Steve voert de kijker mee in een heftige dag van een leraar op een school voor onhandelbare jongeren. Of misschien is het een dag in het leven van leraren in het algemeen. De intens chaotische vertelstijl is zowel geslaagd als moeilijk door te komen. Deze zet een toon die zowel realistisch als dramatisch is, met een hint van burn-out.
Beschimpt door een neerbuigende documentairemaakster en bestookt door bezuinigingen probeert Steve, voortreffelijk gespeeld door Cillian Murphy, de school te runnen die voor veel maatschappelijk afgewezen leerlingen een laatste strohalm lijkt. Deze jongens zijn helaas niet erg innemend. Niet bepaald ruwe diamanten die de kijker ondanks alles doen hopen dat het tij voor ze zal keren. Het gebrek aan vrouwelijke tegenhangers helpt daar ook niet bij. Op dit worstenfeestje overheersen de goedkope grappen, wat afdoet aan de strekking van het verhaal.
Toch zijn de leraren zeer gedreven om deze probleemjongeren op het rechte pad te krijgen. Dat deze toewijding niet ongeloofwaardig overkomt, ondanks het vervelende gedrag van de onhandelbare leerlingen, is onder meer te danken aan zeer sterk acteerwerk van niet alleen Murphy maar ook Emily Watson en Tracy Ullman. Ook nieuwkomer Jay Lycurgo maakt flinke indruk en weet enkele moeizame scènes zelfs volledig naar zijn hand te zetten.
Met uiterste precisie verdwalen de verhaallijnen gaandeweg in chaos. De intensiteit gaat bijna onmerkbaar over in doelloosheid en daarna schijnbare hopeloosheid. Het is aanvankelijk niet duidelijk welk verhaal hier wordt verteld, maar wanneer de heftige ontknoping zich uit de wirwar wurmt is dat zowel adembenemend als onverwacht een perfecte kroon op een zorgvuldig opgebouwde vertelling.
Halverwege de film is er ineens een raar cameratechnisch fragment, waardoor de toon van dreunende realiteit naar flodderig poëtisch gaat, wat de zorgvuldig opgebouwde intensiteit bijna tenietdoet. Het lijkt een geïsoleerd moment, maar deze meer lichtvoetige toon wordt in het slot van de film hervat, waardoor het einde plots zoetsappig overkomt, bijna clichématig. Dit doet geen recht aan de overweldigende opening van de film.
Desondanks is Steve bekijken meer dan waard. De wanhopige sfeer die het overgrote deel van de film beheerst kan de kijker bij de kladden grijpen en uitputten als een overwerkte en onderbetaalde leerkracht, maar zal bijblijven. In elke millimeter beeldmateriaal is te voelen hoe de makers hun best hebben gedaan dit aangrijpende verhaal te vertellen. Zij hebben duidelijk net zoveel toewijding aan hun film als de leraren aan hun leerlingen.
Steve is te zien bij Netflix.
