Kerst komt voor veel families neer op gedwongen gezelligheid, zo luidt het cliché. Oh. What. Fun. steekt daar de draak mee, en kaart aan hoeveel werk vrouwen verzetten voor het feest. Zo ook mater familias Claire. Elk jaar doet ze weer haar stinkende best voor haar uit elkaar gegroeide familie. Niet zo stiekem hoopt ze dat iemand haar opgeeft voor een televisieprogramma over kerstmoeders. In plaats daarvan vergeten manlief en (klein)kinderen haar mee te nemen op een avondje uit. "Laat maar hangen," denkt ze, en laat hen achter op kerstdag, om rond te reizen in de auto.
Deze verfilming van een kort verhaal van Chandler Baker tekent zichzelf uit. De film stevent vanaf het afgezaagde begin met freeze frame en krassende vinylplaat af op een voorspelbaar einde. Natuurlijk ontdekt iedereen dan de zegeningen van samenzijn met kerst. De personages volgen de clichés, van de promiscue lesbische dochter Taylor tot de verwende jongste zoon Sam. Voor een komedie maakt zo'n schematische opzet niet per se uit - maar valt er in deze stille nacht wat te lachen?
Af en toe. Een paar koddige momenten geven de kerstmeuk nog een beetje sjeu. Overdrijving en licht absurdisme vieren dan hoogtij. Sam parodieert droevige liefdesliedjes als hij kweelt op de gitaar, terwijl de perfecte familie van het huis verderop kitsch bedrijft, zo gelikt als ze in canon kerstliedjes zingen. Claire vlucht na het stelen van een kaars voor een Rabelais-achtige hoeveelheid winkelcentrumbeveiligers. Later belandt ze in een hotelkamer met iemand die alleen kan slapen als die keiharde walvisgeluiden opzet.
Regisseur Michael Showalter houdt zijn neiging tot absurdisme echter veelal in toom. Zijn Wet Hot American Summer was nog een sympathieke poging tot komedie à la The Naked Gun, maar Oh. What. Fun. blijft bovenal braaf. Het zooitje ongeregeld wat voor de familie moet doorgaan komt allen tezamen in een IKEA-set. Waar ze vooral gezapig met elkaar omgaan, alsof de film net als de kerst een verplicht nummertje is.
Hun onderonsjes doen soms bizar aan. Zo heeft de saaie schoonzoon Doug een onverklaarbare fixatie op Taylor en reageert de familie wel erg laconiek op de vermissing van Claire. Toch werkt de film toe naar een aandoenlijke climax tussen Claire en oudste dochter Channing, die droomt van nieuwe kersttradities met haar eigen gezin. Baker en Showalter onderbelichten de moeder-dochterrelatie, maar het moment dat beiden hun hart luchten voelt welgemeend. Het maakt de kerstboodschap nog enigszins verdraaglijk.
De gezelligheid van het slot in een kunstmatig aandoend chalet roept wel een vraag op. Is dit de kerstfilm die de Verenigde Staten nu nodig heeft? Uitgebracht op Amazon, roept een in het echt uitgebuite bezorger in ieder geval uit hoe fantastisch het is om pakketjes rond te brengen. In deze voormalige kolonie van het Verenigd Koninkrijk deporteert nu een dementerende man mensen als een malle en blaast alle economische zekerheden op. Het comfortabele leventje waar Oh. What. Fun. van droomt, lijkt niet langer relevant. Deze kerstfilm forceert zich in ieder geval net zo hard als Claire om te amuseren.
Oh. What. Fun. is te zien bij Prime Video.
