Gigi is een jonge vrouw met een vermoeiend leven. Ze heeft een slechte baan, een afstandelijke vriend, en een shopverslaafde moeder die haar haar zuurverdiende geld aftroggelt. Haar leven verandert wanneer ze een mysterieuze TV wint, waarop slechts één serie te zien is. Toevallig is dit een serie over een vrouw die zich door iedereen laat pesten. Het duurt irritant lang voor Gigi de vergelijking door heeft, maar gelukkig zijn de actrices op de magische TV onderhoudend genoeg om het wachten draaglijk te maken.
De serie in de film is leuker dan het leven van kijker Gigi zelf, niet in het minste omdat actrice Barbie Forteza aanvankelijk een flets personage neerzet. Eugene Domingo en Xiriel Manabat spelen hier de megalomane schurken en schuwen hierbij het absurdistische allerminst. Ze gaan flink los en herinneren de kijker eraan hoe het is om te genieten van klassieke slechteriken, al dan niet stiekem. De boodschap is duidelijk: soms moet je de schurk spelen om voor jezelf op te komen.
Als Gigi eindelijk Gia wordt en het heft in eigen hand neemt, geeft Forteza geeft de transformatie met verve weer. Maar na dit langverwachte keerpunt slaat het verhaal een nieuwe weg in, die de boodschap opeens ondermijnt. De geliefde schurken die Gigi omtoverden in Gia, als een soort eigenwijze toverfeeën, worden plotseling afgedankt. Nieuwe, gekunstelde verhaallijnen moeten de aandacht vasthouden maar doen dit niet. De magische wereld van de mysterieuze TV, die eerst leuke metahumor bracht met acteurs die zich ervan bewust zijn dat ze in een serie spelen, krijgt steeds meer gaten in de logica.
Gia is zowel de schurk in haar eigen leven als in die alternatieve realiteit, en het nut hiervan komt niet echt over. Zeker niet nadat ze op spectaculaire wijze haar leven een positieve wending heeft gegeven. Ze komt voor zichzelf op in de ene wereld, maar laat zich toch nog kisten in de andere. Gelukkig slaat Forteza zich met humor door dit ingezakte addendum heen. Er is altijd de slapstick nog, waar de meeste acteurs met zichtbaar plezier aan toegewijd blijven. Helaas is humor alleen net niet voldoende om het laatste deel van de film interessant te houden.
Tegen het einde ontspoort het verhaal compleet. De gaten in de logica van de alternatieve realiteit worden kuilen, en oude en nieuwe personages vallen er keihard in. De conclusie breekt de sympathieke boodschap af, en ook nog eens op een rommelige, haastige manier. Het is jammer om te zien hoe de makers van Kontrabida Academy hun eigen concept halfslachtig om zeep helpen. De humor kan dit niet goed maken.
Kontrabida Academy is te zien bij Netflix.
