Recensie

Streetdance 3D (2010)

Dansfilm in 3D is zo slecht dat het bijna vermakelijk wordt.

in Recensies
Leestijd: 2 min 12 sec
Regie: Max Giwa & Dania Pasquini | Cast: Nichola Burley (Carly), Charlotte Rampling (Helena), Rachel McDowell (Isabella), Ukweli Roach (Jay), e.a. | Speelduur: 98 minuten | Jaar: 2010

Er is tijdens de recente 3D-hype al heel veel misbruik gemaakt van de in potentie interessante technologie. Denk aan films als Clash of the Titans en (in mindere mate) Ice Age: Dawn of the Dinosaurs. Niets kan echter tippen aan een voedselgevecht in Streetdance 3D waarbij iedereen zich omdraait naar de camera en collectief eten op de zaal afgooit. Het is het absolute dieptepunt in een film die toch al een aaneenschakeling van teleurstellingen is.

De Britse dansfilm, met optredens van in Engeland grote groepen als Diversity en Flawless, gaat over een groep streetdancers die het Brits kampioenschap willen winnen. Als hun leider Jay echter opstapt en het stokje overgeeft aan Carly, lijkt de groep uiteen te vallen. Carly komt echter bij toeval in contact met een lerares op een balletschool die Carly wel een oefenruimte wil aanbieden. Op voorwaarde dat ze gaat samenwerken met de ballerina’s op haar school. De streetdancers gaan akkoord en doen een poging twee verschillende dansdisciplines met elkaar te vermengen.

Het is te merken dat regisseurs Max Giwa en Dania Pasquini weinig filmervaring hebben, want Streetdance 3D is meer een aaneenschakeling van veel te lange dansscènes dan een goed verhaal met interessante personages. Natuurlijk valt het bij zo’n film ook niet te verwachten dat we hoogstaande cinema te zien gaan krijgen, maar in dit geval doen de dialogen en het acteerwerk zo amateuristisch aan dat ik regelmatig mijn blik van het scherm moest afwenden in de hoop dat het allemaal snel voorbij zou zijn. De pogingen tot humor falen allen op pijnlijke wijze en de in potentie interessante tegenstellingen, zoals die tussen de streetdancers en de klassiek geschoolde ballerina’s, worden veel te schetsmatig weergegeven.

Maar goed, het draait in de film natuurlijk allemaal om de streetdance. In dat opzicht zullen de vele (jonge) fans van de discipline niet teleurgesteld worden door de film, die om de paar minuten weer nieuwe dansmoves introduceert. Maar het is allemaal veel te veel. Giwa en Pasquini hebben de plot van de film bewust zo simpel mogelijk gehouden om alle aandacht te geven aan de echte hoofdpersoon van deze film: de streetdance. Het is te zien dat de dansers in de film getalenteerd zijn, maar het nieuwe gaat er een beetje vanaf als de dansscènes maar voort blijven duren. Overdaad schaadt, zeggen we dan maar over Streetdance 3D, een Britse formulefilm die de jonge streetdancefans niet mogen missen, maar voor elk ander publiek zeer waarschijnlijk iets te veel van het goede is.