Voor een generatie die het geluk net zo lief op een app vindt als in een bar, is het moeilijk voor te stellen dat online dating ooit een vergezochte kantoorpitch was. Swiped voert ons terug naar de begindagen van Tinder en mondt uit in de creatie van het meer vrouwvriendelijke Bumble, apps die al jaren niet meer uit het virtuele landschap weg te denken zijn. Maar wie Tinder in die concurrentiestrijd nog een warm hart toedroeg, is daar na het kijken van deze routineuze biopic ongetwijfeld van genezen.
"Wat deed Bill Gates voordat hij probeerde malaria en polio de wereld uit te helpen?", krijgt de beginnende zakenvrouw Whitney Wolfe (een energieke Lily James) ergens halverwege Swiped voorgelegd. "Hij verdiende eerst een fortuin". Whitney heeft er weinig van terug, want aan het begin van de film zien we haar poging om het eerst als wereldverbeteraar te maken op niets uitlopen. Op het buitenterrein van een hysterisch feest in Los Angeles raakt ze aan de praat met aspirant-CEO Sean, die haar de kans geeft mee te liften naar een lucratieve pitch. De rest is vooral voor háár geschiedenis.
Whitney begint aan haar zakelijke avontuur met het voorkomen van een springerig schoolmeisje, maar in het pitchgesprek van haar gunstdoener is zíj het die het felbegeerde startkapitaal eruit sleept. Sean bedankt haar door haar pardoes de functie van marketingdirecteur in zijn startup aan te bieden. De app die hij ontwikkelt draait om klantvriendelijkheid, maar er is een ander thema dat Whitney nog meer fascineert: dating. In haar jacht op het ideale marktconcept experimenteert ze met de datingapps die er al zijn en munt ze tijdens een brainstormsessie de merknaam die in rap tempo wereldberoemd werd.
Swiped werd richting de streamingrelease aangekondigd als het verhaal van de oprichter van Bumble, maar in feite valt de naam van Wolfes tweede datingapp pas in het laatste halfuur (als ook een schier onherkenbare Dan Stevens nog opduikt als, jawel, Russische CEO). Veel tijd gaat op aan haar periode bij Tinder, die door toedoen van haar mannelijke leidinggevenden uitloopt op een persoonlijke nachtmerrie.
Het toxische gedrag van Justin (de eerste bedrijfsverantwoordelijke na Sean) na het beëindigen van hun relatie gaat gelijk op met Whitneys missie tegen wangedrag op de datingapp. Op niet mis te verstane wijze wordt Tinder (zowel het bedrijf als de online cultuur die het voedt) neergezet als een wespennest dat Whitney tot waanzin drijft. De mannen die haar zouden moeten steunen, draaien hun hand er niet voor om haar sleutelbijdrage aan de kickstart van de app te doen vergeten.
Je moet het regisseuse Rachel Lee Goldenberg (Unpregnant) willen vergeven dat ze in het oorsprongsverhaal van Tinder wel heel snel schakelt van Whitneys instappen bij het bedrijf naar het munten van de merknaam. Ironisch genoeg oogt Swiped als biopic maar matig geïnteresseerd in de persóón Whitney Wolfe. Niet haar motivatie om zich op de datingmarkt te storten, maar haar negatieve ervaring bij Tinder staat centraal. Terwijl de film qua toon en vormgeving duidelijk heeft afgekeken bij David Finchers voorbeeldige The Social Network, doet de ondubbelzinnige #MeToo-thematiek eerder denken aan The Assistant.
De voorbije jaren heeft Tinder een aardige beerput van onwenselijkheden geopend (denk alleen al aan het verhaal van Netflix-docu The Tinder Swindler), en dus kost het weinig moeite om het negatieve beeld dat Swiped schetst voor waar aan te nemen. De manier waarop het beeld tot stand komt is alleen behoorlijk onsubtiel, en af en toe zelfs kolderiek.
Als Justin Whitney tijdens een borrel achterna loopt om zijn verhaal te doen, is een van de zijgangen waar de twee discussiëren precies rood verlicht. Het kantoor van Tinder wordt gepresenteerd als een soort speeltuin voor volwassenen, waar (mannelijke) werknemers urenlang turen naar een bord met de actuele gebruikersaantallen en ze tijdens hun pauze met nerfguns op elkaar schieten.
Goldenberg benadrukt aan het begin én einde van de film dat elementen van Wolfes verhaal verzonnen zijn om extra drama te kunnen toevoegen. Wolfe kon zelf ook niet aan de ontwikkeling van Swiped meewerken, omdat de geheimhoudingsverklaring die ze bij haar vertrek bij Tinder tekende nog steeds van kracht is. De grote lijnen van Swiped kloppen hoe dan ook wel - Wolfe vertrok inderdaad bij Tinder na een aanklacht te hebben ingediend van seksueel grensoverschrijdend gedrag - maar het is lastig te achterhalen hoe gretig haar negatieve ervaringen precies zijn gedramatiseerd.
Wat voorop staat, is dat Swiped aanvoelt als een gemiste kans om Wolfe serieus uit te diepen als persoonlijkheid en als creatieve zakenvrouw - een doel dat Goldenberg met deze verheerlijkende biopic wel degelijk voor ogen lijkt te hebben gehad. Wat overblijft is een softe kopie van The Social Network die Tinder en zijn wangebruikers rigoureus afwijst en het meer vrouwvriendelijke alternatief kosteloos promoot. Als kijker hoef je zo in elk geval niet meer te aarzelen welke kant je op swipet.
