Een jaar geleden verloor Dan zijn zoon. Zijn gezin is inmiddels uit elkaar gevallen en hij weet niet hoe hij met zijn rouw moet omgaan. Dan is een vulkaan die elk moment kan uitbarsten. Wanneer hij onverwacht verzeild raakt in een lokale, ietwat knullige toneelgroep die Romeo en Julia opvoert, vindt hij eindelijk een uitlaatklep. Ghostlight is een indringend familiedrama dat de vele gezichten van rouw toont en de helende kracht van saamhorigheid, gemeenschapszin én theater.
Meteen valt op hoe realistisch, dynamisch en gelaagd de personages zijn. De dialogen zijn scherp en bieden ruimte voor zowel humor als verdriet. Het resultaat is een melancholische, grappige en charmante film. De relatie tussen Dan, zijn dochter Daisy en zijn vrouw Sharon, overtuigt des te meer doordat de acteurs in werkelijkheid ook een gezin vormen. Vooral de interacties tussen Dan en Sharon zitten vol subtiele details, zoals de manier waarop ze met één blik kunnen communiceren.
Toch steelt Katherine Kupferer de show. Ze is magnetisch als de luidruchtige, aandachttrekkende Daisy, maar toont ook haar kracht in de ingetogen scènes. Voor een debuutrol straalt ze veel zelfvertrouwen uit, wat resulteert in een energiek en indrukwekkend optreden. Haar ouders spelen meer uitgebalanceerd: minder groot en uitbundig, maar niet minder raak. Met hun subtiele stiltes, lichaamstaal en minieme gebaren is hun spel intrigerend om naar te kijken.
Emotioneel heeft Ghostlight veel te bieden. Het sterkste punt is de ruimte voor alle facetten van rouw: niet alleen het verdriet, maar ook de explosieve woede die Dan en Daisy ervaren. Hierdoor zijn de relaties tussen de personages complex en realistisch. De film toont overtuigend hoe verschillend mensen omgaan met verlies en welke gevolgen dat kan hebben voor een gezin en hun omgeving. Daarmee combineert Ghostlight familiedrama en rouwverwerking op diepgaande wijze.
Daarnaast is de film een ode aan het theater en de theatergemeenschap. Dan vindt uiteindelijk steun bij de lokale amateurtheatergroep The Rube Mechanicals. Met hun hulp begint hij de situatie en zijn gevoelens eindelijk te erkennen en te verwerken. De film benadrukt zo het belang van kunst, en theater in het bijzonder. Hoe geweldig is het dat een eeuwenoud stuk zoals Romeo en Julia nog steeds mensen kan betoveren en plek biedt om emoties te kanaliseren?
Toch is niet alles even sterk. Het verband tussen Romeo en Julia en het overlijden van zoon Brian voelt wat toevallig aan. Omdat je Brian amper leert kennen, weegt zijn verlies minder zwaar dan eigenlijk zou moeten. Zulke zoetsappige elementen ondermijnen de rauwe scherpte waarin de film uitblinkt. Daardoor voelt het verhaal soms wat knullig en sentimenteel aan. Desondanks blijft de kern overeind. Ghostlight is een rauw en realistisch familiedrama dat een warme ode brengt aan de amateurtheatergemeenschap.
