La Odisea
Recensie

La Odisea (2019)

Argentijnse misdaadkomedie over een groep economisch in het nauw gedreven sukkels is een toegankelijk en vermakelijk epos.

in Recensies
Leestijd: 2 min 47 sec
Regie: Sebastián Borensztein | Scenario: Sebastián Borensztein (film), Eduardo Sacheri (film en boek) | Cast: Ricardo Darín (Fermín Perlassi), Luis Brandoni (Antonio Fontana), Verónica Llinás (Lidia Perlassi), Daniel Aráoz (Rolo Belaúnde), Germán Rodríguez (Deluca), e.a. | Speelduur: 116 minuten | Jaar: 2019

Er is in het kleine Argentijnse dorpje waar oud-profvoetballer Pelassi woont niet veel dat in gebruik is. Treinen stoppen niet op het station, telefoons hebben geen bereik of nut en de oude graansilo net buiten het dorpje staat al jaren doelloos in het landschap. Pelassi en een paar vrienden besluiten dat die ongebruikte silo een mooie kans kan bieden om een deel van het werkloze dorpje weer aan het werk te krijgen en gaan met de pet rond. De pet moet echter goed gevuld zijn met knisperende dollarbiljetten om het ambitieuze plan door te kunnen zetten.

Deze plotseling behoorlijk vermogende coöperatie van het Argentijnse platteland weet echter niet dat het land eind 2001 afstevent op een nationale crisis. En juist tijdens zo'n nationale crisis is een grote stapel betrouwbare Amerikaanse dollars een gewild bezit. Een bankier die de 'Corralito', de strenge economische maatregelen die de regering trof, wel ziet aankomen krijgt het voor elkaar ze de betrouwbare cash te laten inwisselen voor peso's. Peso's die binnen een paar dagen door de overheid tot nader orde maar beperkt beschikbaar gemaakt worden om een totale economische ramp in het Zuid-Amerikaanse land af te wenden.

Wat zich vervolgens ontvouwt doet denken aan een heerlijk kneuterige versie van Ocean's Eleven. Deze Argentijnse Oscar-inzending heeft niet voor niets in zowel de originele Spaanse als in de Engelse titel meegekregen dat sukkels een centrale rol in het heldenepos spelen. De elf van Ocean zijn dit keer echter een verzameling sukkels die het op een goed beveiligd geldbedrag hebben gemunt. Ze gebruiken hun boerenverstand, meer hebben ze intussen nauwelijks over, in de hoop uiteindelijk een man in een pak en een glimmende SUV te slim af te zijn.

Dat boerenverstand werkt echter niet altijd even goed als het gaat om alarmsystemen met satellietverbinding en blijkt meer geschikt voor dynamietvissen en problemen oplossen met shovels. Dit zorgt er niet alleen voor dat de sukkels af en toe hilarisch uit de hoek komen, het levert ook een vermakelijke onbalans op tussen het grote onbegrijpelijke economische probleem en de simpele, overzichtelijke oplossingen. Een antwoord wordt niet gezocht in hightech snufjes of geavanceerde tactieken, maar robuustere methodes met een lont of een dieselmotor.

Al gauw blijkt het ook om meer dan alleen die ene doortrapte bankier te gaan. Het is immers altijd hetzelfde met dat kapitalisme. Het gaat ook om het gelijk van de hardwerkende mens, de mens die het niet altijd makkelijk heeft en die een leven lang tegenslag op tegenslag te verwerken krijgt. En van die tegenslagen leer je, daar word je verstandiger van, of in elk geval verbetener. Niet elke sukkel laat zich zomaar een doos dollars uit de hand trekken, zij die het niet doen zijn soms de echte helden.

Dit sukkel-epos is een plezierig pretentieloze, maar zeker niet inhoudsloze film. De humor wordt prima gedoseerd, terwijl er ook ruimte is voor niet-opdringerige emotie en zelfs nog een stukje economieles. Als je in je leven ooit een Argentijnse misdaadkomedie gezien wilt hebben, zoek dan vooral niet verder. Als je twee uur uitstekend doordacht vermaak wilt hebben evenzeer.