Cast: Sarah Polley (Ana), Ving Rhames (Kenneth), Jake Weber (Michael), Mekhi Phifer (Andre), e.a.
In 1978 maakte George A. Romero met zijn Dawn Of The Dead een klassieker in het horrorgenre. Terwijl de Amerikaanse maatschappij in elkaar stort door de grootschalige verschijning en vermenigvuldiging van zombies komen 4 mensen vast te zitten in een groot winkelcentrum, omgeven door een groot aantal levende doden. Een tijdlang lukt het ze daar te overleven door gebruik te maken van de voorzieningen aldaar, terwijl het gebouw door een toenemend aantal zombies omsingeld wordt. Dawn Of The Dead onderscheidde zich van het gros van het horrorgenre door zijn unieke mix van spanning, actie, humor, horror, satire en menselijkheid. In die zin blijft de film tot op de dag van vandaag onovertroffen, en heeft hij absoluut geen remake nodig. Deze remake is dan ook niet echt een remake, maar eerder een herziening van het origineel die zijn eigen weg inslaat. De vraag is dan natuurlijk: blijft het een goede film, ondanks de vele aanpassingen en vernieuwingen?
De film begint met een miniportretje van het leven van verpleegster Ana, dat enigszins zombieachtig genoemd kan worden door de eentonigheid ervan. Al snel wordt haar rustige leventje echter verstoord door het feit dat Anas met bloed besmeurde buurmeisje haar tanden zet in Anas man, waardoor deze ook verandert in een zombie en vervolgens Ana aanvalt. Zij kan nog net met de autosleutels in haar hand door het raam van de badkamer ontsnappen. Terwijl ze naar haar auto loopt, ziet ze dat de hele stad in chaos verkeert.
Overal staan gebouwen in brand, zijn mensen op de vlucht en worden mensen opgegeten door zombies. Ze weet nog net in haar auto te stappen en weg te rijden voordat haar voormalige man haar kan te grazen kan nemen. Luisterend naar de autoradio beseft Ana dat het hele land en mogelijk de hele wereld in rep en roer is, en dat er overal dode creaturen rondlopen. Verschillende mensen roepen om hulp maar Ana negeert hen en rijdt door. Ze stopt ergens om te kijken naar hoe op de achterbank van een bus een vrouw door twee zombies wordt opgegeten. Terwijl ze, uit angst, zachtjes begint te huilen, wordt ze verrast door een man die de auto opent en zegt dat hij de auto wil. In paniek laat Ana hem achter door van de weg af te scheuren, om uiteindelijk op een boom in te rijden. Nu pas komen de begintitels!
Na dit zeer intense begin en de begintitels die de chaos waarin de mens zich bevindt nog eens onderstrepen ontmoet Ana andere overlevenden, waaronder een politieagent (Rhames) en een man met een zwangere vrouw. Samen besluiten ze naar een enorm winkelcentrum te gaan, om te proberen daar te overleven.
De zombies in de film zijn met hun tijd meegegaan. Ze zijn snel en sterk geworden en hebben een licht jagersinstinct ontwikkeld. Mede hierdoor ligt het tempo van de film redelijk hoog, iets wat ook een kenmerk van de moderne horror is. Andere kenmerken zijn de obligate, clichématige schrikmomenten, die gelukkig de film niet overheersen en tot een bescheiden aantal beperkt blijven. Debuterend regisseur Zack Snyder weet een paar andere clichés van het genre helaas ook niet te ontwijken, waardoor de film op sommige momenten enigszins voorspelbaar wordt. Tijdens de aftiteling wil hij echter weer iets doen wat niemand anders nog gedaan heeft, en helaas gaat hij daarmee eigenlijk weer iets te ver.
Ondanks deze schoonheidsfoutjes weet Dawn Of The Dead wel de spanning erin te houden. Spanning die geen hinder ondervindt van de humor en actie die ook in de film voorkomen. De geslaagde satire op de consumptiemaatschappij van het origineel is, hoewel nog steeds aanwezig, wel een stuk beknopter geworden, maar dat past in de film, die ook een stuk korter is dan het origineel en meer gericht is op actie. Wat gelukkig het best bewaard is gebleven van het origineel, is de menselijkheid. Terwijl de zombies het winkelcentrum omsingelen, gebeurt er in het winkelcentrum van alles wat nauwelijks iets met de dreiging van buiten te maken heeft:
machtspelletjes, verraad, egoïsme, cynisme, dapperheid, compassie, liefde, etc.
De geloofwaardigheid van de personages geeft de kijker de mogelijkheid om zich met hen te identificeren en hun angsten mee te beleven.
Angst en spanning is dan ook wat Dawn Of The Dead levert, de film is zeer effectief en in die zin is Dawn Of The Dead een geslaagde horrorfilm. Sterker nog, Dawn Of The Dead is ondanks zijn gebreken één van de beste horrorfilms van de afgelopen tien jaar, met een openingsscène die misschien wel de beste in het genre is.
