Je hebt goede (Sin City), middelmatige (Batman Returns) en heel slechte (Ghostrider) comicbookverfilmingen. Fantastic Four: Rise of the Silver Surfer, het tweede deel over de vier vrienden met bovennatuurlijke krachten, schommelt samen met zijn voorganger rond middelmatig met een lichte neiging naar slecht. De gedegen special effects konden en kunnen een zwak plot niet verbloemen.
Reed en Sue, twee van de vier bovenmenselijke creaties, gaan trouwen: een gebeurtenis die TomKat-achtige proporties aanneemt. Maar zoals te verwachten valt, gaat dat niet bepaald soepeltjes. Al geruime tijd doen zich namelijk vreemde klimaatomstandigheden en massale uitval van energiebronnen voor en tijdens de bruiloft ontstaat complete chaos. Opperslechterik Galactus heeft de aarde tot zijn volgende doelwit gemaakt en gebruikt daarvoor de Silver Surfer. Deze lijkt onverslaanbaar totdat Reed de bron van zijn krachten ontdekt. Maar om de Surfer te kunnen vernietigen, moeten de vier vrienden/collegas wel samenwerken met aartsvijand Victor Von Doom (McMahon).
Het eerste half uur is oogverblindend. Nou zijn we inmiddels wel wat gewend wat betreft CGI-shots de laatste jaren, maar met de creatie van de Silver Surfer hebben de specialisten zichzelf overtroffen. Dit indrukwekkende plaatje (vooral erg mooi in een gevecht met The Human Torch) gaat echter vervelen als je eraan gewend raakt. Hoe goed het er ook uit ziet, op een gegeven moment heb je het wel gezien. En special effects, dat is toch waar Fantastic Four het van moet hebben. Want plotsgewijs is het wederom niet veel soeps. Goed, niemand verwacht doorwrochten karakterstudies in een dergelijk product, maar toch zou het fijn zijn als de personages tenminste énige ontwikkeling doormaken. Eigenlijk kan alleen Johnny Storm aan deze eis voldoen. Michael Chiklis als Ben is veel te weinig in beeld om indruk te maken en Jessica Alba is weliswaar een (zeer) mooi plaatje, maar wat betreft acteerprestaties weinig meer dan een bordkartonnen figuur.
Het is natuurlijk te verwachten dat er geen realistisch verhaal te zien is in een verfilming van een comic die an sich al ontzettend onwerkelijk is. Het probleem met The Silver Surfer is echter dat het plot ook amper realistisch is binnen de verzonnen verhaalwereld. Neem alleen al de overdosis aan vijanden. Die surfer doet het natuurlijk niet allemaal in zijn eentje. Al deze tegenstanders gaan samen met de plotwijzigingen op den duur behoorlijk duizelen. Het voegt allemaal niets toe en heeft overduidelijk als doel om de magere plot te verbloemen (hetgeen dus niet lukt, dat moge duidelijk zijn).
Toch zijn er redenen om deze film te zien als een aangenaam tijdverdrijf. Het valt niet te ontkennen dat de onderlinge grapjes tussen de vier af en toe voor een glimlach zorgen, en ja, die surfer is cool. Maar hoe cool hij ook is, hij doet de oppervlakkigheid niet vergeten. We missen legendarische quotes en scènes die weken later nog door je hoofd spoken en door filmgeeks over de hele wereld worden besproken. Wat rest is een berg mindless fun. Misschien iets voor degenen die erg gecharmeerd waren van Transformers.
