de inspecteur instapt nadat zijn informante verdwijnt tijdens een wandelretraite.
Falk beseft dat de verdwijning misschien voor een deel aan hem te wijten is, want heeft hij de veerkrachtig ingestelde Alice (Anna Torv, die in haar voorkomen en intensiteit wel wat wegheeft van Carrie Coon) misschien te veel onder druk gezet tijdens zijn onderzoek naar een schimmige financiële instelling? De vier vrouwen die samen met Alice op pad waren, bereikten de rand van een groot natuurgebied in opperste staat van paniek. Geen van hen blijkt snel in staat te vertellen wat er met hun verdwenen reisgezel is gebeurd.
Regisseur Robert Connolly maakt het zichzelf niet makkelijk door de zoektocht naar Alice meteen vanaf het begin met flashbacks te overladen. Niet alleen krijgen we stapsgewijs te zien hoe de wandelretraite op een nachtmerrie uitliep, we duiken ook nog eens verder in de geest van Falk. Herinneringen aan zijn jeugd, waarin hij in exact hetzelfde natuurgebied wandelde met zijn ouders, dragen bij aan het bezwaarde gemoed waarmee de inspecteur zijn werk doet.
De flashbacks zorgen er gelukkig niet per se voor dat de thriller niet te volgen is, maar wel dat elk gevoel voor (aanhoudende) spanning en ritme uit de vertelling wordt gezogen. In The Dry liet Connolly ook al zien dat hij niet vies is van een flashback op zijn tijd, maar die film wist nog wel gedeeltelijk te overtuigen als een goed gestaag opgebouwde thriller.
Jane Harper's Force of Nature probeert bij vlagen wel in de voetsporen van zijn voorganger te treden, maar het is allemaal net een tandje minder: de opbouw is rommeliger en Bana (die met Untamed zijn eigen renaissance lijkt te hebben ingezet) moet meer moeite doen om de beslommeringen van zijn personage over te brengen. In het tweede uur heeft de film zo zijn momenten, mede dankzij het meer innemende spel van Anna Torv, maar het geheel is te ongeïnspireerd geschreven om een indruk achter te laten. Vooral de dramatische wendingen overtuigen niet.
Wie The Dry al eens een kans gaf, mag zich bij het kijken van dit losjes verwante vervolg afvragen waarom de thriller uit de coronatijd eigenlijk een deel twee nodig had. Wat dat betreft is het treffend dat Force of Nature: The Dry 2, zoals de film bij zijn oorspronkelijke release heette, nu wordt uitgebracht onder de alternatieve titel Jane Harper's Force of Nature). Wellicht had Connolly de connectie met The Dry net zo goed helemáál kunnen loslaten. Het zal Eric Bana niet uitmaken: die kan door het succes van Untamed voorlopig nog wel even door de wildernis blijven dwalen.
