Hello, I Must Be Going
Recensie

Hello, I Must Be Going (2012)

Tragikomedie over een onmogelijke liefde tussen een gescheiden vrouw van in de dertig en een tienerjongen.

in Recensies
Leestijd: 2 min 59 sec
Regie: Todd Louiso | Cast: Melanie Lynskey (Amy), Christopher Abbott (Jeremy), Blythe Danner (Ruth), Josh Rubenstein (Stan), e.a. | Speelduur: 95 minuten | Jaar: 2012

Als tiener werd de Nieuw-Zeelandse Melanie Lynskey in een klap bekend met haar rol in Peter Jacksons Heavenly Creatures. Maar het was haar (net zo jeugdige en getalenteerde) tegenspeelster Kate Winslet die na de film een superster werd. Lynskey deed het jarenlang aardig als de gekke Rose in Two and a Half Men, maar heeft duidelijk meer in huis. Met haar rol in Hello I Must Be Going kan ze dat eindelijk weer eens laten zien.

Lynskey speelt Amy, een dertiger die na een stukgelopen huwelijk weer bij haar ouders gaat wonen. Amy brengt haar dagen steevast binnenshuis door in hetzelfde T-shirt. Haar ex is een succesvolle man en zowel Amy als haar omgeving zien de scheiding als falen van haar kant. Als voormalig dikkerdje had ze namelijk in haar handjes mogen knijpen dat ze zo’n leuke man aan de haak had weten te slaan. Dat hij vreemd ging met haar vriendin en Amy dumpte, moet toch echt aan Amy liggen. Amy's depressieve bestaan verandert wanneer haar ouders zeggen dat ze zich moet opdoffen voor een belangrijk zakelijk etentje bij hen thuis. De gasten nemen namelijk hun negentienjarige zoon Jeremy mee. Er ontstaat direct een klik tussen Amy en de jongen. Beiden zitten niet lekker in hun vel en hun leven. De verbondenheid die ze voelen, vormt de basis voor hun stiekeme relatie.

Hello I Must Be Going barst van de herkenbare situaties en personages die bijdragen aan de humor en gevoelige momenten. Daarnaast is de relatie tussen Jeremy en Melanie geloofwaardig en sympathiek in beeld gebracht. Zij als oudere vrouw leeft op dankzij de aandacht van haar minnaar, maar verliest nooit uit het oog dat een echte relatie er niet in zit. Er zitten een paar momenten in de film waarbij je kunt zien hoe absurd de situatie eigenlijk is. Zo ploft Melanie in haar minnaars kamer neer op een zitzak en lees je aan haar gezicht af dat het te bizar is, dat zij op haar leeftijd in een dergelijke stoel zit. Een andere keer hoopt ze Jeremy op te halen bij zijn vrienden. Daar aangekomen denken de vrienden dat zij een moeder moet zijn, die een van de jongens komt ophalen. Jeremy daarentegen is voor het eerst verliefd en maakt zich geen zorgen of zijn ouders erachter komen. Hij houdt van haar en in zijn blinde verliefdheid vindt hij dat het enige dat telt.

Omdat Melanie en Jeremy hun relatie niet openbaar maken en daar niet teveel over tobben (beiden genieten gewoon van het moment en zien daarna wel weer verder) wordt de kijker ook niet voor de keuze gesteld of hij vindt dat de relatie 'wel of niet kan' gezien het leeftijdsverschil. Voor beiden is het juist goed dat ze iemand hebben gevonden in een andere leeftijdsfase. Melanie wordt eraan herinnerd dat ze op Jeremy's leeftijd eigen dromen had voor haar toekomst, Jeremy leert dat hij zijn eigen plan mag trekken in plaats van te doen wat zijn ouders van hem verwachten.

Hello I Must Be Going is een film in de stijl van Jeff, Who Lives at Home. Waar daar Jason Segel de film droeg met zijn tragikomische aanwezigheid, doet hier Melanie Lynskey dat. Hoewel ze duidelijk flair voor de komedie heeft, is het te hopen dat ze vaker rollen zoals deze op zich neemt. Kate Winslet mag na Heavenly Creatures de grote naam zijn geworden, Melanie Lynskey heeft zelf ook alles in huis om pittige dramatische rollen op zich te nemen.