Effacer l'Historique
Recensie

Effacer l'Historique (2020)

Drie personen proberen vanwege uiteenlopende redenen hun online geschiedenis te wissen.

in Recensies
Leestijd: 2 min 36 sec
Regie: Benoît Delépine en Gustave Kervern | Scenario: Benoît Delépine en Gustave Kervern | Cast: Blanche Gardin (Marie Dehoux), Denis Podalydès (Bertrand Pitorin), Corinne Masiero (Christine), e.a. | Speelduur: 105 minuten | Jaar: 2020

Het is nogal een opgave om het verleden uit te wissen, zeker als het gaat om de online historie van een persoon. De drie hoofdpersonages in Effacer l'Historique proberen om uiteenlopende redenen een schone lei te krijgen, maar dit blijkt een onmogelijke missie. Effacer l'Historique belicht met de nodige satire de complexe toestand van de moderne mens. Dit levert een aantal geslaagde momenten op, maar het zijn meer schampschoten dan voltreffers.

De alleenstaande Marie heeft het erg zwaar sinds haar man en zoon het huis hebben verlaten. Financieel komt ze nauwelijks rond en tot overmaat van ramp wordt ze gechanteerd door een man die een dronken onenightstand met haar heeft gefilmd op zijn telefoon. Buurtgenoot en vriend Bertrand probeert ondertussen in contact te komen met Facebook omdat haar dochter via dit platform ongelofelijk gepest is. Bertrand wordt tegelijkertijd verliefd op een telemarketeer die hem elke dag belt. Wat de vriendelijke dame aan de andere kant van de telefoon probeert te verkopen wordt niet gelijk duidelijk, maar zeker is dat Bertrand enorme schulden heeft opgebouwd en zich niet nog een dure aankoop kan veroorloven. Christine, weer een andere buurtgenoot, werkt sinds kort voor een Uber-achtig bedrijf, maar dit wil niet vlotten omdat ze steeds maar éénsterrenrecensies van haar klanten krijgt.

Zo hebben deze drie vrienden allemaal een appeltje te schillen met Big Tech, terwijl ze er financieel ook niet al te best voorstaan. Laat het maar aan Benoît Delépine en Gustave Kervern over om hier een droogkomisch en licht absurdistisch avontuur van te maken. De onmogelijke strijd tegen het grootkapitaal doet dan ook erg denken aan Aaltra, het debuut van de filmmakers, waarin twee mannen naar Finland reizen om daar de fabrikant van agrarische machines verantwoordelijk te stellen voor een ongeluk. De wereld lijkt nu door de grote techbedrijven duisterder en dat is te merken aan de existentiële wanhoop die doorklinkt. Toch concluderen de personages aan het einde van de film zelf dat hun problemen vanaf de maan gezien allemaal wel meevallen.

Zo worden de problemen van de personages regelmatig met de nodige humor en absurdisme weggerelativeerd. Deze laag van ironie zorgt er wel voor dat emotionele verbintenis met de personages moeilijk blijft, waardoor de problemen waar ze tegenaan lopen ook niet zo ernstig blijken. Dat is jammer, want de onderwerpen die de film aankaart zijn erg stuitend en van deze tijd. Effacer l'Historique weet ondanks deze gebreken toch op geheel eigen wijze de moderne westerse mens te vangen. Onder alle financiële wanhoop en gedoe met technologieën spreekt uit het merkwaardige gedrag van de personages vooral een enorme drang tot een connectie met andere mensen. Als de buurman midden in de nacht aanbelt om te discussiëren over je verzekeringsdekking gaat daar vooral een enorme eenzaamheid achter schuil. Van deze uitermate geestige en tegelijkertijd trieste momenten moet Effacer l'Historique het hebben. Ook vanaf de maan gezien maakt dit soort menselijkheid deze film de moeite waard.