Intriges op de werkvloer: iedereen heeft er weleens mee te maken en er bestaat nauwelijks een dankbaarder onderwerp voor smeuïge roddels en anekdotes. Kennen we de komediekant van haat en nijd op kantoor uit tv-series als The Office en Toren C, de Franse regisseur Alain Corneau greep het onderwerp aan voor een thriller: Crime dAmour, waarin de introverte Isabelle transformeert in een nietsontziende, maar ook niet al te geloofwaardige wraakgodin.
Je bent mooi als je lacht, zegt diva-op-leeftijd Christine tegen haar jongere collega Isabelle. Net een klein meisje. De verlegen Isabelle neemt het compliment dankbaar in ontvangst. Ze is te gast in de luxueuze villa van Christine voor wat overwerk. Christine, baas van een multinational, feliciteert Isabelle niet alleen met haar schoonheid maar ook met haar briljante businessplan. Halfverliefd gaat Isabelle naar huis. Des te groter is haar teleurstelling als Christine de volgende dag op kantoor met de eer van Isabelles werk strijkt. Niet lang daarna raakt Isabelle verwikkeld in Christines zieke machtsspelletjes en wil ze nog maar één ding: wraak.
Die wraak krijgt Isabelle, maar vanaf dan verliest de film al snel zijn aantrekkingskracht. Tot die tijd houdt Corneau je scherp met broeierige scènes tussen Isabelle en Christine: ijzige vergaderingen, bizarre telefoontjes, freaky vernederingen. Zowel Kristin Scott Thomas als Ludivine Sagnier zetten, hoe over de top ook, boeiende personages neer. Als publiek raak je in verwarring: je bent geneigd Isabelles kant te kiezen, maar je vraagt je ook af of zij niet minstens zo eng is als haar rivale.
Op het moment dat je antwoord krijgt op die vraag gaat Crime dAmour helaas nog eindeloos door met de afwikkeling van de crime in kwestie. Er duiken knullige rechercheurs op en zich voortslepende scènes over stukjes bewijsmateriaal. Isabelles uitgekookte wraakplan verliest, naarmate de aanleiding voor haar doordraaien uit beeld verdwijnt, zowel zijn geloofwaardigheid als zijn relevantie. Jammer dat Corneau de originele en spannende sfeer van de eerste helft van zijn film zo laat weglopen. Crime dAmour mag dan wel beginnen als een werkelijk thrillende psychologische thriller, hij eindigt als een mislukt detectiveverhaal.
