In de Armen van Morpheus
Recensie

In de Armen van Morpheus (2019)

Intrigerend kijkje in de wereld van slaapproblemen.

in Recensies
Leestijd: 2 min 20 sec
Regie: Marc Schmidt | Scenario: Marc Schmidt | Cast: Arnold de Boer, Emily Simons, Rosalien Beerten, Astrid Haerens, Claire Oei, Eddie Scheltens, e.a. | Speelduur: 82 minuten | Jaar: 2019

We slapen allemaal wel eens een nacht slecht, maar hoe beïnvloedt constant slecht slapen je dagelijks leven? Met zijn documentaire In de Armen van Morpheus duikt Marc Schmidt in de wereld van de echte slaapproblemen.

Roselien is altijd moe en valt overal in slaap: in een auto, in een restaurant, op een grasveld. Emily droomt 's nachts apocalyptische nachtmerries en kan agressief uitvallen tijdens het slaapwandelen. Astrids hoofd en lichaam komen nooit tot rust en staan altijd aan. Arnold heeft 'restless legs' die hem uit zijn slaap houden, Eddie het exploderendhoofdsyndroom. Claire ziet zichzelf vaak in haar dromen. Daarbij bevriest ze vaak in haar lichaam en wordt soms schreeuwend wakker, zonder dat er geluid uit haar keel komt.

Via verschillende personen maken we In de Armen van Morpheus kennis met een breed palet aan slaapproblemen en hoe iedereen daar op zijn of haar eigen manier mee om probeert te gaan. Terwijl de één een medisch traject ingaat, maken anderen regelmatig een wandeling of fietstocht in het pikkedonker. Een familiegeschiedenis wordt onderzocht, televisies worden kapot gegooid en kunst gebaseerd op dromen wordt gemaakt.

De camera observeert de individuen, overdag, maar vaker 's nachts. Ze vertellen wat hun dromen en een tekort aan slaap met hen doen. Ze worden van achteren gefilmd, van boven of in de weerspiegeling van een ruit. Schmidt kiest voor bijzondere camerastandpunten en benadert hen daarbij met de open houding die hij ook hanteerde in zijn eerdere films, zoals De Regels van Matthijs (2012) en Bewakers (2018).

De observaties van het zestal worden afgewisseld met zwevende beelden van mysterieuze landschappen en stedelijke taferelen. Soms is het beeld gevuld met mist, soms is het een tikje wazig. De scènes worden begeleid door hypnotiserende soundscapes. Deze toevoegingen maken de documentaire nog intrigerender dan wanneer hij enkel uit de interviews zou bestaan. Bovendien zorgen ze ervoor dat je zelf af en toe een beetje wegdroomt.

Zoals Schmidt speelt met droombeelden en de werkelijkheid, zo kunnen de individuen ook moeilijk een onderscheid maken tussen wat ze dromen en wat echt is. Uit die dromen en het niet slapen komen bovendien de mooiste creaties voort. Uit iets vervelend komt iets moois. Deze insteek zorgt ervoor dat de documentaire niet zwaarmoedig wordt.

We slapen allemaal wel eens een nacht slecht en daar kan je de volgende dag flink last van hebben. Wanneer je echter In de Armen van Morpheus ziet, dan klaag je de volgende keer niet meer over je slechte nacht. Met zijn documentaire geeft Schmidt niet alleen inzicht in slaapproblemen, die zich op veel verschillende manieren voordoen, maar roept hij ook op begrip te hebben voor mensen die 's nachts écht niet kunnen slapen.