Then Came You
Recensie

Then Came You (2018)

Zoveelste coming-of-agefilm over terminale tiener beroert eerder de onderbuik dan het hart.

in Recensies
Leestijd: 2 min 7 sec
Regie: Peter Hutchings| Cast: Maisie Willams (Skye), Asa Butterfield (Calvin), Nina Dobrev (Izzy), Tyler Hoechlin (Frank), David Koechner (Bob), e.a. | Speelduur: 97 minuten | Jaar: 2018

De laatste jaren zijn zoveel tieners gestorven op het witte doek, dat een nieuw subgenre uitgevonden moest worden: de 'sad teen death movie'. Slimme scenaristen en schrijvers van 'young adult'-romans weten dat pubers niet vies zijn van een beetje pathos, wat geresulteerd heeft in een eindeloze rits comateuze, verlamde, stervende en anderszins weinig benijdenswaardige personages. In Then Came You is het de beurt aan Maisie Willams (Game of Thrones) een stervende tiener te spelen. En hoewel ze dat niet onverdienstelijk doet, laat de film je met een wrange bijsmaak achter.

Calvin is een melancholieke tiener die na een mislukt jaartje universiteit weer bij zijn ouders woont en als bagagevervoerder op het plaatselijke vliegveld werkt. Als hardnekkig hypochonder is hij ervan overtuigd de meest verschrikkelijke ziektes onder de leden te hebben. Dit gaat zo ver dat hij zelfs praatgroepen voor kankerpatiënten bezoekt. Tijdens een van die praatsessies ontmoet hij Skye, een levenslustige tiener wier dagen werkelijk geteld zijn. Calvin moet eerst niks hebben van de lawaaierige Skye, maar wordt toch verleid om haar te helpen bij het realiseren van haar bucket list.

Wat lief, denk je, dit worden minnaars. Maar nee, er wordt nog een plot opgevoerd. Calvin is namelijk heimelijk verliefd op Izzy, een bloedmooie stewardess in opleiding die hij geregeld door de terminal van het vliegveld ziet lopen. Flapuit Skye ziet de onhandige Calvin stuntelen en zorgt dat de twee elkaar leren kennen. Ondanks dat het geen straf is om naar Nina Dobrev te kijken, vraag je je toch af welk doel deze gezochte romance heeft. De film hinkt zo op twee gedachten. Alsof de makers in eerste instantie een film à la Me and Earl and the Dying Girl in gedachten hadden, maar halverwege besloten het stervende meisje te reduceren tot een plotinstrument om de passieve hoofdpersoon in de armen van een schone deerne te duwen.

De film weet tegen het einde wel te beroeren, maar dat is met een dergelijk onderwerp ook niet gek. Wie een sympathieke, stervende jongeling ten tonele voert, krijgt de huilers wel op de hand. Bovendien speelt Maisie Williams Skye met een ontroerende mix van onverschrokkenheid en kwetsbaarheid. Hopelijk gaan we meer van haar zien nu Game of Thrones is afgelopen. Dat de formule van de 'sad teenage death film' sleets aan het raken is, maakt deze film hoe dan ook duidelijk. En dat is gezien het precaire thema best een beetje cynisch.