Recensie

The Wild Goose Lake (2019)

Stijlvolle, visueel aantrekkelijke misdaadfilm stelt Chinese staat in een grimmig daglicht.

in Recensies
Leestijd: 2 min 44 sec
Regie: Diao Yinan | Scenario: Diao Yinan | Cast: Hu Ge (Zhou Zenong), Gwei Lun-mei (Liu Aiai), Liao Fan (Captain Liu), Wan Qian (Yang Shujun), Qi Dao (Hua Hua) e.a. | Speelduur: 117 minuten | Jaar: 2019

De regen stroomt rijkelijk in de nachtelijke openingsscène van The Wild Goose Lake. De duisternis wordt slechts verlicht door twee bronnen: neonlichten en het aansteken van een sigaret. Een man met schotwonden verschuilt zich in deze semiduisternis. Een mooie vrouw verschijnt om hem een bericht van een gangster te brengen, terwijl beiden zich verbergen voor de politie. Meteen plaatst regisseur Diao Yinan met dit stijlvolle begin zijn film in de tradities van de film noir. Op deze opening volgt een stilistisch fijne Chinese neo-noir, waarin Diao het genre gebruikt om stiekem kritiek op aspecten van China en de Chinese staat langs de censuur te loodsen.

The Wild Goose Lake is in de basis het verhaal van gangster Zhou Zenong, die per ongeluk twee agenten doodschiet. Hij dacht dat ze concurrerende misdadigers waren die het juist op hem hadden gemunt. De rest van de film duikt hij onder en probeert hij zijn ex-vrouw bij hem te krijgen, zodat zij hem voor de prijs op zijn hoofd kan aangeven bij de politie, waardoor al deze misère tenminste nog wat goeds voor haar en hun kind zou opleveren. Dit blijkt echter nogal ingewikkeld, want de politie zet een enorme operatie op touw om hem te pakken.

Voor hun klopjacht op Zhou, die zich ergens rond het Wildezwanenmeer verbergt, worden eerst tientallen en al snel honderden agenten ingezet. Die vervolgens en masse undercover in de lokale bevolking infiltreren, in de hoop iets over Zhou op te vangen. Daarom stapt niet zijn vrouw maar de mysterieuze prostituee Liu Aiai op hem af in de stromende regen op die bewuste nacht, als onderdeel van een complex netwerk aan relaties tussen Zhou, zijn vrouw en zijn criminele organisatie. Iedereen verbergt zich voor de politie, terwijl de politie overal is of kan zijn.

Het is waar dat Zhou een gewelddadig moordenaar is. Desalniettemin is de reactie van de politie ergens toch overdreven te noemen. Ze maakt van de gemeenschap die ze infiltreert een minipolitiestaat waarin geweld zomaar kan uitbreken, en niemand meer weet wie bij wie hoort. In de eerste eruptie van geweld, aan het begin van de film, bestrijden alleen gangsters elkaar. In de latere shoot-outs schiet iedereen op iedereen en komen ook onschuldige omstanders om. De finale doet denken aan het slot van de Hongkong-film Long Arm of the Law uit 1984, waarin de politie ook zo doorslaat in een klopjacht en meer burgers dan gangsters om het leven brengt.

Zo creëert Diao tussen de spectaculaire schietscènes en prachtige, in neonlicht en regen gedrenkte visuele hoogstandjes door een portret van een bedenkelijke samenleving. Onder het mom van de ultieme bescherming domineert de staat, terwijl de burger niet alleen rechten kwijtraakt maar ook nog eens nauwelijks beschermd wordt. Dat staat nog los van de verkrachting van Aiai en de armoede in de regio, waar de staat weinig oog voor heeft. Misdaad lijkt op sommige momenten de enige uitvlucht, wat dan weer hardhandige repressie tot gevolg heeft. Zo is The Wild Goose Lake een spannende, mooi gefilmde neo-noir over een vicieuze cirkel waarin de burger machteloos lijkt tegenover het staatsapparaat.